Pozostałości dawnej fleksji

[Toyatl]

plemię - plemienia
cielę - cielęcia

To nie są jakieś turboarchaizmy, istnieją w większości języków słowiańskich.
A ten drugi typ odmiany ma wręcz potencjał produktywny, aczkolwiek częściej wykorzystuje raczej sufiks zdrobniały -ątko dla nowych formacyj.

Tylko że ten typ odmiany ztcw jest pozostałością po czasach sprzed procesu otwierania sylab w prasłowiańskim i w formach zależnych zachowała się pierwotna wygłosowa spółgłoska.

[Wedyowisz]

EDIT: chociaż mamy też przegłosy o : zero, np. *xъtěti - *xotjǫ (PBS *skut-ē-tei : *skwot-j-om)

Czyżby literacki sztokawski, który ma хтети - хоћу był bardziej zachowawczy od samego SCSa?

A to grzech? W kodeksie supraskim są warianty z ъ: хътѣти, хъштѫ, хъштє.

EDIT: Skoro jesteśmy przy (staro)cerkiewiźnie, należałoby wspomnieć o tym imiesłowie przyszłym od „być” i nieodmiennych przymiotnikach.

[Obcy]

Zapomnieliśmy o jeszcze jednej grupie! O reliktach sprzed braku żywotności, bo jak dobrze wiemy, w prasłowiańskim dla rodzaju męskiego zawsze M. lp. = B. lp.:
na miły Bóg, na Anioł Pański, na koń, za pan brat, za mąż.

[Henryk Pruthenia]

A co z butwieć? Czy to nie jest pozostałość jakiegoś słowa typu cerky?

No i dzięki za odpowiedzi. .

[Obcy]

A co z butwieć? Czy to nie jest pozostałość jakiegoś słowa typu cerky?

Podobno jest to zwykła alternacja prasłowiańskich rdzeni *bot- : *botv-, skoro nawet istniał rdzeń *b(ъ)vоtěti, a wszystko to jeszcze zdaje się być związane z czasownikiem "być".

[Wedyowisz]

Skoro jest kura i kurwa, mogła być buta (pierwotnie: nadymanie się, np. wskutek procesów gnilnych) i butwa.

EDIT: przyjemnym reliktem są rzeczowniki odczasownikowe utworzone przez ablaut: pleść → płot, rzec → rok, ciec → tok, wieźć → wóz, polec → połóg, wleźć → właz, trzeć → tor.