Praktyczna? cyrylica by Ciastek

[CookieMonster93]

Cyrylica zrobiona trochę z nudów, trochę (możliwe, że w przyszłości) do szyfrowania polskiego, by nikt z moich znajomych nie zrozumiał. Niestety nie miałem pomysłu na literę Y, a za wszelką cenę chcę uniknąć Ы, ponieważ uważam, że litera zaczynająca się od Ь, nie powinna oznaczać twardego dźwięku. Proszę o traktowanie projektu z lekkim przymrużeniem oka, acz wszystkie uwagi mile widziane.

Łacinka	Grażdanka polska	Nazwa liter(y)
A	А а, Я я	a, ja
Ą	Оӈ оӈ, Юӈ юӈ1	-
B	Б б	be
C	Ц ц	ce
Ć	Ть ть	-
CZ	Ч ч	cze
D	Д д	de
DZ	Дз дз	-
DŹ	Дь дь	-
DŻ	Дж дж	-
E	Ее, Ѥѥ	e, je
Ę	Еӈ еӈ, Ѥӈ ѥӈ1	-
F	Ф ф	ef
G	Г г	gie
H, CH	Х х2	cha
I	И и	i
J	Й й	jot
K	К к	ka
Ł	Л л	eł
L	Ль ль	-
M	М м	em
N	Н н	en
Ń	Нь нь	-
O	О о, Ю ю4	o, jo
Ó	О́ о́, Ю́ ю́4	o z kreską, jo z kreską
P	П п	pe
R	Р р	er
RZ	Ҏ ҏ3	erz
S	С с	es
Ś	Сь сь	-
SZ	Ш ш	esz
SZCZ	Щ щ	szcze
T	Т т	te
U	У у, ІУ ıу4	u, ju
Ŭ	Ў ў	krótkie u
W	В в	we / wu
Y	ѵ	y
Z	З з	ze(t)
Ź	Зь зь	-
Ż	Ж ж	że(t)
/ŋ/	ӈ	nosek
[j]	ь	miękki znak
twardy znak	ъ	twardy znak

Лѥгенда (Legenda):
¹ – w rzeczywistości ogonek ten jest trochę krótszy przy н (n). Znak ten jest używany we wszystkich pozycjach jako oznaczenie fonemu /ŋ/.
EDIT: Uwaga! Nie dotyczy allofonicznego [ŋ], a jedynie asynchronicznych polskich nosówek!
² – Rozróżnienie h-ch nie zostało zachowane.
³ – Uznałem, że skoro historycznie miękkie spółgłoski są oznaczane przy pomocy innych liter, to rz również powinno. Wstążka przy tym znaku jest odrobinę wyraźniejsza (w moim wyobrażeniu) niż widać tutaj.
⁴ – Uznałem, że jo i jó będą zapisywane przy pomocy ю, ю́ zamiast ё, które nie dość, że tutaj nie pasuje, to pozostawia problem z zapisem jó. Niestety na zapis ju nie miałem lepszego pomysłu niż ІУ, ale sądzę, że to dobre i konsekwentne rozwiązanie (patrz – inne jotowańce prócz ja).

Poza tym niezgłoskotwórcze u w wyrazach obcych np. auto, Europa otrzymało również swój własny znak.

Zapis w wyrazach obcych:
tia, dia, sja, zja – тъя, дъя, съя, зъя i podobnież: tii, diom, sją, zję itd. – тъи, дъюм, съюӈ, зъѥӈ
W pozostałych przypadkach używa się miękkiego znaku np. -ia/-ja > ья oraz -ii/-ji > ьи etc.

au, eu => аў, еў
weekend => ўикенд

[Ghoster]

[...........]

[CookieMonster93]

Trochę to za podobne do Уу. Szczerze mówiąc, myślałem o iżycy, ale czy taki pomysł jest uzasadniony?

[Todsmer]

Użyj starej wersji (ze znakiem twardym), jest w Unikodzie.

