Tarakański z Aeru + trypi

[Hapana Mtu]

Język tarakański z Aeru (Βαχασ ταραϙανε ωερε) to przeróbka starego dobrego tarakańskiego. Używany jest w Gangrenii i okolicach. Ze względów polityczno-historycznych (wpływ sąsiadów) będzie zapisywany greką. Specyficzną greką. Z kolei język trypi (Βαχασ τροπε) używany jest przez Trypów, odrębną grupę ludności spokrewnioną blisko z Tarakańczykami. Język trypi wyewoluował z tarakańskich dialektów i uważany jest przez większość Tarakańczyków za "śmieszny tarakański dialekt". Trypi - w odróżnieniu od tarakańskiego - nie ma standardu literackiego. Jeśli już jest zapisywany, to zapisuje się go możliwie podobnie do tarakańskiego.

Βαχασ ταραϙανε ωερε
Αα [a] Εε [ə] Ιι [i ] Υυ [u ] Ωω [æ]
Ϙϙ [k] Γγ [g] Κκ [c] Ηη [ɟ] Ττ [t] Δδ [d] Ππ [p] Ββ [b ]
Ϸϸ [tʃ] Ϫϫ [dʒ] Ϡϡ [ts] Ζζ [dz]
Χχ [x ] Ϣϣ [ʃ] Ϩϩ [ʒ] Σσ [s ]
Νν [n] Μμ [m]
Ρρ [r] Λλ [l] Ϯϯ [j] Ϝϝ [w]
Ξξ [xs] Ψψ [ps] Ϛϛ [st] Φφ [pʃ, ʃ:] Ϭϭ [bʒ, ʒ:]

Βαχασ τροπε
Αα [ɑ] Εε [ɛ] Ιι [i] Οο [ɪ] Υυ [ʊ] Ωω [a]
- istnieją też długie warianty wszystkich samogłosek, notowane w różny sposób: V, VV, Vχ, VχV
Ϙϙ [t] Γγ [d]  Ττ [t] Δδ [d] Ππ [p] Ββ [b ]
Ϸϸ [tʃ] Ϫϫ [dʒ] Ϡϡ [ts]
Κκ [ɕ] Ηη [ʑ] Ϣϣ [ʃ] Ϩϩ [ʒ] Σσ [s ] Ζζ [z]
Νν [n] Μμ [m]
Ρρ [l] Λλ [l] Ϯϯ [j] Ϝϝ [w]
Ξξ [s:, s] Ψψ [ps] Ϛϛ [st] Φφ [ʃ:, ʃ] Ϭϭ [ʒ:, ʒ]
Χχ []

Porównanie - poniżej jedno zdanie "nie jestem Tarakańczykiem, jestem Trypą" w czterech wersjach - oryginalnie po trypiemu, w ludowym tarakańskim z okolic stolicy, tarakańskim literackim i tarakańskim oficjalno-naukowym. Dla Tarakańczyków słowo Czatań (Ϸαταν) uchodzi za wyjątkowo obraźliwe, ale ze względów porównawczych zachowuję je.

vϯαχασα Ϸοοταν, νισα Τροπ ['ɲjɑ:sɑ tʃɪ:tɑn ɲisɑ tlɪp]
νιχασα Ϸαταν (Ταραϙαν), νισα Τριπ [nixasa tʃatan (tarakan) nisa trip]
νιχανέϛα ϯαϷαταν (ϯαΤαραϙαν), νινέϛα ϯαΤριπ [nixanəsta jatʃatan (jatarakan) ninəsta jatrip]
νιχαρα ϯαϷαταν (ϯαΤαραϙαν), νιρα ϯαΤριπ [niχara jatʃatan (jatarakan) nira jatrip]

Przykład tekstu literackiego - czyli lekko odświeżony przekład Katiuszy.
ϣα ϝαπριϡυ Αλμαφα ϙαϯ Περρα
ϣα ϝαπρυνυ Ηυηηα μβεΔαριϯ
ϙιαλιζυ λαΒερεγ Ϯϙατριν
λαΒερεγ μαγαϣε ϙαϯ ηαλϝε

ϙιαλιζυ, ανέϯνεϙλυ ϯανΈϯνεχ
πριΤυρυλετ σιζαϝε μβεϚεπ
πριμυνέτ, ϯαϸ ϯυν βεραϸιδυ
πριμυνέτ, μβεϸ ϯαΛϝεϯλα αϩενσυ

γιϯ, νδα, Εϯνεχ, Εϯνεχ μβεϜαϙαβυ
μναπρυναρ λανΆϝρινχετ πετλε
καϯ λαΜϝεριτ νδεϘρενεϣ μεσσε
μβεϮϙατριν μναγλαδαρ ϯαϘαλμερ

αμαλπαρ ϯαν πριϜαϙαβυ μαμελε
ασλεϣαρ ϙ ανέϯνεκλα ϯυν
αϩενσαϝαρ ϯαν ϯαϮερ πατερνε
καϯ αϩενσαϝε ϯαϷιδετ Ϯϙατριν

Słownik:
ηεν : [ɟən] : Tak
ταχ : [tax] : Nie
Ωερ : [æər] : Aer (planeta)
Tεϱαϯ : [təraj] : Toraja (kontynent)
Eϱιδ : [ərid] : Erryda (kontynent)
Ϙρεν ταραϙανε : [krən tarakanə] : Gangrenia (kraj)
Υραϩ : [uraʒ] : Uraż (kraj)
Παϙεϯ : [pakəj] : Pakoja (kraj)
Γανγρεν : [gaŋgrən] : Gangrena (rzeka)

[Ghoster]

[...........]

