Możesz zapisywać t, th, θ, d, dh, ð...
Albo przez thorna: t, th, þ
W jednym z wczesnych konlangów miałem t, th, ŧ.
Czy w językach ergatywno - absolutywnych istnieje podział na imiesłowy bierne/czynne? Wydaje mi się, że nie jest to możliwe z uwagi na konstrukcję takiego języka. Jak w ogóle wygląda konstrukcja imiesłowu w takich językach?
W idealnym języku ergatywnym mógłby być imiesłów "absolutywny" i "antypasywny". Dixon w "The Dyirbal language of North Queensland" pisze, że w dyirbalu rzeczywiście ta sama forma czasownika jest używana w przypadkach typu "stojący" i "obserwowany", a inna dla wyrażenia znaczenia typu "oglądający" (tu potrzebny jest dodatkowy sufiks antypasywny).
In summary, a participle that involves just a verb root plus
-muŋa has the same syntactic relation to the noun it modifies as the verb does to an NP in S or O function to it; a participle that involves a root plus
-ŋay plus
-muŋa has the same syntactic relation to the noun it modifies as the verb does to an NP in A function to it. Participles are thus formed on a nominative-ergative principle.
Ściśle rzecz ujmując, dyirbal posiada imiesłów habitualny ("mający zwyczaj stania", "mający zwyczaj zabijania", "zazwyczaj oglądany"); gdy nie ma dwuznaczności, ten znacznik strony
-ŋay może zostać opuszczony.
Czy możliwe są takie zmiany systemy samogłoskowego w jezyku?
1. harmonia wokaliczna pod względem otwarości : ściśnięcia (np. ɔ : o) + opozycja iloczasowa (o vs. o:, ɔ vs. ɔ:)
2. zanik opozycji jakościowej z zachowaniem iloczasu (o/ɔ vs. o:/ɔ:)
3. wyparcie iloczasu przez formuującą się "nową" opozycją jakosciową (o vs. ɔ)
chodzi mi o obraz ewolucji system w 3 następujących po sobie etapach, a nie jako 3 ososbne zjawiska i mam co do tego mieszane odczucia.
Chodzi ci o to, że dane rozróżnienie zanika i jest następnie odtwarzane? Zdarza się i tak.
