Alternatywne sposoby zapisu języka polskiego - temat własnych ortografii

Zaczęty przez kmitko, Sierpień 17, 2011, 09:24:43

Poprzedni wątek - Następny wątek

Feles

anarchokomunizm jedyną drogą do zbawienia ludzkości
  •  

Icefał

Jedyne co mi zostało w powyższej ortografji(która się zmieniła w kilku miejscach ale wolę opublikować wszystkie zmiany naraz) to oznaczenie nosowości. Potrzebna mi jakaś litera którą można by postawić po О, Ю, Е, Э aby utworzyć nosówkę
Jakieś pomysły? Myślałem nad Ъъ, Ww oraz Jȷ.
  •  

Todsmer

  •  

Siemoród

Но то еще раз, бо претеж на тєм форѣ мамы збыт мало цирылиц.

Ото приходи Сѣмородица:

Моꙗ цирылица ма досыть подобнѫ́ ортографъѭ ꙗк росыйска, але ма килька инных литєр, а до тєго ест бардей этымольогична. Найважнейше рѣчи вєнь:
Ѣѣ - ia/ie (< *ě) - може и збытєчна, але не ма сєнсу сугєровать ся неодро́жнꙗнем ꙗтꙗ в росыйскем, кеды длꙗ Полꙗка то аж таке труднє не ест.
Ꙗꙗ - ja (< *ja) - вѣм, рєализм правопису забиꙗ брак тєй буквы в велю чтёнках и не за ладны выгля́д, але ту мѣймы прєтєнсъе до Пётра Велькего, а потєм тых, цо тѫ гражданкѫ прияли.
Яя - (i)ę (< *ę) - буква носова, уживана незалежне од положенꙗ*.
Я́я́ - (i)ą (< *ę) - ꙗк вышей, ено ғисторычнѣ длужша версъꙗ тєйже.
Ѫѫ - ę (< *ǫ) - носо́вєчка еще раз.
Ѫ́ѫ́ - ą (< *ǫ) - зно́в длужша версъꙗ.
Ѭѭ- ję (< *jǫ) - носо́вка.
Ѭ́ѭ́ - ją (< *jǫ) - и еще една носо́вка.
Єє - e (< *oje, *eje, *ъ...) - зла вѣдомость длꙗ знаѭ́цих украиньски. Буква на вшелꙗке е без йоты. Стосована в каждєм мѣйсцу, гдѣ мамы таковє, поза, рѣчь ꙗсна, туж по ш, ж, ц, ч...
Ээ -  e (запожиченꙗ) - то, цо вышей, але стосованє едынѣ на почя́тку сло́в.
О́о́ - ó (< *o) - по просту "о з крєскѫ́"
Ёё - io (< *e) - е з преглосу лехицкего.
E̋e̋ - ió (< *e) - е з преглосу лехицкего, але юж в вєрсъи зє вздлуженем.

*буквы змякчаѭ́це, тзн. е, ѣ, я, я́, и выстѫпуѭ́ вє вшистких мѣйсцах, гдѣ то можна - также по буквах ғисторычнѣ мякких (ш, щ, ч, ц, ж, җ, џ, ѕ), гдѣ тє самоглоски тварднѣѭ́ и чита ся е бєз йотацьи, а <и> ꙗко <ы>. И еще едно - не бѫдемы ꙗк Росъꙗне штучнѣ розро́жнꙗть <цы> и <ци>.

Хцете азбукѫ?
АБВГҒДЕЁE̋ЖҖЅЗИЙКЛМНОО́ПРСТУФХЦЧЏШЩЪЫЬѢꙖЄЭЮѪѪ́ѬѬ́ЯЯ́
Букев в бруд, аж шесть носо́вєк, але хыба да ся заакцептовать.

Цо мыслите о овєм правиписѣ? Не за дужо огонко́в? (хоть на то збыт дужо не пораѕѫ - таки юж урок польскего)

щясте - по польску правидлово, а по росыйску слово з аж трема блѫдами.
Niech żyje Wolny Syjam!
  •  

Icefał

Zamierzam się pozbyć się gdzie się da skurczonych wersalików w mojej cyrylicy. Czy э musi odejść? Kombinowałem coś z Эə, ale to chyba zbyt podobne do małego a. Czy to w ogóle ma być obróconym c czy lustrzanym odbiciem?
  •  

Icefał

Pomysł, którego nie wykorzystam - rozróżnienie miękkości/ twardości jak i tylności/przedniości tym samym symbolem

ьь - ię
ьъ - ią
ъъ - ą
ъь - ę
  •  

Siemoród

Но то дись собѣ поро́внамы килька цирылиц и еднѫ́ латинкѫ. Мам надѣѭ, же кто́рась з них ся вам сподоба.




