Dużo o gramatyce można znaleźć
tu (ang.).
Jeśli to nie jest przytłaczające, możesz też zajrzeć
do starego artykułu (nieco nieaktualnego), tam więcej napisałem o historii języka w rzeczywistym świecie i jego osobliwościach.
Słownik zawiera ponad 600 wyrazów, zwrotów i pojęć istniejących w języku ęmuckim, zgromadzonych w latach 2009-2012.
· Obowiązuje pisownia fonetyczna. Między samogłoskami oraz w miejscu apostrofu wymawia się spółgłoskę zwartą krtaniową (por. polskie
ale-ale,
nie-e).
· Litery "r" i "v" wymawia się [ɾ v] na początku sylaby i [ɹ f] na końcu.
· Akcent stały, padający na pierwszą sylabę wyrazu. Wyjątek stanowią słowa zaczynające się nieakcentowanymi prefiksami (umieszczonymi w słowniku), np.
ilgahboś jest akcentowane na drugą sylabę,
ralnǫdezik na trzecią itd.
· Samogłoski mają różne warianty wymowy, w zależności od tego, czy pada na nie akcent. Dodatkowo zredukowane są samogłoski przed sylabą akcentowaną (tj. w prefiksach).
· Brak gramatycznej różnicy między rzeczownikami, przymiotnikami i imiesłowami - wszystkie z nich dzielą się na cztery typy odmiany, w zależności od zakończenia wyrazu. Jedyne rozbieżności od paradygmatu wykazują zaimki osobowe
met, dut, nomet, ganet.
· Określenia położenia i kierunku są wyrażane przez odmianę (
gevoh - "na świecie") lub poprzez odmienione rzeczowniki stojące po rzeczowniku w posesywie (
ge avtouh - poza światem).
· Czasowniki odmieniają się regularnie. Dodatkowo
ęśi - "być" posiada archaiczną końcówkę bezokolicznika, zanikającą w odmianie:
ęten - "jestem",
ęmen - "byłem" itd.
· Przymiotniki podlegają czterostopniowej gradacji, polegającej na przyłączaniu końcówek słowotwórczych.
· Nieodmienne słówka gramatyczne i zwroty oznaczono jako partykuły.
+ tabelki: wymowa, odmiana rzeczowników, odmiana zaimków osobowych, odmiana czasowników, oboczności słowotwórcze, stopnie przymiotnika
