Zamysł był taki żeby pozbyć się dwuznaków samogłoskowych i koszmarnej zasady 'caol le caol agus leathan le leathan (czyli że ze spółgłoską palatalizowaną mogą otaczać tylko <i>, <e> a z welaryzowaną tylko <a>, <o>, <u>), która skutkuje wstawianiem bezsensownych liter i wydłuża zapis. Na początek tekst oryginalny i w wersji nowej:
Saolaítear na daoine uile saor agus comhionann ina ndínit agus ina gceanta. Tá bua an réasúin agus an choinsiasa acu agus dlíd iad féin d'iompar de mheon bráithreachais i leith a chéile.
Съилъи́тьар на дъи́не иле съи́ръ агус коӎинанн ина нди́нит агус ина гкьарта. Та́ буа ан ре́су́нь агус ан қонсьаса аку агус дли́д иад фе́нь д-импар де ӎи́нъ бра́ҭрьақась и леҭ а қе́ле.
A teraz wyjaśnienia:
-Zapis samogłosek został właściwie taki jak w oryginale, z tą różnicą że zamiast dwuznaków ao, io, oi, ui dałem odpowiednio и́ dla ao i и dla trzech pozostałych, jako że wymowa jest (o ile mi wiadomo, jeśli są drobne różnice to wybaczcie i poprawcie) identyczna.
-Spółgłoski palatalizowane i welaryzowane nie różnią się w zapisie, rozpoznajemy je po następującej po nich samogłosce. Jeśli po welarnej występuje samogłoska /i/ lub /e/ (lub ich długie odpowiedniki ofc) to welarność sygnalizujemy przez ъ czyli "velar offglide" (nie mam pojęcia jak to przetłumaczyć - zjazd miękkopodniebienny?) wymawiany jako [ɰ], jak np w naoi (irl. dziewięć - [nˠɰiː] ) - нъи́. W odwrotną stronę, jeśli palatalizowana spółgł. stoi przed samogłoską szeroką, dajemy ь, wymawiane [j].
-w przypadku końcowych spółgłosek patrzymy na samogłoskę poprzedzającą - jeśli zgadzają się pod względem welarności/palatalności to nic nie dajemy. Jeśli się nie zdadzają, to po końcowej spółgłosce dajemy ь/ъ, zależnie od tego jaka jest spółgłoska.
-przeciwnych sytuacji, tj onglide'ów (jeśli palatalna spółgłoska występuje po szerokiej samogłosce i odwrotnie) nie zaznaczamy w piśmie (poza ww. sytuacją ze spółgłoską na końcu) - o obecności odpowiedniego "najazdu" domyślamy się znając samogłoskę i spółgłoskę.
-Lenicję piszemy jako literę z tym ogonkiem (np. ҭ, қ, ӎ itd), przesłonięcie analogicznie do oryginalnego zapisu, czyli przed przesłanianą spółgłoską.
Trochę zamotałem w tym opisie >.<