Narzecze wysokopolskie

[Siemoród]

Naiwny - łudliwy od łudzić się.
Słowo, które w mało którym języku europejskim występuje jako rodzime. Słowa pochodne łatwo się tworzy: naiwniak to łudnik, naiwność to łuda, i t. d.

I jeszcze parę słów, których etymologii nie jestem pewny:
żołd – ułatka
https://pl.m.wikisource.org/wiki/M._Arcta_Słownik_Staropolski/Ułatka

Stąd żoł(d)nierz - ułatnik? A może bójnik/wójnik? Bo bojownik/wojownik to chyba legka przesada.

[Łudomian]

Ułatnik bardzo mi się podoba. Ale czy naiwny to nie po prostu łatwowierny?

[Siemoród]

Ułatnik bardzo mi się podoba. Ale czy naiwny to nie po prostu łatwowierny?

Niby tak, ale nie do końca. Wolałbym unikać w narzeczu wysokopolskim tak rozwlekłych wyrażeń. Nasze słowotwory powinny być zgrabne i krótkie – to nie niemiecki.

Rozważam jeszcze łudki na naiwny, miast łudliwy, aczkolwiek nie wiem, czy -ki jest na tyle twórczym przyrostkiem.

[Łudomian]

Lepszy będzie łudki, bo krótszy. Jak najbardziej może być, chociażby przez analogię do gładzić – gładki czy brzydzić – brzydki.

[Henryk Pruthenia]

Ale to nie w tę stronę działa, gładzić, brzydzić są derywati, a tu odwracamy rolę i brzmi to dziwnie. No i -ki nie jest takie produktywne.

[Τόλας]

łudki to się bardziej z żeglarstwem kojarzy.
Lepiej już - łudny

[Dynozaur]

Ale to nie w tę stronę działa, gładzić, brzydzić są derywati, a tu odwracamy rolę i brzmi to dziwnie. No i -ki nie jest takie produktywne.

Hej, ale (abstrahując od tego konkretnego tworu) to akurat wykorzystywanie starych, niekoniecznie produktywnych sufiksów popieram i uważam, że jest to w tym projekcie jak najbardziej na miejscu. Jeśli będziemy stosować jedynie modele produktywne we spółczesnej polszczyźnie, to wszystko będzie brzmiało jak jakieś sztuczne nowotwory, które mógłby wymyślić byle pięciolatek lub (co gorsza) totalny normik. Akurat trochę archaicznego sznytu czasem nie zaszkodzi.

[Henryk Pruthenia]

Ale tu mi chodzi, że mi jakoś językowo to strasznie nie brzmi. Jakby polską fleksję ktoś wykoleił. Ot.

[Kazimierz]

Po co kombinować? Łudliwy brzmi najlepiej.

[Siemoród]

łudki to się bardziej z żeglarstwem kojarzy.
Lepiej już - łudny

Łudny się zbytnio ze złudnym kojarzy, a przeca znaczenie jest tu zgoła inne.

cyfra – ręcznica
https://pl.m.wikisource.org/wiki/M._Arcta_Słownik_Staropolski/Ręcznica

Przecież cyfra to po wysokopolsku czysło, od cześć czyli liczyć.

A co do dawnych przyrostków popieram zdanie Dynozaura. Duża część tutejszych pomysłów to złączenia dwóch słów w jedno, co brzmi dość topornie.

smak – ukuszenie
https://pl.m.wikisource.org/wiki/M._Arcta_Słownik_Staropolski/Ukuszenie

A może ukusa? Wzorem pokusy. Ztąd smaczny – ukuśny, smakować – ukusować/ukuszać.


Przydałoby się obnowić słownik wysokopolski na wiki.

[Łudomian]

Czysło oznaczało raczej liczbę.

Co do smaku to mimo wszystko nie widzę sensu tworzenia nowego słowa, jeśli istniało zaświadczone. Mamy przecież np. zmysł powonienia. Wtedy smaczny – ukuśny ukuszny, smakować – ukuszać.

[Ainigmos]

ocean – otoczyświat
https://pl.m.wikisource.org/wiki/M._Arcta_Słownik_Staropolski/Otoczyświat

A nie krócej, zgrabniej i uchwytniej wszewód lub wszemórz?

[Łudomian]

A nie krócej, zgrabniej i uchwytniej wszewód lub wszemórz?

To w ogóle jest dobre pytanie, czy jeśli jest poświadczony jakiś długi zamiennik, to wymyślamy krótszy, czy zostawiamy?

[Henryk Pruthenia]

Oczywiście zostawiamy!

[Łudomian]

Bardzo mię to cieszy.

I dorzucę coś od siebie:
pizza – lisza (analogicznie do cichy - cisza, ponieważ pizza była z początku skromnym posiłkiem dla biedoty)