Nowy Język Staropolski

[poloniok]

Cześć, mam pomysł na projekt:

Obok kompletnego zpolonizowania naszego słownictwa, dlaczego też nie zreformujemy polską gramatykę/...?

Pare szturchnięcia:

• Powrót do zapomnianych przyimków (np. k, bióz, eż, ...)
• Zmiana sztruktur gramatycznych z pochodzeniem niesłowianskim
• Zmiana intonacji na ruchomy lub pierwszosyłabowy
• Zmiana fonetyki (np. i, u, y długie; a i e ścieśnione; wymowa ę jako nosowego a; rz jako r frykatywne)
• Powrót do starych sztandartów językowych (np. zamiast "Słup" "Stłup", "Ksiądz" "Kniądz")
• Powrót do liczby podwójniej

Moja dodatkowa myśleń reformatyczna:

• jeden kark - dużo krki; jeden wilk - dużo wlki

Był bym ciekawy jak w sumie ten "Nowy Staropolski" by się rozróżniał od polszczyzny

[Obcy]

No i postuluję też powrót do dawnych form przypadkowych, np. podkomorze, do ziemie, temu człowieku, [widzę] te króle, z wiatry, o Bodze, o wilcech.

[poloniok]

Moja dodatkowa myśleń reformatyczna:
jeden kark - dużo krki; jeden wilk - dużo wlki

Żeby zrozumieć skąd ten pomysł pochodzi:

liczba podwójna od "kret" wcześniej była "krta" (jak tu pokazane http://grzegorj.w.interiowo.pl/popraw/zmnort.html

Może nie zaraz to na liczbę mnogową postulować, ale może na liczbę podwójną...  ::-)

jeden kark - dwa krka
jeden wilk - dwa wlka/wlca

[Wedyowisz]

Moja dodatkowa myśleń reformatyczna:
jeden kark - dużo krki; jeden wilk - dużo wlki

Żeby zrozumieć skąd ten pomysł pochodzi:

liczba podwójna od "kret" wcześniej była "krta" (jak tu pokazane http://grzegorj.w.interiowo.pl/popraw/zmnort.html

Może nie zaraz to na liczbę mnogową postulować, ale może na liczbę podwójną...  ::-)

jeden kark - dwa krka
jeden wilk - dwa wlka/wlca

Kret a wilk, kark to nie ta sama sytuacja. W pierwszym wyrazie była grupa sonorna + jer rъ w której jer rozwijał się normalnie (więc spodziewalibyśmy się w teorii *tego krta; por. slьza → łza), w pozostałych były grupy jer + sonorna ьl, ъr gdzie samogłoska w polskim nigdy nie wypadała (co najwyżej zamieniała się miejscem ze spółgłoską, np. w długi).

[Siemoród]

A nie lepiéj słowo po słowie wyprowadzać z prasłowiańskiego, a ewentualne braki uzupełniać rodzimymi archaizmami? Kwestia tylko pozbierać do kupy wsze procesy fonetyczne.

Gramatykę też można w przynajmniej 80% zerżnąć z prasłowiańskiego.

A co do krty, to piszą tam o dopełniaczu liczby pojedynczéj, nie liczbie podwójnéj, którą jest M.=B.=W. dwa kreta, D.=Msc. dwu kretu, C.=N. dwoma kretoma.

A co do

wymowa ę jako nosowego a;

To tam zaszedł trochę inne przetasowanie nosówek - długie ę przeszło w ią, krótkie natomiast w ię. Podobnie długie ǫ przeszło w ą, a krótkie w ę. I to właśnie ą było a nosowym, ale przeszło sobie w to, co znamy dzisiaj.

[poloniok]

Samogłoski

Pochylone: A [ɒ], É [e], Ó

• 
  Jasne: Á [ä], E [ɛ], O [ɔ]
  Krótkie: I [?], U [u), Y [?]
  Długie: Í [iː], Ú [uː], Ý [?]
  
  Nosowe: ię [ɛ̃], ę [ɔ̃]
  Długie nosowe: ią [ɛ̃ː], ą [ɔ̃ː]
  
  Nie jestem pewny czy krótkie i/y & długie y mieli barwy czeskie
  
  Zgoda czy coś trzeba zmienić?
  
  
  

[Pluur]

Nie jestem pewny czy krótkie i/y & długie y mieli barwy czeskie

Patrząc na kaszubski nie; tj.: długie i krótki i i y to 4 różne samogłoski. Po za tym toto w czeskim to chyba nowość i nieobecne w co konserwatywniejszych regionach jak Morawy.

[poloniok]

Samogłoski #2

Pochylone: A [ɒ], É [e], Ó

• 
  Jasne: Á [ä], E [ɛ], O [ɔ]
  Krótkie: I [i), U [u), Y [ɘ̟]
  Długie: Í [iː], Ú [uː], Ý [ɘ̟ː]
  
  Nosowe: ? [ɛ̃], ? [ɔ̃]
  Długie nosowe: ? [ɛ̃ː], ? [ɔ̃ː]
  
  

  długie ę przeszło w ią, krótkie natomiast w ię. Podobnie długie ǫ przeszło w ą, a krótkie w ę

  
  Znaczy to, że np. ciągnąć wcześniej było wymawiane jako "tęęgnąć" (2x ę to po prostu długie ę)? Mam namyśli czy w takim przypadku palatalizacja dopiero przez zmianę długiego ę w ią powstała? Bo w tym przypadku musiałem by zmienić zapisanie głosków nosowych.
  
  A drugie pytanie: Bo jakoś mi za dużo tych kresek nad samogłoskami nie podabają, jak mogliśmy zapisać długie samogłoski bez kresek (mam namyśli coś takiego jak w niemieckim Dehnungs-H)?
  
