To pora pokazać coś swojego. Wybaczcie że tak długo, ale ostatnio fonologia przeszła solidny liftyng, co opóźniło jej publikację. Na razie fonologia, ortografia i wstępne ogólniki odn. morfologii, konkrety przedstawię za jakiś czas, mam nadzieję że niedługi. Co do nazwy to z braku pomysłu zaczerpnięta od nereidy czyli żyjątka morskiego (między innymi).
Założenie było takie żeby język był fleksyjny z nutką aglutynacji/polisyntezy, ale zobaczymy co z tego wyjdzie bo proces kreacji wciąż się dokonuje. Poza końcówkami dużą rolę we fleksji odgrywają wymiany głosek w temacie, zarówno pod postacią mutacji spółgłoskowych (wychodzi moja celtofilia >.<) jak i alternacji samogłoskowych.
SPÓŁGŁOSKIPoza tym większość spółgłosek (poza tymi oznaczynymi * ) może być labializowana, co jest jedną z mutacji. Pozostałe dwie to lenicja i fortycjo-nasalizacja:
Mutacje mogą dotyczyć spółgłoski inicjalnej lub końcowej. Poza tym występuje jeszcze proteza /χ/ przez inicjalną samogłoską.
Co do allofonii, to:
-/ɸ/ i /β/ są zwykle realizowane jako [f] i [v]
-/ʔ/ w sąsiedztwie spółgłoski zwartej realizowane jako [h]
-/n/ w mutacji F-N ulega asymilacji przed /k/ /g/ /q/ do odpowiednio [ŋ] i [ɴ]
-/nz/ w F-N realizowane jako [nd͡z]
-spółgłoski zwarte na końcu wyrazu wymawiane są bez "uwolnienia" (wydaje mi się że w IPA to będzie np. [t̚])
SAMOGŁOSKISamogłoski podlegają alternacjom których jest trzy: i-alternacja, u-alternacja i mieszana. Zwykle zachodzą one w ostatniej sylabie wyrazu, ale mogą też dotyczyć całego wyrazu.
Jeśli mutacji ulega samogłoska akcentowana, wszystko idzie zgodnie z planem. Jeśli zaś niekacentowana, to dzieją się czary - akcentowana samogłoska w tym wyrazie traci akcent (i długość jeśli jest długa [jeśli to dyftong to jest upraszczany do swojej macierzystej samogłoski krótkiej np /ui/ do /u/, /oi/ do /o/ itd]), zaś mutująca zmienia się tak jakby była długa i zyskuje akcent.
AKCENTAkcent jest toniczny i wyróżniamy jego trzy rodzaje:
-na krótkiej samogłosce, wysoki (nieoznaczany w piśmie)
-na długiej samogłosce, wysoki (oznaczany makronem)
-na długiej samogłosce, niski (oznaczany cyrkumfleksem)
Nerejski jest prozodyczny i istnieją pary minimalne ze względu zarówno na położenie akcentu jak i na długość samogłoski.
ORTOGRAFIAJak na razie jest mocno prototypowa i spora szansa że ulegnie jeszcze jakiejś zmianie. Prawdopodobnie spróbuję też zmajstrować jakiś własny alfabet.
Poza tym - lenicję zaznaczamy apostrofem po osłabianej spółgłosce (z wyjątkiem sytuacji gdzie po lenicji otrzymujemy /θ/, /ð/ i /ɣ/ - wtedy używamy odpowiednich liter), labializację przez <w>, fortycję-nasalizację albo przez przez zwykłe zastąpienie <p> przez <mb> itd.
Szybko o morfoskładni bo robi się późno:
Język jest ergatywno-absolutywny, dokładnie Fluid-S. W morfologii poza mutacjami pojawiają się afiksy trochę na kształt gruzińskich skriwów (chociaż nie wiem czy dobrze rozumiem to pojęcie) - odpowiadają za pary kategorii, np liczba+pytanie/negacja, czas+tryb itd. Szyk zdania VSO czy właściwie VPA, chociaż może się zmieniać w pewnych okolicznościach.
Kategorie rzeczownika:
-liczba - pojedyncza (chyba jasne), zbiorowa (określa pewną przeliczalną grupę obiektów, dla rzeczowników niepoliczalnych pełni funkcję partytywu) i ogólna (mówi o całej "klasie" obiektów, odpowiada polskim konstrukcjom z "wszystkie" "każde" "całe")
-rodzaj - brak, nie ma
-"Stosunek" - tu przyznam że jestem smutny bo myślałem żem mądry i oryginalny że wpadłem na coś takiego, a tu dzisiaj pokazał mi się wątek o hiwańskim w którym już coś takiego wymyślono
U mnie są trzy możliwe wartości, mianowicie pozytywną, neutralną i negatywną.
-Określoność - zbieżność nazw przypadkowa - forma określona to forma którą musi przyjąć rzeczownik który posiada przydawkę. Istnieje nawet na tę okazję specjalna część mowy - określnik
-Przypadek - mamy następujące:
Kategorie czasownika:
-Osoba
-liczba - te same co w rzeczowniku chociaż mniej wyrażone
-czas - teraźniejszy, przeszły, zaprzeszły, przyszły, poprzyszły (czynność PO innej czynności wyrażonej w przyszłym) a także marginalne czasy "dzisiejszy" i "jutrzejszy"
-tryb - oznajmujący, rozkazujący, warunkowy, łączący (użycie podobne do warunkowego ale wymuszone czasem składniowo, nie semantycznie jak we francuskim :}, życzący, potencjalny
-aspekt - wyrażone analitycznie za pomocą partykuł umieszczanych na końcu zdania - neutralny, dokonany, ciągły, zwyczajowy, rekurencyjny
(wskazuje na kilkakrotne wykonanie czynności)
-strona - czynna, zwrotna, przeciwbierna I (tematyzacja agensa (agens w ABS, pacjens w INS) i przeciwbierna II (tematyzacja dopełnienia dalszego(ABS), agens w INS, pacjens w GEN)
-przeczenie/negacja - przeczące/pytające sufiksy wspólne z sufiksami dla liczby
-honoryfikacja - dwa stopnie - neutralny oraz "bliski" stosowany z rodziną/przyjaciółmi, zwykle idzie w parze z "pozytywną" formą rzeczownika/zaimka
Wiem że trochę mało, zwłaszcza że bez przykładów, ale postaram się uzupełnić jeśli będzie jakieś zainteresowanie. I o przymiotniku też napiszę :-P
