słowiańskie

[Wedyowisz]

Czy są jakieś języki słowiańskie, gdzie *kъ(n) jest przedrostkiem w czasownikach? W ogóle, dlaczego w słowiańskich prawie wszystkie przyimki można dać jako prefiks czasownika, a ten jeden *kъ(n) nie? Dziwne to trochę.

Mmm, ko-jarzyć?

To mnie od dawna zastanawia: dlaczego słowa w słoweńskim są często jakieś dziwne i poprzekręcane? Raz to dostawiają jakieś głoski, a raz je zjadają.

W dodatku mają niedojebaną pisownię: wokalizują l nie-wiadomo-do-końca-gdzie, piszą w wygłosie nj, lj ale wymawiają twardo, ‹e› oznacza 4 różne samogłoski. Zachowali akcent toniczny, ale poddali go wieloetapowej spirali przesuwek w jedną i drugą stronę, których nie sposób zapamiętać.

majhen

Mayhem!

[spitygniew]

Brez wydaje sie być kontaminacją bez i prez (vide mieszanie tych przyimków w polskich gwarach), en to zwykła haplologia, w mehak nie ma nic więcej ani mniej, a h pochodzi pewnie z form bez a gdzie grupa rozpodobniła się przez spirantyzację, zjutraj jest analogiczne to naszego dzisiaj, reszta też nie wydaje się być dziwna, może poza in co do którego nie mam pomysłu.

[Siemoród]

Brez wydaje sie być kontaminacją bez i prez (vide mieszanie tych przyimków w polskich gwarach), en to zwykła haplologia, w mehak nie ma nic więcej ani mniej, a h pochodzi pewnie z form bez a gdzie grupa rozpodobniła się przez spirantyzację, zjutraj jest analogiczne to naszego dzisiaj, reszta też nie wydaje się być dziwna, może poza in co do którego nie mam pomysłu.

a to in to nie zmieszanie słowiańskiego i z odniemieckim un? un przecież było w połabskiem.

Czy są jakieś języki słowiańskie, gdzie *kъ(n) jest przedrostkiem w czasownikach? W ogóle, dlaczego w słowiańskich prawie wszystkie przyimki można dać jako prefiks czasownika, a ten jeden *kъ(n) nie? Dziwne to trochę.

Mmm, ko-jarzyć?

To ko- to takie dziwne trochu. Woztokiem trąci. W ogóle u Serbów jest kojariti. A *kojariti nie wygląda na *kъ+jariti, bo to by prędzej dało **kyjariti i **kijarzyć. Nie wiem, jaki jest związek tego z niewątpliwe oddzielnym morfemem -jar-.

[Wedyowisz]

To ko- to takie dziwne trochu. Woztokiem trąci. W ogóle u Serbów jest kojariti. A *kojariti nie wygląda na *kъ+jariti, bo to by prędzej dało **kyjariti i **kijarzyć. Nie wiem, jaki jest związek tego z niewątpliwe oddzielnym morfemem -jar-.

Można by to wyjaśniać ablautem pie. (albo zwężeniem samogłoski w *kъn jak w wygłosowym -om rzeczowników). Tylko że jakieś *kom- nie powinno stracić nosówki w tej pozycji. Więc chyba pudło, prędzej wiąże się to z tym rzeczownikowym ,,ekspresywnym" ka- (kadłub, kabłąk), które ESSJa łączy jakoś z zaimkiem *kъ. Notabene, dobrze widzę, że to słowiańskie *kъn nie ma porządnych kognatów poza językami satem (chyba, że to niezsatemizowana odmiana *sъn)?

W ESSJi można wygrzebać przykłady czasowników prefigowanych kъ-, ale te co znalazłem ograniczają się do pojedyńczych języków (*kъnaditi z serbskochorwackiego, *kъmětiti z ukraińskiego)...

[Obcy]

morem

g i/lub ż przeszło między samogłoskami w r

No to chyba nie bezwyjątkowo, bo jest np. veža, bogat itd.

[elslovako]

To mnie od dawna zastanawia: dlaczego słowa w słoweńskim są często jakieś dziwne i poprzekręcane?

Do listy przykładów pozwolę dodać sobie jeszcze ata (tata).

[Dynozaur]

Ale od słoweńskiego nihče to się odczepcie - bardzo fajna, archaiczna formacja, pochodząca z PS *ni-kъ-že (bez niepotrzebnego -to-, obecnego w większości słowiańskich [z SCSem włącznie]), zaś dodawanie -že do zaimków zaprzeczających to norma w PS/SCS (i chyba tylko słoweński to w pełni utrzymał, w formie tego ich dziwnego -r).

Fonetycznie faktycznie trochę coś tam nie pykło, ale też trudno się dziwić, że taka dziwna zbitka jak -kż- wyewoluowała nieregularnie, zwłaszcza w tak często używanym słowie.

[Siemoród]

Ale od słoweńskiego nihče to się odczepcie - bardzo fajna, archaiczna formacja, pochodząca z PS *ni-kъ-že (bez niepotrzebnego -to-, obecnego w większości słowiańskich [z SCSem włącznie]), zaś dodawanie -že do zaimków zaprzeczających to norma w PS/SCS (i chyba tylko słoweński to utrzymał, w formie tego ich dziwnego -r).

Fonetycznie faktycznie trochę coś tam nie pykło, ale też trudno się dziwić, że taka dziwna zbitka jak -kż- wyewoluowała nieregularnie, zwłaszcza w tak często używanym słowie.

Właśnie -ž- zamiast -č- łatwiej chyba wytłumaczyć *ni-kъto-že i normalniejszym tž > tš > č.

Swoją drogą to kajkawski zna nišče, też osobliwość.

[Obcy]

чёрт - черти - чертях... A cóż to za ruski dziwoląg? Nie dość, że dziwny przegłos, to jeszcze miękkie końcówki liczby mnogiej...

[Wedyowisz]

чёрт - черти - чертях... A cóż to za ruski dziwoląg? Nie dość, że dziwny przegłos, to jeszcze miękkie końcówki liczby mnogiej...

Przegłos do ё nie zachodził przed miękką. Co do -и w l.mn. twardotematowych, jest parę takich wyjątków, przychodzi mi jeszcze do głowy сoседи. Чертях z pewnością analogiczne do mianownika.

[Obcy]

A no racja. Jeszcze mi się колено przypomniało.

[Siemoród]

Колѣни to dawna liczba podwójna; черти, сосѣди - dawny mianownik liczby mnogiej.

Jak wyjaśnicie яблоки? To brzmi jakby chcieli zrobić jeszcze jedną liczbę mnogą.

Spoiler

W ogóle Rosjanie to takie śmieszki że na małe owoce mówią bez liczby mnogiej.

[Zamknij]

[Obcy]

Jak wyjaśnicie яблоки? To brzmi jakby chcieli zrobić jeszcze jedną liczbę mnogą.

Neutra zakończone na -ко przeważnie mają liczbę mnogą na -ки, to nie jest jakaś bezproduktywna formacja.

[Wedyowisz]

Jak wyjaśnicie яблоки? To brzmi jakby chcieli zrobić jeszcze jedną liczbę mnogą.

Neutra zakończone na -ко przeważnie mają liczbę mnogą na -ки, to nie jest jakaś bezproduktywna formacja.

Czyżby niesławny syndrom Kościuszki?

[spitygniew]

Ewidentnie analogia z żeńszczynami przez akaniowe zrównanie w singularze.