Język sekiński (lub pansekiński, jak kto woli)

[putek]

A więc postanowiłam stworzyć nowy wątek dla mojego języka i omówić go tutaj troszeczkę Na razie jest we wczesnej fazie rozwoju. Gramatyka generalnie nabrała już kształtów i mogę nawet powiedzieć, że jestem z niej zadowolona. Samo jednak to, jak język brzmi w zdaniach dłuższych, poddaje mnie wątpliwościom, czy na pewno o to mi chodziło... Tak czy inaczej, będę eksperymentowała. A ten temat na pewno posłuży mi jako miejsce do uporządkowania myśli.

Ale do rzeczy.

Język sekiński lub w pełnej nazwie pansekiński (od tego, jak język jest określany przez tych, którzy nim władają, czyli paanseki) jest językiem a priori; generalnie nie bazowałam na innych językach. Starałam się nie cudować z fonetyką za bardzo. Jak również nie cudować z ortografią, bo nawet nie wiem, czy sekiński dostanie własne pismo, czy zadowoli się łacinką.

Samogłoski

Zamknięte: /ɯ/
Prawie przymknięte: /i/
Półprzymknięte: /o/
Półotwarte: /ɛ/
Otwarte: /ä/ /ɑ/

* /ɑ/, /o/ i /ɯ/ występują także w wariantach wydłużonych: /ɑː/, /oː/ i /ɯː/.


Spółgłoski

Nosowe: /m/ /n/ /ŋ/
Zwarte: /b/ /p/ /t/ /g/ /k/
Frykatywne: /f/ /v/ /s/
Drżące: /r/
Aproksymanty: /ɫ/

* /ŋ/ jest alofonem /n/ i występuje przed /k/.
* /ɫ/ jest alofonem /l/
* /p/ przed wydłużonym /ɑ/ nabiera przydechu i powstaje /pʰ/. Przed innymi długimi samogłoskami - nie.


Zapis łaciński

Dopóki nie wpadnę na lepszy pomysł zapisu dźwięków, lub mi się po prostu nie znudzi, sekiński będę zapisywała alfabetem łacińskim. Który, co na wstępie trzeba zaznaczyć, jest dość okrojony (tak samo jak mizerna fonologia). Sekiński jest językiem mocno ... (zabrakło mi słowa na określenie ortografii, gdzie słowa czytane są w większości tak, jak są pisane). Dlatego daruję sobie rysowanie tabeli na dwa ekrany z dwoma kolumnami i paroma literkami. Wszystko jest tak, jak można się tego spodziewać..

P.S. Dzięki wam za tę cudną kapczę. Stałam się teraz mistrzynią układania puzli i rozpoznawania kotków na zdjęciach!

[Ghoster]

[...........]

[putek]

Zamiast /l/ jest coś w rodzaju dark L (chyba dobrze to zapisałam w IPA).

Nie "ƚ", tylko "ɫ".

Hmm. Nie wiem jak to się stało, ale chciałam wstawić to drugie, a wyszło pierwsze  :-o Ale dzięki, tak, o to mi chodziło.

/ŋ/ występuje tylko przed /k/.

Trudno zatem traktować je jako fonem; to raczej allofon "n".

Właśnie zastanawiałam się, czy użyć określenia allofon. A jako że nie byłam pewna, to wolałam nie ryzykować.  ::-)

/p/ przed wydłużonym /ɑ/ nabiera przydechu i powstaje /pʰ/. Przed innymi długimi samogłoskami - nie.

To dość dziwne.

Możesz poelaborować?

W przypadku rzeczowników przyrostek liczby mnogiej w mianowniku powoduje przesunięcie akcentu na sam koniec wyrazu (np. /ˈɛɪmä/ -> /ɛɪˈmoä/).

No dobra, mój błąd.
Czy /ɛɪ/ i /oä/ to dyftongi?

Tak. I właśnie o tym zapomniałam napisać wczoraj. Dzięki!

Dopóki nie wpadnę na lepszy pomysł zapisu dźwięków, lub mi się po prostu nie znudzi, sekiński będę zapisywała alfabetem łacińskim. Który, co na wstępie trzeba zaznaczyć, jest dość okrojony (tak samo jak mizerna fonologia).

Czy "mizerna" to sporne, ale fakt faktem przy tworzeniu języków z małą liczbą fonemów trzeba się dość sporo napracować z akcentem (no, o ile nie zrzynamy jak leci z jakiegoś natlangu).

Alfabet sekiński wygląda następująco: AEFHIKLMNOPRSTUV. Ewentualne zapożyczenia z innych języków (chociażby angielskiego)

Jeśli ma jakieś częstsze zapożyczenia z angielskiego, to chyba nie do końca jest on a priori.

