Pinu

P3   Państwo conworldu KYON.   2
Państwo Ludów Pinu
Pinu Serik
ROK 8973
Flaga Pinu	Emblemat Pinu
{{{jedna flaga}}}
Pinu na mapie świata
Polityka
Stolica	Komi
Wielki wódz	Ablublu II Kapustonogi
Ustrój	grupa wodzów
Porządek prawny	prawo zwyczajowe, lokalne
Ustawa zasadnicza	{{{ustawa zasadnicza}}}
Zbiory praw	{{{zbiory praw}}}
Język urzędowy:	brak
Początek	{{{pojawienie}}}
Koniec państwa	{{{koniec}}}
Demografia
Ludność 8973 EK	ok. 250 000 - 30 000 stolica Komi
Narodowości	Pinusi
Języki używane:	języki grupy pinu (grupa parafiletyczna)
Średnia dł. życia	60 lat
Wiara
Religia państwowa	{{{religia państwowa}}}
Religia dominująca	{{{religia dominująca}}}
Typ religii	{{{typ religii}}}
Siła wyższa lub panteon	{{{siła wyższa}}}
Najważniejsze ośrodki kultu	{{{ośrodki kultu}}}
Poziom wolności wyznania	{{{wolność wyznaniowa}}}
Inne religie	{{{inne religie}}}
Geografia i natura
Położenie na świecie	Kanisja
Powierzchnia	1 058 701 km²
Stefy klimatyczne	wilgotny, tropikalny, dżungle
Gospodarka
Kraje eksportu	Tangia, Secht, Buania
Towary eksportowe	żywność, drewno, metale,
Kraje importu	Tangia, Secht, Buania
Towary importowe	broń, naczynia, materiały gotowe
System monetarny	wymienny
Waluta	muszle, kamienie szlachetne
Kod waluty	n/d
{{{motto}}}
Ewolucja
◀ {{{przed}}} {{{po}}} ▶

        Pinu (wspólne słowo pinuskie: pinu), właściwie Kraj Ludów Pinu (pinu: Pinu Serik /'pinu se'rik/, n~e: Bw@e Ndwi /ʘʷe dʷi/, pilu: Pinu Serara /pi'nu se'rara/, gobe: Ugberatxa Peenu /ug͡be'raːtǃa 'pɛːnu/, miyami: Ōpīpi Pēnu /uː'piːpi 'peːnu/, tonema: Pin u Kap'upu /pin uka'p’upu/, kilkadziesiąt innych) - nadmorski kraj znajdujący się na półwyspie Pinu, który został założony w 8720 EK z mariażu Wielkiego Wodza Agalasraka IV Jednogłowego z plemienia Biały Ząb z Wielką Kapłanką Suchych Liści Migdalakiripupuni I Dwuręką z plemienia Tępe Włócznie, których połączone plemiona zdołały jako-tako zjednoczyć setki zamieszkujących gęste dżungle półwyspu półdzikich plemion i nie dać się przy okazji najechać ani Tangii, ani Sechtowi, ani Buanii. Założyli oni granice w porcie nadmorskim Komi i zdołali zmanipulować Cesarza Tangijskiego i jego Radę Państwa oraz Wielką Radę Konfederacji Sechtu do potraktowania dżungli Pinu jako przedłużenie obszaru buforowego Dzikich Ziem Kanisji i podpisania gwarancji niepodległości Pinu za cenę handlu o preferencyjnych cłach.

Symbolem narodowym jest owoc kiri. Symbolicznie regionowi przypisuje się dwukolorową, błękitno-zieloną flagę.

Nazwa kraju i używane języki

Kraj posiada jedno z największych zagęszczeń lingwistycznych na świecie. Używanych jest ponad dwieście różnych języków, z przeróżnych grup, często kompletnie niepowiązanych ze sobą. Często przeciętny język posiada nie więcej niż 30-50 użytkowników. Języki mieszają się ze sobą, ewoluują, i giną - to zjawisko zachodzi w kraju Pinu w bardzo dużym tempie. Do najważniejszych możemy zaliczyć:

• Grupa mimska:
  • Pinu,
  • Pilu,
  • Miyami,
• Grupa Plemienia Śmierci:
  • język n~e,
• Grupa Ugabe:
  • Gobe,
  • Debeb,
• Grupa tonemska:
  • Tonema.

