Zapis hebrajski dla języka polskiego

[Úlfurinn]

Na wstępie powiem, że nie znam do końca praw, jakimi rządzi się alfabet (o ile tak można to nazwać) hebrajski.

א - samogłoska
ב - b
ג - g
ד - d
ה - h
ו - w
ז - z
ח - ch
ט - t
י - j
(כ (ך - k
ל - l
(מ (ם - m
(נ (ן - n
ס - s
ת - rz (jak ktoś ma potrzebę)
(פ (ף - p/f (ustala to nikud [te kropki i kreski pod literami], który raczej nie ma praktycznego zastosowania)
(צ (ץ - c
ק - ł
ר - r
ש - sz
ז׳ - ż
צ׳ - cz
ג׳ - dż
שי - ść
טי - ć
ני - ń
סי - ś
גי - dź
זי - ź
ע - samogłoska w wyrazach zaczynających się na א

Wersję z tymi kropkami wstawię później.


Przykład (Rota):

רט
,נא תצם זאם סכד נש רד
.נא דם פגתשי מו
,פלסך ם נרד, פלסך רד
.כרלוסך שצ׳ף פאסטו
.נא דם ב נס גנבק ורג
!טך נם דפמז׳ בג
!טך נם דפמז׳ בג

[Spiritus]

Jakie są zasady stawiania alefu (א)? A oznaczania zmiękczenia? Bo masz np. נא "nie". No i sorry, oznaczenia rz i ł są totalnie z dupy, chyba że brać pod uwagę podobieństwo graficzne; ale nie oszukujmy się - to ogólnie jest problem tego alfabetu, że połowa liter wygląda tak samo xD.

Swoją drogą, w takiej wersji zapis polskiego byłby nawet bardziej spółgłoskowy od zapisu współczesnego hebrajskiego, gdzie co do zasady wszystkie /i/ zapisuje się jodem (י), a wszystkie /u/ i /o/ - wawem (ו).

Cóż, jeśli Żydzi nie poradzili sobie bez tak obszernych matrum lectionis, to wątpię, żeby Polakom się to udało :).

[Pluur]

Swoją drogą, czy polski nie był zapisywany hebrajskim w jakihś notatkach żydowskich? Byłoby dziwnie, gdyby nie, tym bardziej, że.

Some Polish texts were also written in the Arabic script, dated not earlier than 17th century.[1]

[Toyatl]

Swoją drogą, czy polski nie był zapisywany hebrajskim w jakihś notatkach żydowskich? Byłoby dziwnie, gdyby nie, tym bardziej, że.

Some Polish texts were also written in the Arabic script, dated not earlier than 17th century.[1]

Za Mieszka III pod koniec XII wieku Żydzi dzierżawili mennicę książęcą i bili monety z imieniem księcia pisanym literami hebrajskimi. Można sobie wygólgać.

[Pluur]

Wiem o tym. Jednak mówi się, że było to w (wymarłym) języku słowiańsko-żydowskim.

[Úlfurinn]

Jakie są zasady stawiania alefu (א)? A oznaczania zmiękczenia? Bo masz np. נא "nie". No i sorry, oznaczenia rz i ł są totalnie z dupy, chyba że brać pod uwagę podobieństwo graficzne; ale nie oszukujmy się - to ogólnie jest problem tego alfabetu, że połowa liter wygląda tak samo xD.

Swoją drogą, w takiej wersji zapis polskiego byłby nawet bardziej spółgłoskowy od zapisu współczesnego hebrajskiego, gdzie co do zasady wszystkie /i/ zapisuje się jodem (י), a wszystkie /u/ i /o/ - wawem (ו).

Cóż, jeśli Żydzi nie poradzili sobie bez tak obszernych matrum lectionis, to wątpię, żeby Polakom się to udało :).

Alef się pisze w przypadku wystąpienia dwóch samogłosek pod rząd.
Pisownia rz i ł jest faktycznie kompletnie z dupy. xD
Co zaś się tyczy zapisu samogłosek przy pomocy tych dwóch spółgłosek to wiedziałem o tym, ale nie znam się kompletnie na zasadach zapisu w j. hebrajskim. Ten mój wymysł to kompletnie z nudów robiłem. Gdybym miał się za to poważnie zabierać, to raczej nie dostosowałbym obecnej polskiej ortografii do alfabetu hebrajskiego.

[Toyatl]

Wiem o tym. Jednak mówi się, że było to w (wymarłym) języku słowiańsko-żydowskim.

Może tak, może nie. Mšq' qrl (משקא קרל) może być równie dobrze po rusku, czesku i słoweńsku.

EDIT: Co do zapisu samogłosek tym pismem myślę, że można wstawić he lub alef tam, gdzie stoją e, o, oraz a, jod i waw tam, gdzie i, y oraz u. I skupić się na oznaczaniu miękkości. Nosówki poprzez kombinację z ajinem. Jak się oko przyzwyczai, to nawet da się taki tekst całkiem całkiem nieźle przeczytać