A z Boskiego Nasienia zrodzili się pierwsi ludzie. I Bóg Spamu wiedział, że to co powstało jest dobre i zgodne z Jego wolą.
Tak było.
Skoro już o rasie człowieczej mówimy:
AjdyniriańczycyParę słów o narodzie, który stworzył ImperiumAjdyniriańczycy to lud srogi, ambitny i dumny, skory do walki - tak na miecze jak i słowa. Cenią oni w równej mierze wprawę we władaniu ostrą klingą, co ostry język i celną argumentację, w związku z czym od najmłodszych lat są uczeni sztuk walki i sztuki retoryki. Cenią mądrość, inteligencje, przedsiębiorczość, spryt i zaradność, a również opanowanie, mimo że z natury są dość porywczy. Szanują władzę i autorytet, a osoby obdarzone zdolnościami przywódczymi cieszą się wielkim poważaniem, jako osoby pobłogosławione przez Radhevara, jednego z najwyższych bóstw ichniego panteonu. Takim samym powarzeniem cieszą się również uczeni i wynalazcy, oni również cieszą się przychylnością Radhevara, boga władzy, panowania, mądrości i wiedzy.
Chociaż parają się również handlem czy rzemieślnictwem, Ajdyniriańczycy są przede wszystkim narodem wojowników-artystów, w przeciwieństwie jednak do innych wojowniczych nacji, nie marzą o godnej śmierci na polu bitwy w walce z wrogiem, lecz o odniesieniu nad nim zwycięstwa. Ajdyniriańscy artyści tworzą rzeczy wielkiej i przedziwnej urody, a w akcie tworzenia rzeczy pięknych widzą największy hołd, jaki mogą złożyć swoim Bogom, zwłaszcza Ishār, bogini kreacji, piękna, seksualności, przyjemności, lecz również wojny. Dla tego narodu miłość nie jest w cale tak odległa od walki, oby dwie rzeczy są aspektami bogini. Generalnie uznaje się że życie jest walką - z Losem i własnymi słabościami - i ciągłym samodoskonaleniem, będącym wielkim testem siły charakteru. Chcą dzięki własnej pracy i sile pokonać przeciwności. Można rzec że są ludźmi czynu.
Ich samych można porównać do ich narodowej broni: chamzhir jest bowiem bardzo piękny, lecz potencjalnie śmiertelnie niebezpieczny.
Charakteryzują się unikalną urodą i wyglądem, a ich rysy twarzy uznawane są za atrakcyjne - są wysocy (średni wzrost to około 1.95m), długonodzy, oczy ich są duże i w kształcie migdałów, przeważnie w kolorze zielonym, czasem brązowym i złotym. Posiadają oliwkową cerę (taki południowy odcień skóry, coś jak Włosi) a włosy mają czarne, brązowe lub rude.
Z wyglądu nie przypominają żadnego z okolicznych ludów, również ich język, kultura, wierzenia czy sztuka są inne niż u sąsiadów, można więc wysnuć wniosek, iż nie są spokrewnieni z żadnym innym narodem Środkowego Kyonu. Zgadzałoby się to z ich własnymi podaniami, wedle których są potomkami Ayńadhów, Pierworodnych, którzy przybyli nad Jezioro Szmaragdowe tysiące lat temu, zmuszeni uciekać z ich ojczyzny, znajdującej się daleko w głębi gór południowych, które nazwano Górami Pochodzenia.
Ajdyniriańska kultura nie wstydzi się seksualności czy erotyki, nie są to tematy wstydu czy tabu, są to bowiem również aspekty Ishār. Pod tym względem ich tradycje nie znają wielu ograniczeń. Kobiety i mężczyźni stoją na tym samym szczeblu drabiny społecznej, nie ma hierarchii płci. Sztuka, znana ze swego realizmu, często przedstawia sceny miłosne i łóżkowe. Równie często co sceny wielkich bitew i walk.
Ich etnicznymi terenami są Równiny Ikheril i Azrif, połorzone dookoła Jeziora Szmaragdowego, chociaż zamieszkują również północne i wschodnie ziemie Imperium.
Ajdyniriańczyk na targowisku (powinien mieć tylko ciut jaśniejszy odcień skóry) 
Ajdynirianka 