[CookieMonster93]

Szukałem i nie mogę znaleźć :-(

[Pluur]

weekend => ўікенд chyba pomyłka, tak jak i przy kolejności z-ż-ź (patrząc na dz(...) powinno być z-ź-ż) no a ogólnie jak to cyrylica - spoko

[CookieMonster93]

Kolejność mało jest istotna, bo i tak dz, dź, dż nie ma w alfabecie, skoro są dwuznakami. Weekend już poprawiłem na ўикенд, thx.
PS. Wspomnę tak na marginesie, że cyrylica ma również ten plus, że nie ma cieniutkich znaków jak ukrajińśkie іІ, wszystko jest w miarę przejrzyste. :-) Aha, ju to jeden znak, zapisałem go dwoma z powodu braków w Unikodzie (powinni wprowadzić taką literkę jak moje ju). ;p

#2: Miękki znak zmiękcza całość (podobnie jotowańce) spółgłosek w zbitce, jeśli coś pozostaje niezmiękczone – oddziela się to twardym znakiem np. ssie > съсѥ, ale pięść > пѥӈсть

[CookieMonster93]

Czy э to dobry pomysł na y? Czy lepiej iżyca?

[Wedyowisz]

Ani to, ani to.

<Ъ̍ Ъ̍> wygląda wg mnie nieźle. Notabene w unikodzie jest przecież i <ꙑ>.

[CookieMonster93]

U mnie Ъ̍ to twardy znak. :/ Zależy mi na tym, by twardy i miękki znak pozostały, bo są potrzebne, a ы jest do dupy, bo wygląda jakby się zaczynało od miękkiego znaku :/ Іі – Ии jak w ukraińskim nie wprowadzę, bo też mi się nie podoba :/ Chyba pozostaje ino iżyca.

[Pluur]

Czy э to dobry pomysł na y? Czy lepiej iżyca?

A co byś powiedział na to: Ұ, ұ?

[Wedyowisz]

U mnie Ъ̍ to twardy znak. :/ Zależy mi na tym, by twardy i miękki znak pozostały, bo są potrzebne, a ы jest do dupy, bo wygląda jakby się zaczynało od miękkiego znaku :/ Іі – Ии jak w ukraińskim nie wprowadzę, bo też mi się nie podoba :/ Chyba pozostaje ino iżyca.

U ciebie Ъ to twardy znak, a ja zaproponowałem Ъ̍ jako zredukowany wariant graficzny ꙑ (pionowa kreseczka to ı). РЪ̍бЪ̍, цЪ̍рЪ̍лица — wg mnie czytelniejsze niż рꙑбꙑ цꙑрꙑлица.

Iżyca jakieś tam naciągnięte uzasadnienie w sumie by miała, w końcu używamy w zapożyczeniach /ɨ/ <y> w miejscu greckiego υ. Ale ogólnie nie jest to raczej to, co ojcowie założyciele mieli na myśli, no i w pisanych cyrylicą słowiańskich precedensów brak.

[CookieMonster93]

Mimo wszystko, zostaję przy iżycy. Graficznie mi najbardziej pasuje i jest całkiem ładna i nie pomyli się z żadnym znakiem. :-) Niedługo wrzucam tu jakiś tekścik, na przykładzie najlepiej widać wszystko. :-)

[CookieMonster93]

Zdecydowałem się jednak zmiękczać każdą spółgłoskę osobno, oto efekt końcowy:
1. То ѥст родина. Родина то меӈжчѵзна, кобѥта и ѥдно дѥцко. Цо роби родина? Меӈжчѵзна чѵта газетеӈ, жона спҏоӈта и дѥцко бави сѥӈ. То ѥст щеӈсьлива родина.
2. Та пѥӈкна дѥвчѵна назѵва сѥӈ ІУдѵта. Ѥй пѥӈкне, блеӈкитне очѵ скрѵваюӈ вѥлькоӈ таѥмницеӈ, таѥмницеӈ так страшноӈ, же загража она поҏоӈдкови сьвята. Серце ІУдѵтѵ ѥст зле: она нѥ вѥҏѵ в Бога.
3. Польска ѥст моим краѥм, кто́рего бардзо кохам. Поляцѵ жѵюӈ по католицку. Я и моя родина ходимѵ в каждоӈ нѥдѥлѥӈ до косьтюла. Цо вѥчо́р тата сяда з нами и чѵта пѥӈкне пҏѵповѥсти о Ѥзусѥ Хрѵстусѥ и Богу Ойцу. Мѵ модлимѵ сѥӈ и идѥмѵ спать, чекаюӈц на новѵ дѥнь пелен вярѵ в милосѥрдѥ Боже.

[Ghoster]

[...........]