niekonsekwencje

[pipipipi]

Nie jest to może idealny przykład do tego tematu ale chyba nigdzie indziej nie pasuje to bardziej.

W grach wyścigowych zwykło się określać takie odbiegające od symulatorów i nastawione na prostą dynamiczną rozrywkę mianem zręcznościowych (po angielsku arcade'owych). No i właśnie jakim cudem takim mianem określa się gry które tej zręczności wymagają mniej od swoich przeciwieństw. Przecież właśnie symulatory wyścigowe wymagają o wiele więcej zręczności, więc używanie ich w kontekście niesymulatorów zdaje się być rażąco bezsensowne i niekonsekwentne, bo pamiętam że frapowało mnie to gdy w takie gry grałem namiętnie czyli wiele lat temu.

[dziablonk]

reporter - raportować
komandor - komenderować

[dziablonk]

Nie wiem, czy to niekonsekwencja, ale taka obserwacja z odmiany czasowników:
wziął, wzięła - wziąłem, wzięłam
pomógł, pomogła - pomogłem, pomogłam

[Siemoród]

Nie wiem, czy to niekonsekwencja, ale taka obserwacja z odmiany czasowników:
wziął, wzięła - wziąłem, wzięłam
pomógł, pomogła - pomogłem, pomogłam

W dawnej polszczyźnie pisano pomógłem, pomogłam, podobnie też kreskowano w czasownikach na -eł i -ał.

Bardziej mnie ciekawi, kiedy dokonała się zmiana w akcentowaniu, tj. kiedy najpóźniej w języku ogólnym mówiono jeszcze pomógł-em, ale pomogła-m. Bo w gwarach polskich to pewnie było tak długo, jak długo te gwary nie zdechły xD Tam przecież ta granica morfemów była na tyle wyraźna, że nawet udźwięczniano: ńuz_em 'niosłem' lub ubezdźwięczniano: jat_em 'jadłem'.

[dziablonk]

W pomogłem zdaje się wpływ żeńskiej formy jak w potocznych poszłem, wzięłem.

[dziablonk]

protokół, protokółować, protokólant ale: artykuł, artykułować 

[Siemoród]

protokół, protokółować, protokólant ale: artykuł, artykułować 

O kurde, to takie słowa jak protokółować i protokólant naprawdę istnieją (obok protokołować, protokolant) i są notowane w słownikach normatywnych xD

Samo podobieństwo protokół-artykuł akurat jest przypadkowe (bo pierwsze jest hellenizmem nieznanym łacinie klasycznej), ale zachowanie <ó> w polskich pochodnych już jest dziwne.

Aż mi się przypomina jak Brückner zżymał się z tego powodu, że norma nakazuje pisać i mówić odór, odoru, ale nie **motór, motoru, **doktór, doktora albo **profesór, profesora (jak w wielu nieliterackich odmianach językach). I w sumie miał sporo racji.

[dziablonk]

Fest-y-n ale fest-i-wal

[dziablonk]

[mijero]

Miałem wrzucić w ,,Pytania rózne", ale może tuta się nadawa.

Czemu jest:
ciąć tnę tniesz tnie tniemy tniecie tną tnący cięty i żąć żnę żniesz żnie żniemy żniecie żną żnący żęty
a nie:
ciąć ćnę ćniesz ćnie ćniemy ćniecie ćną ćnący cięty i żąć żnę żniesz żnie żniemy żniecie żną żnący żęty
lub:
ciąć tnę tniesz tnie tniemy tniecie tną tnący cięty i żąć gnę gniesz gnie gniemy gniecie gną gnący żęty

[Kazimierz]

Dlatego że t się odmiękcza przed twardą. Mówimy wszak wilgotny, a nie wilgoćny.

[dziablonk]

W czeskim jest tak samo:
tít (< †tětí) - tneš - ťal 'ciął' (nowsza odmiana czeska daje tu regularne: tnout - tneš - tnul)
Z tego, co zauważyłem, to chyba zjawisko ogólnosłowiańskie, tzn. miękkie przedniojęzykowe (ť ď) regularnie tracą swoją miękkość przed inną (w tym - zmiękczoną! ) przedniojęzykową (n, l, r), np. dzień (< *dьnь) - dni (<*dьni); widać to też w polskim złożeniu piętnaście < *pętь_na_desęte.