twierdzenie: SVO
pytanie tak/nie: VSO
pytanie szczegółowe: Słowo pytające + SVO
przeczenie: w zależności czemu przeczymy
To tak na szybko. A wchodząc w szczegóły:
Czasownik:
bezokolicznik -õ, np. cussõ /kuz
õ/ - robić, pracować (akcent na podkreśloną samogłoskę)
forma osobowa -e, np. c
usse
imiesłów przym. bierny - cuss
en
imiesłów przym. czynny - cuss
es
imiesłów przysł. uprzedni - cuss
en
imiesłów przysł. współczesny - cuss
es
nie wiem, czy to się na pewno nazywa morfem, ale od zawsze istnieje w Trylogii (tak na to mówimy), np. aídd-cussen - dopracowany, dokończony albo ab-amõ - objadać się
Czasy:
przesły - ri
przyszły - di
aspekt niedokonany - vi - używać tylko wtedy, gdy ważne jest czy czynność została zakończona. Zwykle nie zwraca się uwagi na aspekt. Nie pytajcie dlaczego, sprawdzałem, po prostu się tak utarło.
Przypadek:
Tak nazwałem wyrazy (lub ich brak), które określają relację między orzeczeniem a dopełnieniem (i nie tylko).
One mają swoje nazwy w Trylogii, ale mniejsza z nimi:
1. wskazuję na podmiot czynności:
Kot patrzy na psa. san vware can. (btw san - jedno z dwóch najstarszych słów)
2. wskazuje na pochodzenie, źródło, właściciela, relację :
Rodzice wracają ze sklepu. parents vi eídd areâe eídd renêx.
Kto naprawił nogę od stołu. wĩ ri trade agh de hett?
3. wskazuje cel, przeznaczenie:
Skrzynki wina przybyły na miejsce. dex de vinê ri mecce aídd he.
4. wskazuje orientację w przestrzeni:
Mój tata pracuje w fabryce. acco padri cusse ve fabríc.
5. wskazuje na czas:
W tej grze liczą się chcęci (nie da się wejść do gry, stąd zwrot "podczas"). ẽ des ha ahts ede imporntante.
6. wskazuje na temat:
Rozmawialiśmy o dziewczynach całą noc. acce ri vi move a dissinês ẽ ous nox.
7. wskazuje na cel działania:
Elfy walczyły o wolność. elfs ri vi arrare ha efían. (można to powiedzieć w inny sposób: Elfy walczyły, żeby być wolne. elfs ri vi arrare aídd edõ efíanê lub elfs ri vi arrare aídd ife ede efíanê)
Mam nadzieje, że nic nie pominąłem. Do każdego z przypadków dopisane są odpowiednie wyrazy, których używamy, żeby wyrazić daną myśl. Posługiwanie się Trylogią nie sprawia problemów, kiedy nie zna się przypadków w teorii, bo wystarczy jedynie tłumaczyć. Ważne jest jednak, żeby wcześniej zwrócić uwagę na różnice między jednym "o" a drugim "o", np. "mówić o" to nie to samo, co "prosić o".
Liczba mnoga:
Z założenia tworzona przez dodanie "s". Jestem niemalże pewien, że to z angielskiego. Tyle, że pojawiło się kilka "ewolucji" związanych z wymową, a żeby wymowa równała się ustalonemu zapisowi, toteż i z wymową.
-rh → -rs lirh (drzwi) → lirs
-ch, sh → -ch, sh ash (piasek) → ash
-tt, t → ts (wymawiane na końcu jak polskie c) tett (kartka) → tets
-dd, d → des cadd (biurko) → cades
-b, v → -bes, ves fív (rzecz) → fíves
-p, f → ps, fs tap (deszcz) → taps
-z → -z daz (narożnik) → daz
-s → -z metedes (członek) → metedez
-hc (czytane jak polskie c) → -hc
-x → -x renêx (sklep) → renêx
-gh, c → -x agh (noga) → ax
-ag → -ax vilag (wioska) → vilax
inne + s
Zmiana -s na -z wynika z faktu, że podwójne s, z, c nie może stać na końcu wyrazu.
Pozostawienie -hc bez zmian wynika z faktu, że dźwięki na końcu wyrazu mają być "krótkie".
Inne zmiany również mają swoją historię.
Przymiotniki:
jakościowe -ís
inne -e, ov (trwa uzus - forma wychodzi z użycia lub przechodzi w -o), -eu, -ív, -íc, -al
Przysłówki:
zawsze -o
Stopniowanie przymiotników i przysłówków:
Żadko stopniujemy, więc musze poszukać dokładnego wzorcu.
Akcent w wyrazie i zdaniu oraz intonacja:
jestem na etapie badania tego.
Nie za bardzo wiem, co powinienem jeszcze opisać i jak szczegółowo.
Niezwykła pisownia. co masz na myśli
Ostatnio zaczęła mnie ciekawić cała historia i szereg zmian. I dobrze, że lubie po wszystkim pisać, bo znalazłem stare zeszyty, np. do polskiego i na okładce elementy Trylogii.
Nie wiem, czym można powiedzieć, że ten język żyje, ale na pewno ustaliliśmy sobie stopnie jego opanowania xD