[Hapana Mtu]

[i ], [b ], [x ], [s ]

Od tego mamy znacznik [nobbc][/nobcc].

Wiem. Przyzwyczajenie ze starego forum wzięło górę.

Ηη [ɟ], Φφ [pʃ, ʃ:]

Co do liter koptyjskich; nigdy nie używałem, więc się nie wypowiem, znam tylko Szo.

Tego pierwszego cuda używałem w starej wersji greki (nigdy zresztą realnie nie używanej) i dla polskiego zmiękczonego g', znowuż drugie to ślad po historycznym przejściu f->pʃ, v->bʒ. A dzięki literom koptyjskim w miarę bezboleśnie unikam użycia dwuznaków.

[...]Σσ[...]Βαχασ[...]

Czekaj, czekaj; czy w twojej grece sigma nie ma wersji na końcu wyrazu?
Czemuż?

Bo jest nazbyt podobna do stigmy. A stigma to chyba największy plus, jaki mam z greki. Od dawien-dawna używam w piśmie odręcznym ligatury s+t (zbliżonej wyglądem do gudżarackiego ઢ), a teraz wreszcie mogę zapisać te dwa dźwięki razem również na forum i nikt się nie czepi, że to ઢraszna osobliwoઢ'.

Ale prócz tego fajnie wygląda to wszystko (podoba mi się różnoraki zapis samogłosek długich), chociaż litery koptyjskie ni w oko mi tu nie pasują; mimo wszystko zobaczyłbym jakieś typowo conworldowe informacje na temat języka. Mam na myśli jakieś tabelki odnośnie wymowy różniącej się w poszczególnych dialektach, także obszar występowania języka.

Za jakiś czas może coś wrzucę.

[Ghoster]

[...........]

[Feles]

Po drugie: znów porównam do arabskiego, wiele liter jest tam do siebie podobnych, a przez krytycznie malutką czcionkę domyślną nie mam czasem pojęcia jak przeczytać literę, a czasem to może mieć aż sześć wariantów (vide [t b θ j i n]). Mimo wszystko uważam, że usuwanie końcowej wersji sigmy jest amputacją na grece.

Tam oj, tam oj. Za środkową betą jakoś nikt nie płacze.

[Hapana Mtu]

Tego pierwszego cuda używałem w starej wersji greki (nigdy zresztą realnie nie używanej) i dla polskiego zmiękczonego g'

No ale mimo wszystko nie rozumiem; dlaczego zapisujesz spółgłoskę Etą?

Bo robili tak Grecy w starożytności w którymś zachodnim dialekcie. Od nich wzięli to zresztą Rzymianie i do dziś pół świata używa łacińskiego H jako spółgłoski, nie przejmując się, że w Grecji identyczne (?) Η jest samogłoską.
Zresztą, w pismo greckie jest dobre tylko do zapisu starożytnej greki. Kiedy ktoś inny chciał zaimportować grekę do swojego języka (Koptowie, Etruskowie, Słowianie) kończyło się na zmianach wymowy, nowych znakach, nowym piśmie...
Im bardziej popularna będzie greka w Aerze (a już jest popularniejsza, niż na Ziemi), tym więcej języków będzie ją przerabiać na swoją modłę.

Po drugie: znów porównam do arabskiego, wiele liter jest tam do siebie podobnych, a przez krytycznie malutką czcionkę domyślną nie mam czasem pojęcia jak przeczytać literę, a czasem to może mieć aż sześć wariantów (vide [t b θ j i n]). Mimo wszystko uważam, że usuwanie końcowej wersji sigmy jest amputacją na grece.

W sumie rzeczywiście, że utrzymania dwóch podobnych liter robi nawet ciekawy smaczek w alfabecie. Może by jeszcze wskrzesić san...  Ale jeśli końcowa sigma pochodzi od stigmy, to czy nie zarzucając stigmy można wymieszać ją z sigmą? Może objaśnić to wpływem grafii sąsiadów? Kto w ogóle wynalazł grekę w Aerze?

Po trzecie: mógłbyś zrobić jakieś zdjęcie tego twojego /ઢ/? Jestem bardzo ciekaw jak się to prezentuje, i czy to powyżej to było tylko przegięcie, czy końcówkę /-ść/ naprawdę zapisujesz przez zmiękczone /st/?

Nie tylko końcowe, w każdej pozycji. /ści/ przed samogłoską też się nie ostanie. To jeden z całego mnóstwa moich cudacznych skrótów, ale właśnie tylko do pisania /st/ jednym znakiem mam dziwny sentyment.

[Ghoster]

[...........]