Pytania różne a rozmaite

[Todsmer]

Właśnie to może być powodem - w swobodnej, szybkiej mowie ani w mirra, ani w sierra nie mam geminat. Nie jest to co prawda ,,zwykłe r", ale geminatą już nie jest.

[Noqa]

Serio - a nie czujesz, żeby ci się chociaż akcent przesuwał? Albo że masz tam inny ton? (Opadający na "mir" w "mirra", a wznoszący na tej sylabie w "mira"?)

[spitygniew]

No, chyba że chodzi to o to, iż w hiszpańskim <rr> to zwykłe [r]. Ale z drugiej strony, Stiller w jednym ze swoich felietonów narzekał też na formę getcie, skoro oryginalnie jest tam nie geminata, a spółgłoska przedłużona... Nb. zaznaczył, że swego czasu była w polskim obecna postać g(i)eto.

[Ghoster]

[...........]

[spitygniew]

Dla mnie (i Stillera najwyraźniej też) geminata plozyjna to jakby dwie następujace po sobie spółgłoski oddzielone minimalną protezą, a przedłużona, to dźwięk z jednym etapem wybuchu, ale przedłużonym zwarciem.

[Towarzysz Mauzer]

No to w moim - a chyba nie jest to takie znowu rzadkie - idiolekcie prawie wcale nie ma geminat: są same spółgłoski przedłużone, mam raczej [pan:a] niż [pan'na], raczej [od:a] niż [od'da] i raczej [sjer:a] (albo jakieś [sje:(')ra]) niż [sjer'ra]).

[Noqa]

No, chyba że chodzi to o to, iż w hiszpańskim <rr> to zwykłe [r]

Niespecjalnie. Hiszpański odróżnia fonetycznie /pero/ i /perro/. W opisach mówi się, że pojedyncze /r/ to uderzeniowa, a /rr/ to tryl, ale na dobrą sprawę i w polskim bywa tak samo. Na polskie ucho jest relacja 1-1 między r/rr hiszpańskim i polskim.

[Ghoster]

[...........]

[Noqa]

No cóż, ja też właśnie tak widzę właściwą geminatę. Choć generalnie rozumiem, że nazywa się tym i jedno, i drugie.
A rózróżnienie równie dobre, że nazywanie geminatą spółgłoski o przedłużonym wygłosie - można się upierać, że to też są tylko cztery słowa i po co specjalna nazwa.
Ale jednak dla większości użytkowników języka /kk/ w /lekki/ to nie są po prostu dwie głoski jedna po drugiej, w niczym nie inne od /tk/ albo /ks/, to coś co się jakoś odróżnia.

EDIT: poprawi

[Ghoster]

[...........]

[Noqa]

Biorąc pod uwagę, że znacznie znośniej brzmi "Lubię piłkę nożną i jeść marchewkę" (*) myślę, że duże znaczenie ma tu, że "jeść" jest czasownikiem i wskazuje, że może być częścią dopełnienia orzecznikowego (moje własne pojęcie - odnosi się do podziału czasowników na te biorące dopełnienie zerowe - "śpię", dopełnienie przedmiotowe - "jem kanpkę" i dopełnienie orzeczeniewe - "uważam, że niebo jest niebieskie"), a to by znaczyło, że "piłka nożna" jest faktycznie podporządkowana "jeść", a nie "lubić". Zresztą można tam się dopatrzeć znaczenia "Nawet lubię jeść piłkę nożną".

Zdanie (*) wciąż nie brzmi najlepiej, więc pewnie też jest wpływ tego, że lubimy odróżniać "lubić" biorące rzeczownik a biorące orzeczenie.

[Ghoster]

[...........]

[Wedyowisz]

Miałem napisać, że problem leży nie w lubić, a w i (czy dokładniej, koordynacji czasownika i rzeczownika), jednak przykład Noqi ze zmienioną kolejnością zdaje się temu częściowo zaprzeczać. O ile Lubię jeść i piłkę nożną wydaje się dość niegramatyczne, nie sieje takiego semantycznego spustoszenia jak Lubię jeść marchewkę i piłkę nożną, przy którym narzuca się interpretacja jeść [marchewkę i piłkę nożną]. Ach te garden paths. Wspomniany wyżej przykład Noqi wydaje się także brzmieć gorzej bez dopełnienia przy bezokoliczniku.

Można by bezokolicznik potraktować jako krypto-zdanie podrzędne i porównać z:

1a. Podoba mi się, że nie muszę wcześnie wstawać i nowa praca.
1b. Podobają mi się nowa praca i że nie muszę wcześnie wstawać.
2a. Babcia opowiedziała wnuczkowi, jak się żyło dawniej i ładną bajkę.
2b. Babcia opowiedziała wnuczkowi ładną bajkę i jak się żyło dawniej.

Jakoś lepiej brzmią dla mnie wersje z dopełnieniem rzeczownikowym nieoddzielonym od czasownika zdaniem podrzędnym, a wam?

[Feles]

"Lubię jeść i piłkę nożną."
[..]
Także: czy znacie może jakieś języki, które dopuszczają takie konstrukcje?

Zdaje mi się, czy francuski i niemiecki do takich należą?

[Widsið]

Zdaje się, w żadnym romańskim nie jest to problem.