Karakah

[ArturJD]

Przedstawiam nowy projekt, do którego stworzenia zainspirowała mnie... tqrowska ortografia dla angielskiego, a dokładnie myśl, jaka nasunęła mi się widząc dużo zbitek spółgłoskowych w celu zaznaczenia krótkiego iloczasu.

No dobra, zaczynamy.

FONETYKA

Objaśnienie: nawiasy tworzą zbiór głosek, które mogą być zamieniane. Nie będę pisał, że to allofonia, gdyż właściwość ta wpływa na znaczenie.
Spółgłoski:

m n ɲ ŋ
(p b) (t d) (c ɟ) (k g)
(f v) (θ ð) (s z) (ʃ ʒ) (ç ʝ) (x ɣ)
r
l

Jak widać, każda spółgłoska bezdźwięczna, ma swój dźwięczny odpowiednik.

Ponadto, nosowe, dźwięczne frykatywy oraz [r] i [l] mogą być zgłoskotwórcze.

Samogłoski:
Są 4 klasy samogłosek: krótkie, standardowe, dyftongi i dyftongi zaokrąglone.

Krótkie:
ɪ̆ ʊ̆
ĕ
ɛ̆ ɜ̆ ʌ̆
ɐ̆

Długie:
(i y) (ɯ u)
(e ø) (ɤ o)
(ɛ œ) (ɜ ɞ)
(ɑ ɒ)

Jak widać każda samogłoska standardowa niezaokrąglona ma swój zaokrąglony odpowiednik.

Dyftongi:
iː  ɯi
ei  ɤɪ
ɛɪ  ɜɪ
ɑɪ

Oczywiście z lingwistycznego punktu widzenia [iː] nie jest dyftongiem, lecz na potrzeby tego języka będzie tak nazywane.

Dytongi zaokrąglone:
iʉ ɯw
eʊ ɤʊ
ɛɯ ɜʊ
ɑɯ

Przedstawiam też zestawienie wszystkich głosek należących do tego samego zbioru:
(ɪ̆ i y iː iʉ)
(ʊ̆ ɯ u ɯi ɯw)
(ĕ e ø ei eʊ)
(ʌ̆ ɤ o ɤɪ ɤʊ)
(ɛ̆ ɛ œ ɛɪ ɛɯ)
(ɜ̆ ɜ ɞ ɜɪ ɜʊ)
(ɐ̆ ɑ ɒ ɑɪ ɑɯ)

W następnym odcinku: ortografia.

[ArturJD]

Ortografia

Swobodna interpretacja łaciny.

Zapis standardowy:
h [m] n [n ɲ ŋ]
b [p b] t [t d] c [c ɟ] k [k g]
v [f v] p [θ ð] z [s z] ſ [ʃ ʒ] s [ç ʝ] x [x ɣ]
r [r]
ł [l]

Udźwięcznienie oznacza się za pomocą pionowej kreski pod literą:
b̩ t̩ c̩ k̩
v̩ f̩ z̩ ſ̩ s̩ x̩

Daszek pod grafemem spółgłoski powoduje udźwięcznienie jej samej oraz najbliższej następnej.
np. t̬

Zgłoskotwórczość oznacza się pionową kreską (powoduje również udźwięcznienie)

ħ n̄
v̄ p̄ ƶ f s̄ x̄
r̄
ƚ

Samogłoski:

i [ɪ̆ i y iː iʉ]
u [ʊ̆ ɯ u ɯi ɯw]
e [ĕ e ø ei eʊ]
o [ʌ̆ ɤ o ɤɪ ɤʊ]
b [ɛ̆ ɛ œ ɛɪ ɛɯ]
y [ɜ̆ ɜ ɞ ɜɪ ɜʊ]
a [ɐ̆ ɑ ɒ ɑɪ ɑɯ]

Symbole skracające samogłoskę w sylabie:
l ı ȷ

Istnieją następujące ligatury:
n => m
v => w
s => ß

Symbole dyftongizujące:
İ i j

Symbole dyftongizująco-zaokrąglające
d ɑ q

Symboli tych używa się następująco:
- jeżeli następna litera jest średniego rozmiaru, używa się średniego symbolu, np. ır, ıc
- jeżeli następująca litera jest wysoka, używa się wysokiego symbolu, np lł, lb, lf
- jeżeli następująca litera sięga w dół, używa się dolnego symbolu, np. ȷp

Nie ma majuskuły.

Przykład:
Wszyscy ludzie rodzą się wolni i równi

zełkihe ſ̩iɑx̬kot̬tov̩ t̬iɑx sunt̩ylk'ƶ voc̩alfadf

Glossy po omówieniu gramatyki!