Słowo "Pinu" jest zapożyczeniem, które rozpowszechniło się w wielu językach. Ma oznaczać "las" i odróżniać plemiona od "ludów morza" (Tangijczycy) i "ludów kamieni" (Sechtończycy). Wiele języków nazywa się "językiem pinu", choć w opisach tylko jeden z grupy mimskiej jest określany tym mianem.

Polityka i administracja

Część ludów Pinu spotyka się na dożynkach, na które wysyłają swoich reprezentantów. Tam zazwyczaj wybierany jest Wielki Wódz, który posiada pewne przywileje, i jego obowiązkiem jest organizacja współpracy międzynarodowej. Pinu aktywnie handluje z Tangią, Sechtem i z Buanią. W 8973 EK, Wielkim Wodzem został Ablublu II Kapustonogi z plemienia Ognistych Czerwi.

Poza tym aspektem, administracja jest znikoma. Jedyne miasto, Komi, jest zamieszkane w 60% z obcokrajowców: Buańczyków, Tangijczyków i Sechtończyków, którzy mają tam prawo organizować swoje ambasady. Obsługują oni port, płacąc haracz Pinusom. Pozostałe plemiona udają się na targ w Komi, by zawieźć towary i uzyskać pewne towary, których akurat potrzebują, lub otrzymać pewne usługi, na przykład medyczne. W Pinu nie ma imponujących pałaców królów, powozów, rzadko korzysta się z koni. Nie istnieje instytucja podatkowa. Kraj nie posiada instytucjonalnych podziałów administracyjnych. Nie istnieją archiwa państwowe, nie istnieje regularna armia, w kraju nie ma policji. W Pinu nie ma sądów szczebla państwowego. Granice są naturalne, jedynie wschodnia część stanowi postawioną przez Buańczyków granicę. Granica ta nie jest uznawana przez Pinusów. Najeżdżają oni Buanię powodują straty w ludziach, mieniu i wywołując popłoch. Stan ten będzie trwał aż do 9654 EK, kiedy wybuchnie Trzecia Wojna o Saakę.

Północnozachodnia granica nie jest wyraźna. Ta wyznaczana na mapach dotyczy plemion zjednoczonych w roku 8720 EK przez mariaż Wielkiego Wodza Agalasraka IV Jednogłowego z plemienia Biały Ząb z Wielką Kapłanką Suchych Liści Migdalakiripupuni I Dwuręką z plemienia Tępe Włócznie. Wszystkie plemiona pinuskie są bardzo agresywne i, co prawda ziemie północnozachodnie stanowią kontinuum pinusko-buańskie, to nie zalicza się ich do Pinusów. Te ziemie, ciągnące się aż po Secht, w roku 8973 EK były całkowicie nie do skontrolowania przez żadne z lokalnych sił, i były nazywane Dzikimi Ziemiami.

Kyonografia i dane przyrodnicze

Pinu jest stosunkowo płaskim półwyspem. Przewyższenia nie sięgają więcej niż 500 metrów, miejsca o wysokości 1000 metrów są niewielkie. Spływają z nich liczne rzeki, których wilgoć przynoszą wiatry oceaniczne przez cały rok. Cała wyspa jest porośnięta bardzo gęstym, deszczowym lasem równikowym. Istnieje kilka mniejszych wysp. Są tylko trzy miejsca, które można nazwać miasteczkami, wszystkie trzy są portami.

Klimat

Główny artykuł: Wielbłąd i Rekin/Tangia i Pinu

Przyjęty model klimatyczny to model Wielbłąd i Rekin. Według niego, klimat Pinu jest generalnie deszczowy i ciepły przez cały rok. Podczas fazy rekina, wiatr jest zimą i podczas równonocy południowowschodni, wiejący z morza w stronę kontynentu. Opady są bardziej intensywne. Latem nad Pinu zawisa niestabilny wyż. Z jednej strony, są to suche i gorące masy powietrza, ale z drugiej strony silne promieniowanie słoneczne powoduje intensywne parowanie mórz i wieczorne burze, nieraz bardzo intensywne.

