Pytania różne a rozmaite

[Towarzysz Mauzer]

2. Czy wydaje wam się prawdopodobne, by w jakimś języku /ʃ/ miało alofon

• , i to tylko w pozycji przed /r/?

Wbrew pozorom, chyba tak - patrz: prawo RUKI.

[Mahtlactli Omome Tochtli]

No, samo przejście [ʃ] >

• to zupełnie nic dziwnego, vide hiszpański. A że w takim kontekście? Pewnie możliwe.

Alternatywnie, gdyby /ʃ/ pochodziło z palatalizacji /x/ to depalatalizacja przed inną spółgłoską byłaby też czymś całkiem normalnym.

[Jątrzeniot]

No, samo przejście [ʃ] >

• to zupełnie nic dziwnego, vide hiszpański.

No ten proces zresztą wykorzystałem przy zarysowywaniu historii tego konlangu. Sam taki proces nie dziwi. W tym przypadku to trochę co innego, chodzi o alofonię /ʃ/ >

• (co nie oznacza zrównania z /x/!), która pojawia się jedynie w określonej sytuacji, na styku morfemów.

[Jątrzeniot]

Bardzo przydałby mi się jakiś w miarę szczegółowy opis tworzenia się aglutynacji w danym (jakimkolwiek) języku, czy szerzej procesu przekształcania się analityczności w aglutynacyjność. Ktokolwiek, cokolwiek?

Nikt, nic?

[Toivo]

1. Bardzo przydałby mi się jakiś w miarę szczegółowy opis tworzenia się aglutynacji w danym (jakimkolwiek) języku, czy szerzej procesu przekształcania się analityczności w aglutynacyjność. Ktokolwiek, cokolwiek?

Jeśli chodzi o szczegółowy opis w danym języku, to nie mogę pomóc, ale ogólnie to to polega chyba przede wszystkim na morfologizacji klityk (obecnej nawet w polskim - czas przeszły i tryb przypuszczający).

2. Czy wydaje wam się prawdopodobne, by w jakimś języku /ʃ/ miało alofon

• , i to tylko w pozycji przed /r/? Bo mam pomysł, by wprowadzić coś takiego w konlangu, jako że /ʃr/ pojawia się (ze względów, hm, gramatycznych) dosyć często, a ta zbitka wydaje mi się relatywnie trudna do wymówienia i brzydko brzmi. Dodam, że /x/ w tym języku także istnieje, choć nie może pojawić się w tej pozycji.

To, że /ʃ/ ma alofon

• przed /r/, jest raczej bezproblemowe, ale okoliczności (tylko na granicy morfemów i przed /r/, fonem /x/ też istnieje) wydają mi się trochę wątpliwe. Ja bym to już raczej uznał za alternację warunkowaną morfologią (coś w stylu miasto:mieście), a nie alofonię. Ale w każdym razie zjawisko jak najbardziej możliwe. Rozumiem, że nie na granicy morfemów może wystąpić /ʃr/?

[Jątrzeniot]

Jeśli chodzi o szczegółowy opis w danym języku, to nie mogę pomóc, ale ogólnie to to polega chyba przede wszystkim na morfologizacji klityk (obecnej nawet w polskim - czas przeszły i tryb przypuszczający).

No właśnie problem w tym, że wiem mniej więcej w teorii na czym polega ta zmiana, ale przydałyby mi się jakieś konkretne przykłady. Póki co nie znalazłem niczego takiego w internecie. No nic.

To, że /ʃ/ ma alofon

• przed /r/, jest raczej bezproblemowe, ale okoliczności (tylko na granicy morfemów i przed /r/, fonem /x/ też istnieje) wydają mi się trochę wątpliwe. Ja bym to już raczej uznał za alternację warunkowaną morfologią (coś w stylu miasto:mieście), a nie alofonię. Ale w każdym razie zjawisko jak najbardziej możliwe. Rozumiem, że nie na granicy morfemów może wystąpić /ʃr/?
  

Tzn. to /ʃ/ w tym wypadku pochodzi z wygłosowego /s/ i często styka się z nagłosowym /r/, choćby ze względu na istnienie enklityki /ro/ i proklityki /iʃ/ (pełniących ważne funkcje i często występujących). Ale wewnątrz morfemu /ʃr/ nie występuje. No i tak się waham, czy taka alofonia jest prawdopodobna. Dodam, że ogólnie ten język ma mocno rozbudowaną fonologię, bogatą w alofonie, także na granicy morfemów.

[Toivo]

Ale wewnątrz morfemu /ʃr/ nie występuje.

W takim razie można powiedzieć, że

• jest alofonem /ʃ/ przed /r/ w każdej pozycji, to już brzmi lepiej.

[Feles]

Bardzo przydałby mi się jakiś w miarę szczegółowy opis tworzenia się aglutynacji w danym (jakimkolwiek) języku, czy szerzej procesu przekształcania się analityczności w aglutynacyjność. Ktokolwiek, cokolwiek?

Nikt, nic?

Sposób najprostszy: usunąć spacje.

[spitygniew]

W angielskim głoska jest kobietą? oO

Sorry za ciągły spam o transach...

[Feles]

O, istnieje w angielskim rodzaj gramatyczny gdziekolwiek poza nazwami statków itepe?

[Ghoster]

To jakieś odzwierciedlenie praindoeuropejskiego, różne pożyczki czy coś jeszcze innego, że zarówno w polskim jak i niemieckim oraz holenderskim znajomych nazywa się "Stary" (niemiecki: "Alter", holenderski: "Ouwe")? Posługujecie się może jakimiś językami, w których słowo to także jest używane w określaniu kumpli?

[spitygniew]

O, istnieje w angielskim rodzaj gramatyczny gdziekolwiek poza nazwami statków itepe?

Widać tak, skoro w jednym komentarzu w fecebookowej grupie kąlągerskiej ktoś napisał: "t changes k, d changes to g in my example. She does not do it in every word but she does it regularly.".

[Towarzysz Mauzer]

A kto to był po nacjonalności?

[spitygniew]

Ciężko stwierdzić, informacje o sobie ma ukryte a chyba pobiła mnie (i nas wszystkich)  w nerdowatości ustawiając sobie nicka w conlangu...

[Noqa]

W hiszpańskim znajomych nazywa się wujkami (tio,tia). Z kolei w mandaryńskim słowo na młodą dziewczynę (która zdaje się funkcjonuje też jako zwrot do takowej) pochodzi od słowa oznaczającego ciotkę ze strony ojca (stryjenkę? ja nigdy nie wiem).

Więc możliwe, że zwykły zbieg okoliczności, bo taka ewolucja jest dość powszechna.