Fleksja nicków

[Ainigmos]

Tak po polsku odmienia się mój przydomek:

M. Ainigmos
D. Ainigmos+a / Ainigm+Ø+a
C. Ainigmos+owi / Ainigm+Ø+owi
B. = D.
N. Ainigmos+em / Ainigm+Ø+em
Ms. Ainigmos'+e / Ainigm'+Ø+e
W. = Ms.

Zaś tak w attycyzującej grece koine w II-ej deklinacji :

N. Αἴνιγμ+ος [ai'nigmos]
G. Αἴνιγμ+ου [ai'nigmu:]
D. Αἴνιγμ+ῳ [ai'nigmo:i]
A. Αἴνιγμ+ον [ai'nigmon]
V. Αἴνιγμ+ε [ai'nigme]

[Ainigmos]

W - tego przypadku nie umiem i nie rozumiem... (gramatycznie)

Nie wiem jak to się ma do zasad językowych i niezbyt mnie to obchodzi, jestem dość wyczulony na odmienianie mojego nicku "GOKOPIE" oraz nieco mniej na pisanie go "gokop".

Uwaga, dwuwpis!


Stwierdzają się empirycznie (doświadczennie) moje obawy, że wołacz z wolna coraz bardziej milknie w potocznej mowie w takim stopniu, że będzie już tylko buczeć jako przypadek-duch jedynie w gimbusowym zwrocie, który przedrzeźniacko wiąże śniadego potomka Harapanów z geofagią (ziemiożerstwem); wiadomo jakim. ;-)

[Noqa]

Czy śniady potomek Harapanów w wołaczu nie jest równy temuże w miejscowniku?

[Todsmer]

Wołacz nie znika, zlewa się tylko w niektórych deklinacjach z mianownikiem, zmienia się też trochę jego znaczenie

Przecież nie powiesz ty chuj, jest też kilka innych przypadków, w których użycie mianownika jest wręcz niewskazane.

A śniady potomek Harapanów to kto, Cygan?