Kolejna ortografia dla angielskiego

[Todsmer]

Ot taki przykład:

Englissh orthogrëfe izz verre diffikkëlt tu lyrn. Itz the allfëbettikk spellinng sisstëm uesd bi the Englissh lanngwijj. Uennlik most lanngwijjs, English prëvidz mor thann uenn wa tu spell nirrle evvre fonem annd most lettërs annd lettër-kommbinnashns kann stannd for diffrënt prënuensiashns  dippenndinng onn konntekkst annd meninng. Thiss izz larjle due tu the këmplekks hisstre ovv the Englissh langwijj, tugetthër witth the abbsëns ovv sistëmattikk spellinng reforms. Inn jennrël moddërn Englissh spellinng duezz nott reflekkt the sound canjs thatt havv ëkyrd sinns the lat fifftenth senncëre.

Dokładny opis będzie później, choć myślę, że możnaby sporo z tego przykładu wywnioskować

[ArturJD]

Holenderskie reguły zapisu iloczasu - jedyny system który może uratować ortografię angielską
Gdyby coś takiego powstało jeszcze za średniowiecza, mogłyby być ciekawe ligatury. Te "tt", "ss", "kk" i inne podwojone spółgłoski trochę rażą, bo ich za dużo, ale to konsekwencja przyjętego systemu. W piśmie ręcznym mogły by być coś w stylu zdwajania kreski pionowej w <t> i <k>, może nawet niemieckie <ß>, albo <ſ > (choć z historycznego punktu widzenia to byłoby bez sensu).

[Drukarz]

Nie odgadłem roli ,,y" w tej ortografii. Natomiast ,,i" ma wg mnie zbyt wiele możliwości odczytania (chyba, że podwojona spółgłoska po nim jakoś to systematyzuje?).

[Vilène]

Ortografia angielska po XII-wiecznym najeździe Estończyków na Anglię?

Swoją drogą, to taki sam pomysł, na który ja kiedyś wpadłem, tyle że bez przesady. U mnie samogłoska była też historycznie krótka przed zbitkami, dwuznakami oraz spółgłoskami na końcu wyrazu, i wyglądało to mniej więcej tak:

Dhe vallews of dhe long vouels form dhe mane differens bétwêne dhe prenunsiatien of Midel Énglish and Modern Énglish, and dhe Grate Vouel Shift is wun of dhe historrickel évênts marking dhe sêperatien of Midel and Modern Énglish. Erigenely, dhêze vouels had "continnêntel" vallews much like dhoze rémaning in Ittallien and littêrgickel Lattin. Howêver, during dhe Grate Vouel Shift, dhe too heyest long vouels bécame difthongs, and dhe uther five underwênt an incrêse in tung hite with wun of dhem cumming too dhe front. (chyba to ostatnia wersja, choć mi się teraz niezbyt podoba)

[Todsmer]

Planowałem na samym starcie stworzyć ortografię bez diakrytyków, no ale jeśli już jeden się dostał...

Énglish órthogrëfe iz vere difikëlt tu lyrn. Itz the alfëbetik speling sistëm úesd bi the Énglish langwij. Uenlík móst langwijs, Énglish prëvídz mór than uen wa tu spel nirle evre fóném and móst letërs and letër-kombináshns kan stand fór difrënt prënúensiáshns  dipending on kontekst and méning. This iz lárjle due tu the këmpleks histre ov the Énglish langwij, túgethër with the absëns ov sistëmatik speling réfórms. In jenrël modërn Énglish spelinng duez not réflekt the sound cánjs that hav ëkyrd sins the lát fifténth sencëre.

Nie odgadłem roli ,,y" w tej ortografii. Natomiast ,,i" ma wg mnie zbyt wiele możliwości odczytania (chyba, że podwojona spółgłoska po nim jakoś to systematyzuje?).

y - /j/, /ɜ/
i przed pojedynczą spółgłoską albo w wygłosie - /aɪ/, przed podwójną - /ɪ/.

EDIT:
Tekst Vilen też przepisałem:
The valúes ov the long vouëls fórm the mán difrëns bitwén the prënúensiáshën ov Midël Énglish and Modërn Énglish, and the Grát Vouël Shift iz uen ov the historikël évents márking the sepëráshën ov Midël and Modërn Énglish. Ëriginle, thés vouëls had "kontinentël" valúes muec lík thós rimáning in Italiën and litërjikël Latin. Houevër, dúering the Grát Vouël Shift, the tu híest long vouëls bikám difthongs, and the uethër fív uendërwent an inkrés in tueng hít with uen ov them kueming tu the front.