Nie planuję zapożyczania z innych języków. Staram się zachowywać plakietkę "a priori" tak mocno jak to tylko możliwe. Aczkolwiek we wczesnych fazach rozwoju języka, gdy nie chce mi się wymyślać jakichś określeń do abstrakcyjnych pojęć, tymczasowo z angielskiego coś zapożyczę (m.in. do nazywania czasów).

Samogłoski długie zapisywane są poprzez podwojenie samogłoski podstawowej. A więc: aa, oo i uu. Prościej być chyba nie może.

Podwójne samogłoski w łacince zawsze wydawały mi się strasznie niezgrabne, przez co ortografie fińskiego czy holenderskiego uważam chyba za jedne z brzydszych jakie istnieją; między innymi dlatego podoba mi się za to ortografia niemieckiego, który w przepiękny sposób tego unika (zapisując podwójnie spółgłoski xd), choć w cyrylicy (vide mongolski) już mi to tak nie przeszkadza.

A więc to chyba kwestia gustu. Bo mi się bardziej podoba ortografia fińskiego Chociaż nie jestem w tym temacie ekspertem; dopiero zaczynam się go uczyć. Pierwsze kroczki.

P.S. Dzięki wam za tę cudną kapczę. Stałam się teraz mistrzynią układania puzli i rozpoznawania kotków na zdjęciach!

To chyba tyczy się tylko nowych do jakiegoś limitu postu, żeby uniknąć spamu, powinno zniknąć wraz z postowaniem.

Ou. A więc będę tęsknić.  :'-(

Wrzuć jakiś tekst i najlepiej nagranie.

W miarę jak będę wprowadzała gramatykę, pojawiać też się zaczną jakieś teksty

[Ghoster]

[...........]

[putek]

Możesz poelaborować?

Chyba jeszcze nie widziałem w natlangach sytuacji, w której głoski zwarte stają się przydechowe tylko i wyłącznie przed jednym fonemem samogłoskowym, zazwyczaj dzieje się to na przykład po prostu w sylabach akcentowanych czy coś.

A czy sytuacja, w której spółgłoska staje się przydechowa, poprzedzając jakąkolwiek samogłoskę długą, jest już możliwa? Sama szczerze mówiąc nie byłam tego pewna  ::-)

Tak. I właśnie o tym zapomniałam napisać wczoraj. Dzięki!

Skoro tak, to warto ten słabszy element dyftongu zaznaczać poprzez "◌̯", na przykład /ɛɪ̯/ czy /o̯ä/ (bo rozumiem, że tak są wymawiane).

O, aż musiałam pochwalić twój post. Tego mi właśnie brakowało! Nauczyłam się dzisiaj nowej rzeczy, dzięki

Miałabym jeszcze pytanie do aj-pi-ej dotyczące zapisu fonetycznego głoski ä. Czy poprawnie umieszczam ją w ukośnikach, czy może w nawiasach klamrowych powinnam ją zapisywać [ä], a w ukośnikach tylko "generalizację" jej brzmienia, tzn. /a/? Bo gdzieś czytałam, że w klamrowych zapisuje się dokładniejsze informacje o wymowie specyficznej dla danego języka, a w ukośnikach tylko przybliżoną wymowę, by odróżnić poszczególne głoski od siebie.

P.S. Poprawiłam te rzeczy, o których mówiłeś i dodałam informacje o dyftongach.

[Ghoster]

[...........]

[Noqa]

Jeśli ma jakieś częstsze zapożyczenia z angielskiego, to chyba nie do końca jest on a priori.

E? A czemu? Już chyba ustaliliśmy, że aprioryki to języki nie derywowane z żadnych istniejących. Zapożyczenia nie są derywacją, naśladują tylko naturalne procesy jakim podlega język stykający się z innymi.

[Canis]

Jeśli ma jakieś częstsze zapożyczenia z angielskiego, to chyba nie do końca jest on a priori.

E? A czemu? Już chyba ustaliliśmy, że aprioryki to języki nie derywowane z żadnych istniejących. Zapożyczenia nie są derywacją, naśladują tylko naturalne procesy jakim podlega język stykający się z innymi.

To, zresztą, Ghoster coś strasznie się czepiasz. Ta uwaga o "Nie "ƚ", tylko "ɫ"." jest zbyt błaha, by wrzucać ją do jednego wora z poważniejszymi uwagami.

Trudno zatem traktować je jako fonem; to raczej allofon "n".

Pewnie w tym przypadku tak. Zauważmy, że to będzie zależało też od tego, jakie znaczenie ma pismo dla użytkowników danego języka. Jeżeli by to zapisano np. ñk, to może być zupełnie inaczej.

[Ghoster]

[...........]