  (Żródło fonologii i ortografii: https://en.wikipedia.org/wiki/Polish_phonology, https://pl.wikipedia.org/wiki/Głoski_pochylone, https://pl.wikipedia.org/wiki/Język_średniopolski)

[Siemoród]

Pochylone: A [ɒ], É [e], Ó

• 
  
  
  Znaczy to, że np. ciągnąć wcześniej było wymawiane jako "tęęgnąć" (2x ę to po prostu długie ę)?
  
  A drugie pytanie: Bo jakoś mi za dużo tych kresek nad samogłoskami nie podabają, jak mogliśmy zapisać długie samogłoski bez kresek (mam namyśli coś takiego jak w niemieckim Dehnungs-H)?
  

1. Czy nie byłoby lepiéj oznaczyć a pochylone jako á? I samogłoski pochylone rzecz jasna muszą być długie (ó jeszcze na Ślasku zdaje się być długie)
2. Tak, o czym świadczą serbskochorwackie tegnuti [těːɡnuti]. W serbskochorwackim prasłowiańskie *ę przeszło w e z zachowaniem (z grubsza) długości.
3. W staroangielskiém (Ængle-Seaxisce sprǣc) długość samogłosek zaznacza się kreską nad nią. To też jakaś opcya, ale nie widzę niczego złego w czémś takiém: Áá (Ą́ą́) Éé Ę́ę́ Íí Óó Ǫ́ ǫ́ Úú Ýý I skoro mamy rozróżniać długie i krótkie nosówki, to lepiej chyba używać ǫ w miejsce ą. Czy ą nie miało czasem początkowo barwy nosowego a (i dlatego było zapisane przez a z ogonkiem). W tekstach jeszcze za starych dobrych iloczasów było coś bardziéj na kształt o z różnymi djakrytykami. Zapisywanie iloczasu na sposób niemiecki by wyglądało dziwnie: jedenahście, pahs, tęhgnąć itp.

[Widsið]

3. W staroangielskiém (Ængle-Seaxisce sprǣc) długość samogłosek zaznacza się kreską nad nią.

*we współczesnej redakcji staroangielskiego dla studentów. Pierwotnie albo nie zaznaczano jej wcale, albo (dosyć spontanicznie) robiono to czymś podobnym do akutu, zaczerpniętym zresztą jeszcze z łacińskiej tradycji.

[poloniok]

1. Czy nie byłoby lepiéj oznaczyć a pochylone jako á? I samogłoski pochylone rzecz jasna muszą być długie (ó jeszcze na Ślasku zdaje się być długie)

Bo jakby pochylone a by miało kreskę, musieliśmy ją używać bardzo często, co ogólnie brzydko by wyglądało (pochodzę ze Śl
ąska, wiem nie więcej gdzie pochylone a występuję).

3. W staroangielskiém (Ængle-Seaxisce sprǣc) długość samogłosek zaznacza się kreską nad nią. To też jakaś opcya, ale nie widzę niczego złego w czémś takiém: Áá (Ą́ą́) Éé Ę́ę́ Íí Óó Ǫ́ ǫ́ Úú Ýý I skoro mamy rozróżniać długie i krótkie nosówki, to lepiej chyba używać ǫ w miejsce ą. Czy ą nie miało czasem początkowo barwy nosowego a (i dlatego było zapisane przez a z ogonkiem). W tekstach jeszcze za starych dobrych iloczasów było coś bardziéj na kształt o z różnymi djakrytykami. Zapisywanie iloczasu na sposób niemiecki by wyglądało dziwnie: jedenahście, pahs, tęhgnąć itp.

Po prostu to nie ładnie by wyglądało. Nie chcę nic mówić, ale patrząc na zapis, jaki język wygląda ładniej: Czeski czy Polski?

Zapisywanie iloczasu na sposób niemiecki by wyglądało dziwnie: jedenahście, pahs, tęhgnąć itp.

To tylko przykład był żeby wiedzieli wszyscy o co mi chodzi.

jedenaьście (dodać po samogłosce) lub jedenaśьcie (dodać po sylabie z samogłoską) by był mój pomysł
uьl albo ulь (patrząc na przykład długiego u)
tęьgnąьć lub tęьgnąćь (patrząc na przykład długiego ę i ą)

[Obcy]

Lepszy jest zapis długich samogłosek z akutem. Nie lubię żadnych jerów ani Dehnungs-H.

Co do palatalizacji: Musiała być najpierw palatalizacja, a potem zlanie się nosówek, bo tylko prasłowiańskie *ę, a nie *ą miało zdolności zmiękczające.

[poloniok]

Lepszy jest zapis długich samogłosek z akutem. Nie lubię żadnych jerów ani Dehnungs-H.

Ale język pełny z akutami też nie ładnie wygląda. Dlaczego co najmniej nie długie I zapisać jako "IJ" a długie u jako "łu"?

Co do palatalizacji: Musiała być najpierw palatalizacja, a potem zlanie się nosówek, bo tylko prasłowiańskie *ę, a nie *ą miało zdolności zmiękczające.

Dobra, znaczy że mogę zostawić pierwszą wersję zapisana samogłosków nosowych.

[Obcy]

Ale język pełny z akutami też nie ładnie wygląda. Dlaczego co najmniej nie długie I zapisać jako "IJ" a długie u jako "łu"

Holendrzy właśnie stosują podwajanie i to nie tak źle wygląda, podwajanie wydaje mi się nawet właściwsze dla słowiańskich niż to przeklęte niemieckie h.

[poloniok]

Holendrzy właśnie stosują podwajanie i to nie tak źle wygląda.

uul, uuście, ...

Może na u, ale nie za bardzo na i.