Моя первша цырылица
Сѣмородица (вєрсъꙗ дотыхчасова)
Алтэрнатывна совецка цырылица
Мокры сен Вука Караџића
Pepicka łacinka dla polskiego
Лiтвo! Ojчизнo мoя!
ти eстэсь як здрoве
Iлe тѩ трeбa ценiть,
тэн тилько сѩ дове,
Ктo тѩ стратiл.
Дiсь пѩкнoсть твѫ
в цалэ́j oздoбе
Вiѕѧ i oпiсуѩ,
бo тѧскнѩ пo тoбe.
Литвo! Oйчизнo мoꙗ!
ты eстєсь ꙗк здрoве
Илe тя трeбa ценить,
тєн тылько ся довѣ,
Ктo тя стратил.
Дись пякнoсть твѫ́
в цѣлєй oздoбѣ
Виѕѫ и oписуѭ,
бo тѫскнѭ пo тoбѣ.
Литвo! Oйҷизнo мoя!
ты eстэԍ як здрoве
Илe чеӏ тшебa ценич,
тэн тылко ԍеӏ дове,
Ктo чеӏ страчил.
Ӟиԍ пеңкнoԍч твоӏ
в цаўэй oздoбе
Виӡеӏ и oписуеӏ,
бo тэӏскнеӏ пo тoбе.
Литвo! Oјчизнo мoја!
ты јeстеƨ јак здрoвје
Иљe ћę тшeбa ценић,
тен тыљко ƨę довје,
Ктo ћę страћил.
Ђиƨ пјенкнoƨћ твǫ
в цалеј oздoбје
Виѕę и oписујę,
бo тęcкњę пo тoбје.

Litvo! Ojčizno moja!
ty jesteś jak zdrově;
Ile ťę třeba ceniť,
ten tylko śę dově,
Kto ťę stratił.
Diś pjękność tvą
v całej ozdobĕ
Vidzę i opisuję,
bo tęskňę po tobĕ.
Niech żyje Wolny Syjam!
  •  

Obcy

O dziwo to właśnie ta pierwsza cyrylica najbardziej mi się podoba.
  •  

elslovako

Dzisiaj naszła mnie myśl, jak wyglądałby polski, gdyby wzorem słowackiego e (oraz ę) również zmiękczały poprzedzające fonemy. É oraz ę́ będą od teraz niezmiękczającą wersją e oraz ę. W celu uniknięcia nadmiernego korzystania z é, w ortografii tej roboczo le będzie wymawiane [lɛ], zaś łe jako [wɛ] (analogicznie z ę), a także re [ʒɛ] (chociaż tutaj pewnie będą wątpliwości). Sądzę, że gdyby się trochę nad tym zastanowić, można by było opracować kilka innych rozwiązań z poprzedzającymi literami. É i ę́ nie występują po j oraz i.

Élektronika (z gr. elektron 'bursztyn, który można naélektryzować prez potarce' i -ikos 'na sposób; odnoszący sę do') – dzedzina téchniki i nauki zajmująca sę obwodami élektrycznymi zawerającymi, obok élementów élektronicznych bernych, élementy aktywné take jak lampy próżniowé, tranzystory i diody. W obwodach takich można wzmacniać słabé sygnały dzięki neliniowym charakterystykom élementów czynnych (i ich możliwościom stérowania prepływem élektronów). Podobne możliwość pracy urządzéń jako prełączniki pozwala na pretwarzane sygnałów cyfrowych.

Swój rozwój élektronika zawdzęcza badaniom w różnych dzedzinach nauki, główne fizycé (élektromagnetyzm, fizyka ciała stałego – szczególne półprewodniki) i matematycé (modéle matematyczné obwodów i sygnałów).