Demografia

Pinu zamieszkuje nawet do kilkuset niewielkich plemion. Łączna populacja w 8973 EK jest szacowana na 250 000. Niemal cała populacja jest łowiecko-zbieracka, z pewnym udziałem rybaków i niewielkim procentem ludności pasterskiej czy zajmującej się rolnictwem. Plemiona są stale ze sobą skłócone i toczą nieustanne wojny, najeżdżają też okoliczne ludy, nie respektują żadnych granic. Z nielicznymi wyjątkami nie stosują pisma. Generalnie Pinusi są dobrze odżywieni, silni, atletyczni. Niekiedy chorują na poważne choroby, jednak z uwagi na niską liczebność poszczególnych plemion, choroby mają tendencje to samoograniczania się. Kobiety zachodzą w ciążę kiedy tylko biologicznie mogą i rodzą do samej menopauzy, nierzadko umierając w połogu. Wiele dzieci nie przeżywa do piątego roku życia. Rodzi się zdecydowanie więcej chłopców niż dziewczynek, ale w populacji rozrodczej przewaga kobiet jest bardzo duża, z uwagi na wysoki odsetek śmierci mężczyzn na skutek walk plemiennych i wypadków przy pracach niebezpiecznych.

Antropologia

Pinusi są wybitnie zróżnicowani genetycznie i mają plemiona ludów białych, żółtych i czarnych. Wynika to nie tylko z ruchów migracyjnych, ale przede wszystkim ze zwyczaju wymieniania się żonami, bardzo luźnych praktyk seksualnych, taktyk wojennych opartych o gwałt, i praktyki porywania dzieci od najechanych ludów.

Gospodarka

W przeważającej większości gospodarka jest zbieracko-łowiecka, w terenach nabrzeżnych i przy rzekach i jeziorach wspierana przez rybołówstwo. Pinusi jednak aktywnie handlują z Tangią i Sechtem, do czego założone zostało miasto Komi. Gospodarka Komi jest jednak w znacznej mierze osłabiona przez brak szlaków handlowych, którymi można by transportować surowce. Stąd surplus żywności oraz surowce takie jak drewno, a także minerały i kamienie szlachetne, są wymieniane na broń, ozdoby i narzędzia użytku codziennego takie jak odzież, kalosze z gumy tangijskiej, okulary, lekarstwa, ozdoby, lalki, zabawki i przysmaki.

Religia

Wśród Pinusów, co plemię to inna religia. Wiele motywów jednak się powtarza. Plemiona Pinuskie wyznają swoich przodków, wierzą w dusze materii nieożywionej, występuje dużo przesądów. Panicznie boją się ognia. Jednym z plemion, które lepiej zostały przedstawione, jest Plemię Śmierci, posługujące się językiem n~e:

        "No i trochę na temat ludu n~e. Plemię Śmierci, lub Pożeracze Ludzi to najsympatyczniejszy lud Kyonu. Należą do jednej, z trzech grup plemion zamieszkujących Pinu (obok Pinusów i Czaków). Inaczej niż te, bardziej cywilizowane ludy, Pożeracze wciąż zajmują się jedynie polowaniem, a prymitywnym rolnictwem gardzą. Żyją w najbardziej niedostępnych lasach Pinu. Zajmują się głównie polowaniem (i co ma odbicie w ich języku - wiele słów, często używanych na polowaniach to mlaski, tak samo, jeżeli chcemy podkreślić wagę dopełnienia w zdaniu, można je przesunąć na sam początek). Sami Pożeracze są czarni i malują się białymi farbami. Są cały czas w ruchu, zatrzymują się w jednym miejscu tylko na czas posiłku i snu. Inne plemiona bardzo się ich boją, Pożeracze potrafią zabijać zwierzęta hodowlana, a także i mordować wioski. I z tego powodu wszystkie okoliczne plemiona ich bardzo nienawidzą, i Pożeraczy jest cały czas mniej. Co ciekawe, Pożeracze nie zabijają dzieci. Przyjmują je do swojego plemienia, gdzie są wychowywane jako wspólne (mimo to, swoje dzieci wychowują jednak biologiczni rodzice). Kobiety zajmują się zbieraniem roślin, pędów etc. w czasie gdy mężczyźni polują lub łowią rybę. Ich religia opiera się o Wspólnotę z Przodkami - ich opiekuńcze duchy towarzyszą im przez całe życie. Istnieje parę ważnych świąt w życiu każdego chłopca: jest to przejście pod opiekę ojca w wieku 7 lat (ziemskich), kiedy to musi zabić pierwsze zwierzę, oraz stanie się dorosłym w wieku 14 lat (ziemskich), gdy musi zjeść po raz pierwszy człowieka. Pożeracz może wziąć żonę, lub żony (poligamia), tylko po tym, jak zabije człowieka i go zje."

