Dwa conlangi germańskie

[Toivo]

W wątku o mezmarskim wspomniałem, że jest to język do powstającego conworldu fantasy. Dzisiaj przedstawiam kolejne dwa języki z tego conworldu: nordycki (norrdietska spraak /nɔɹdiːtska sprɑːk/) i świdrycki (suidthiudsche sproach /su̯iðθi̯uðsxə spʁo̯ax/).

Na początek wypada wyjaśnić nazwy. Otóż językami tymi mówi się w dwóch blisko ze sobą związanych państwach: Królestwie Północnym, lub Norrii (Norrijk /nɔɹriːk/) i Królestwie Południowym, lub Świdrii (Suidrijch /su̯iðʁɛi̯x/). Nazwy w rodzimych językach nie są zbyt oryginalne, ale wszak podobne zdarzają się i w naszym świecie (Österreich). W szerszym świecie funkcjonują nazwy zaadaptowane fonetycznie do języka mezmarskiego: Norraya, dejva norrika, i Svidraya, dejva svidrika. Rodzime nazwy języków zawierają cząstkę dietska/thiudsche oznaczającą "ludowy" (por. niem. deutsch).

Języki, jak już chyba każdy zauważył, są germańskie i blisko spokrewnione. W conworldzie są również spokrewnione, choć odlegle, z siedmiogrodzkim (który również zostanie tam wykorzystany). Właściwie nie miało to być nic specjalnie oryginalnego, taki trochę pozmieniany niemiecki na potrzeby conworldu, ale nie chciałem też, żeby wyglądał całkowicie lamersko. I tak to w trakcie tworzenia wyszło mi parę interesujących cech.

Norrycki:
- brak przegłosu, za to jotacja spółgłosek: foot /foːt/ "stopa" - footje /foːt͡ʃə/ "stopy"; skoonj /skoːɲ/ "piękny"
- bezdźwięczne sonanty z grup h + sonant: rhuss /r̥ʊsː/ "koń", nhut /n̥ʊt/ "orzech"
- zachowanie geminat i pierwotnych długich samogłosek

Świdrycki:
- całkowita dyftongizacja długich samogłosek
- przegłos (tylko długich samogłosek), a następnie dyftongizacja: fuot /fu̯ɔt/ "stopa" - fuete /fu̯etə/ "stopy"
- brak rotacyzmu! haosen /hao̯zən/ "słyszeć", leas /li̯æs/ "pusty"
- zachowanie pragerm. dyftongu au (jako /ao̯/): graot /gʁao̯t/ "duży"

A oto standardowe pierwsze wrażenie, czyli tekst o owcy i koniach i liczebniki. Teksty na razie mają wstępny charakter - zamierzam jeszcze dopracować procesy fonetyczne i morfologię.

Dat skaap an do rhussa (in dat norrdietsk)

Up een hulj, een skaap, dat keena vulla hadde, saa rhussa.
/ʊp eːn hʊʎ eːn skɑːp dɑt keːnɐ vʊlːɐ hɑdːə sɑː r̥ʊsːɐ/

Eenat toog eenan habtigan vagn, eenat bar eena groota last,
/eːnɐt toːg eːnɐn hɑptɪgɐn vɑŋn eːnɐt bɐɹ eːnɐ groːtɐ lɑst/

an eenat foor rask eenan man.
/ɑn eːnɐt foːɹ rɑsk eːnɐn mɑn/

Dat skaap sagde to dem rhussam:
/dɑt skɑːp sɑgdə toː dem r̥ʊsːɐm/

Mijn hert brikt, als ik see, hvat dar mensk do rhussa doon leet.
/miːn hɛɹt brɪkt als ɪk seː hvɑt dɑɹ mensk doː r̥ʊsːɐ doːn leːt/

Do rhussa ansvooro:
/doː r̥ʊsːɐ ɐnsvoːro/

Lhuusten, skaap. Oose herten brekan, als vij dan menskan, herre, seen,
/l̥uːstən skɑːp oːsə hɛɹtən brekɐn als viː dɑn menskɐn hɛrə seːn/

dar dam skaap sijna vulla avegnimd for een kleed for sik selb.
/dɑɹ dɑm skɑːp siːnɐ vʊlːɐ ɐvegnɪmd fɔɹ eːn kleːd fɔɹ sɪk selb/

An dat skaap habt keena vulla.
/ɑn dɑt skɑːp hɑpt keːnɐ vʊlːɐ/

Dit gjehoord, floog dat skaap uber dat feld.
/dɪt ɟəhoːɹd floːg dɑt skɑːp ubəɹ dɑt feld/

That schoap en thuo rosse (in that suidthiudsch)

Up ein huil, ein schoap, dat ichte wolle ne havde, saw rosse.
/up ɛi̯n hu̯il ɛi̯n sxo̯ap dat ixtə wolə nə havdə saw ʁosə/

Einet taoch einen heavthigen wagen, einet bar eine graote last,
/ɛi̯nət tao̯x ɛi̯nən hi̯æfθiɣən waɣən ɛi̯nət baɐ̯ ɛi̯nə gʁao̯tə last/

en einet fuor rasch einen man.
/en ɛi̯nət fu̯ɔɐ̯ ʁas ɛi̯nən man/

That schoap sagde tuo theim rossen:
/θat sxo̯ap zaɣdə tu̯ɔ θɛi̯m ʁosən/

Mijn hart briced, als ich siu, wat the mensch thuo rosse duon leated.
/mɛi̯n haɐ̯t bʁikəð als ix zi̯u wat θə mens θu̯ɔ ʁosə du̯ɔn li̯ætəð/

Thuo rosse answuoren:
/θu̯ɔ ʁosə ansu̯ɔʁən/

Luisten, schoap. Uose harten brecen, als wij than menschen, hearre, siun,
/lu̯istən sxo̯ap u̯ɔzə haɐ̯tən bʁekən als wɛi̯ θan mensxən hi̯æʁə zi̯un/

thesse tham schoap sijne wolle wegnimd fuer ein cleith fuer sich self.
/θesə θam sxo̯ap zɛi̯nə wolə weɣnimd fu̯eɐ̯ ɛi̯n klɛi̯θ fu̯eɐ̯ zix zelf/

En that schoap ne havd ichte wolle.
/en θat sxo̯ap nə havd ixtə wolə/

Thit gehaosd, flaoch that schoap uiver that feld.
/θit gəhao̯st flao̯x θat sxo̯ap u̯ivɐ θat feld/

Liczebniki (nordycki/świdrycki)

1. een /eːn/, ein /ɛi̯n/
2. tvee /tveː/, twei /twɛi̯/
3. trij /triː/, thrij /θʁɛi̯/
4. fier /fiːɹ/, fiur /fi̯uɐ̯/
5. fijf /fiːf/, fijf /fɛi̯f/
6. sex /seks/, ses /zes/
7. sibun /sibʊn/, siven /zivən/
8. atta /ɑtːɐ/, acht /axt/
9. nien /niːn/, niun /ni̯un/
10. teen /teːn/, tean /ti̯æn/
11. eelif /eːlɪf/, eilef /ɛi̯ləf/
12. tveelif /tveːlɪf/, tweilef /twɛi̯ləf/