W odróżneniu od élektrotéchniki (która téż bazuje na wedzy z zakrésu élektromagnétyzmu) élektronika ne zajmujé sę ogólne recz biorąc zagadneniami énérgii élektrycznej ale zagadneniami związanymi z sygnałami (zob. téż pretwarzane sygnałów). Rozróżnene obu dyscyplin nastąpiło około 1906 roku kedy to Lee De Forest wynalazł triodę́, dzęki któréj béz użycia urządzeń méchanicznych można było już wówczas wzmacniać urządzénem élektrycznym słabé sygnały radiowé lub akustyczné. Do lat 50. XX weku dzedzina ta sprowadzała się do radiotéchniki (tak ją nazywano) - a jej zasadniczé zastosowania obéjmowały projektowanie nadajników, odbiorników i lamp próżniowych. Historyczne élektronika wyrosła węc z radiotéchniki – perwszymi układami élektronicznymi były powstającé w czasach I wojny światowéj nadajniki i odbiorniki radiowé. Współcześne wększość urządzéń élektronicznych projektuje sę z użycem élementów półprewodnikowych, za pomocą których można stérować prepływem élektronów podobne jak w lampach élektronowych a układy élektroniczné impleméntowané są często jako układy scaloné (tzw. mikroélektronika, zob. też nanoélektronika) w tym układy programowalné i układy spécjalizowané.


Tak, to nie ma najmniejszego sensu.
  •  

Otok

Best for mi: pepicka łacinka

Cytat: Siemoród
Но то дись собѣ поро́внамы килька цирылиц и едн
Chyba coś ucięło.
  •  

Icefał

Вроцлавь: Лібацья на сквэрку
Поліцьянті досталі дісяь зглошене, же на сквэрку в едним з вроцлавских парк   ẙв групка мэȷжчізн піе алькоҳоль.
Гди функцьюнаръѵше пріехалі на меьсце оказало сеȷ, же нікого там не ма.

Albo w wersji uproszczonej:

Вроцлавь: Лібацья на сквэрку
Поліцьянті досталі дісяь зглошене, же на сквэрку в едним з вроцлавских парку́в групка мэȷжчізн піе алькох́оль.
Гди функцьюнар'ѵше пріехалі на меьсце оказало сеȷ, же нікого там не ма.

  •  

Siemoród

Cytat: Maorycy w Listopad 20, 2016, 18:20:27
Вроцлавь: Лібацья на сквэрку
Поліцьянті досталі дісяь зглошене, же на сквэрку в едним з вроцлавских парку́в групка мэȷжчізн піе алькох́оль.
Гди функцьюнар'ѵше пріехалі на меьсце оказало сеȷ, же нікого там не ма.
Po co <ý> miast <ó>, jeśli ta kreska nie zmienia wymowy? To samo z <х́>.
Niech żyje Wolny Syjam!
  •  

Icefał

Kieruję się zasadą, by nie używać diakrytyków. A jak już muszę, to wolę żeby były zbędne i miały tylko funkcję pomocniczą, etymologiczną lub historyczną. Nie mają pełnić funkcji kluczowej i rozróżniającej (choć trochę niestety tak jest). Chodzi o możliwość obycia się bez nich bez większego problemu.
Por. francuski daszek albo czeski krążek.
Nie chciałem psuć bardzo ładnego zestawu 5-ciu samogłosek twardych i 5-ciu miękkich w ortografji wprowadzając oddzielną literę na ó. I nie widzę tak naprawdę po ó miałoby zasługiwać na szczególne traktowanie.
Samego h bym się poznał gdyby nie obecność zapożyczeń z południa i ze wschodu, gdzie pochodzi od odpowiednika naszego g.

Cytat: Siemoród w Listopad 20, 2016, 22:03:42
Po co <ý> miast <ó>, jeśli ta kreska nie zmienia wymowy? To samo z <х́>.
Wymowa to nie wszystko. Ó wpływa na odmianę i dlatego warto się go nie pozbywać.
  •  

Todsmer

Cytat: Maorycy w Listopad 20, 2016, 22:22:33Wymowa to nie wszystko. Ó wpływa na odmianę i dlatego warto się go nie pozbywać.
Argument bez sensu. Może jeszcze przegłoszoną i nieprzegłoszoną jaćkę wprowadzić, bo wpływa na odmianę?

A jeśli zostawić, to czemu ý miast ó?
  •  

Icefał

CytatArgument bez sensu. Może jeszcze przegłoszoną i nieprzegłoszoną jaćkę wprowadzić, bo wpływa na odmianę?
A żebyś wiedział, że mam właśnie po to я́ & е́.
Cytat
A jeśli zostawić, to czemu ý miast ó?
Bo mówię, bez diakrytyków ta ortografja ma być równie użyteczna w warstwie wymowy. Kwestji fonemicznej to one nie służą. Mają oferować wyłącznie
Cytatfunkcję pomocniczą, etymologiczną lub historyczną
  •