Kultura

Kultura Pinu jest równie zróżnicowana, co same plemiona. Należy jednak zwrócić uwagę na to, że są to plemiona w stanie ciągłej wojny ze sobą. Brak jakichkolwiek struktur państwowych, w połączeniu z bardzo wysoką rozrodczością i dostępnością pożywienia i wysoką śmiertelnością powoduje, że życie Pinusów jest krótkie, ale bardzo intensywne. Wiele najmocniej nieprzyjaznych zjawisk społecznych stanowi codzienność:

1. Kanibalizm, w tym religijny (na wchłonięcie duszy);
2. Tortury;
3. Gwałt;
4. Mord rytualny, w tym składanie w ofierze,
5. Porywanie dzieci i dzieciobójstwo;
6. Wykonywanie talizmanów z odkrojonych części ciał;
7. Tortury psychologiczne;
8. Wiele innych.

Pinusi wiele z tych taktyk stosują dla zapewnienia dominacji nad innymi plemionami i zaznaczenia swojej pozycji. Stosują te taktyki szczególnie śmiało wobec obcokrajowców, takich jak Tangijczycy, Sechtończycy czy Buańczycy, wobec czego bardzo niewielka liczba śmiałków zapuszcza się do dżungli porastających Pinu. W roku 8973 EK żadna z tych potęg nie posiada zdolności technologicznych zapanowania nad tym regionem. Jedynie Sechtończycy wybudowali wysoki mur na granicy z Dzikimi Ziemiami, zamieszkanymi przez jeszcze bardziej agresywne ludy niż Pinusi.

Przypisy

Państwa Kyonu w roku wspólnym (główna kategoria)

Ajdynir – Azenia – Ażerimowie – Âng Qo'or – Bolosja – Broci – Buania – Cesarstwo Poitów – Czerachowie – Dynastia Aralezejska – Dżaszir – Dżaugria – Emnaegnir – Erutia – Esmia – Giadur – Harenia – Harrun – Ilirion – Iszaria – Jalżpowie – Kadonia – Kauradowie – Kawelia – Kejren – Kǫl – Kuniecy – Lucja – Merawia – Mitenia – Mokucja – Monarchia Olsów (Olsenia – Surd – Rubania – Szyszenia) – Máktowie/Mugadir – Muria – Nuapaq – Nuaria – Państwo Neszów – Państwo Truskie – Pinu – Piri – Punyszowie – Raľuhhruş – Rikkadan – Sanżenia – Secht – Siedmiomieście¹ – Stojeziory – Sulimaq – Surandral – Północni Barbarzyńcy – Szur – Talonbat² – Tangia – Tarum – Taugrowie – Tjevangono – Unagurowie – Unia Lomarska – Wertynia – Wiraflycy – Wolne Księstwa – Zamb – Związek Bałaszasków – Związek Północny

¹ Siedmiomieście jest podmiotem prawa międzynarodowego równoważnym z państwami. ² Wszystkie miasta-państwa Talonbatu znajdują się de iure pod polityczną hegemonią miasta Tȝinur, jednak de facto każde z nich prowadzi niezależną politykę.