Język kv

Zaczęty przez Kazimierz, Lipiec 17, 2017, 10:08:59

Poprzedni wątek - Następny wątek

Henryk Pruthenia

Ej, ale jak na ewidentą nóblangowatość brzmi całkiem sympatycznie, i nie są to na pewno mątejny Jasnego Sfinksa. Nawet śmiem rzec, że właśnie właśnie taka nóblangowatość jest najlepszą stroną tego języka.
I mnie się podoba.
Bo skąd założenie, że cały czas trzeba robić realistyczne konlangi? Toto nie jest realistyczne, i to jest właśnie główny urok tego języka!

Kazimierz

Cytat: Obcy w Lipiec 22, 2017, 12:57:59
Niemal cała gramatyka zerżnięta z indoeuropejskich: 3.os.lp.przeszł. -va (słowiańskie -ał/-ił, może też łacina), C.lm. -f (łacińskie -bus), imiesłów czynny -ci (słowiańskie -ący), imiesłów uprzedni -l (słowiańskie -ł), B.lm. -ns (praindoeur. -ons), D.lp. -s (praindoeur. -s), W.lp. -o (słowiańskie -o), M.lm. -e lub -i (słowiańskie -e lub -i) + 3.os.lm. -j (esperanckie -j). Nie mówiąc o zapożyczaniu w sposób skandaliczny spójników i przyimków.

Poza tym nawet więcej wyrazów podejrzewam o zapożyczenia:
sgavi - rdzeń nawiązuje do golenia i przymiotnika goły
gordons - ewidentny związek z hiszpańskim gordo (otyły, tęgi)
dorons - bardzo mi się kojarzy z dorożką
berasof - musi być powiązane z ubierać się
viki - przesuwka semantyczna z "wilków" na "konie", nie ma bata

I wyjaśnienia:
vočevaj - związek z włoskim voce (głos)
mabaj - związek z mam
Ha, ha, ha! Tak się uśmiałem, że aż pochwaliłem. Większość tych oskarżeń jest nie trafiona! -va, -f, -s i -ns to moje aprioryczne pomysły. Z tymi przyimkami masz akurat rację, ale to są słowa do usunięcia, poza tym pisałem z pamięci, narobiłem trochę błędów, niedługo zaprezentuję lepszą wersję.

Nie trafiłeś w żadnym z poniższych:
sgavi -  s- ze słowiańskich, rdzeń aprioryczny
gordons - nawet nie słyszałem o tym hiszpańskim słowie, poza tym pomyliłem się przy pisaniu, powinno być gordyns
dorons -  dor - wóz,  -ons - końcówka biernika
berasof -  z polskim ubierać się brak związku, z kotsowiskim berase - owszem
viki - to jest wprawdzie ściągnięte chyba z jakiegoś natlangu, ale z wilkami nie ma nic wspólnego.
  •  

Icefał

Cytat: Obcy w Lipiec 22, 2017, 12:57:59
Niemal cała gramatyka zerżnięta z indoeuropejskich: 3.os.lp.przeszł. -va (słowiańskie -ał/-ił, może też łacina), C.lm. -f (łacińskie -bus), imiesłów czynny -ci (słowiańskie -ący), imiesłów uprzedni -l (słowiańskie -ł), B.lm. -ns (praindoeur. -ons), D.lp. -s (praindoeur. -s), W.lp. -o (słowiańskie -o), M.lm. -e lub -i (słowiańskie -e lub -i) + 3.os.lm. -j (esperanckie -j). Nie mówiąc o zapożyczaniu w sposób skandaliczny spójników i przyimków.

Poza tym nawet więcej wyrazów podejrzewam o zapożyczenia:
sgavi - rdzeń nawiązuje do golenia i przymiotnika goły
gordons - ewidentny związek z hiszpańskim gordo (otyły, tęgi)
dorons - bardzo mi się kojarzy z dorożką
berasof - musi być powiązane z ubierać się
viki - przesuwka semantyczna z "wilków" na "konie", nie ma bata

I wyjaśnienia:
vočevaj - związek z włoskim voce (głos)
mabaj - związek z mam

Cały ten wpis to żart?
  •  

Kazimierz

#18
Charakterystyczne cechy języka kotsowiskiego
Język kotsowiski jest używany przez ponad 150 mln ludzi na Żibie. Jest to planeta, która była w zamierzchłych czasach połączona z Ziemią portalem, przez który na Żibę przedostawało się ziemskie życie. Utworzył się on prawdopodobnie ok. 65 milionów lat temu, kiedy wyginęły dinozaury (przypadek?), a zamknął się ok. 6000 lat temu. Położony był gdzieś na obszarze Eurazji, cały czas na lądzie; z tego powodu na Żibie w morzach nie występują ryby, a ich miejsce zajęły m.in. traszki morskie. W raz z innymi organizmami żywymi na Żibę przybyli także ludzie. Z badań językoznawczych wynika, że niektóre z żibańskich języków (m.in. kotsowiski) pochodzą od prajęzyka używanego prawdopodobnie jeszcze na Ziemi, w dodatku być może spokrewnionego z PIE o czym świadczy podobieństwo niektórych słów.

Lista ciekawych cech gramatycznych języka kotsowiskiego:

  • aglutynacja przechodząca we fleksję
  • łączliwość gerundiów z biernikiem
  • brak bezokolicznika
  • okazjonalne występowanie dativus possessivus
  • zastąpienie zaimków dzierżawczych przez dopełniacz lub właśnie celownik
  • kluzywność w 1. os. lm.
  • brak odmiany czasowników przez osoby
  • mianownik w funkcji komitatywu oraz miejscownika (z przyimkiem)
  • celownik (z przyimkiem) w funkcji allatywu
  • dopełniacz (z przyimkiem) w funkcji ablatywu
  • pojedyncze zaprzeczenie
  • przewaga stopniowania syntetycznego nad opisowym
  • nooblangowatość  :-)
Wkrótce opiszę gramatykę szerzej.
  •  

Caraig

Cytat: Kazimierz(...) z tego powodu na Żibie w morzach nie występują ryby, tylko żiby.

Naprawiłem za ciebie xD
  •  

Kazimierz

#20
Owca i konie

Wersja aktualna, cyrylica:
Паза е вiкi
Паза не мабецi шаранс дорчiва вiкiнс доронс золинс дерецiнс — золонс гординс, тiсононс аштру режецiнс. Паза вiкiф гочева: Чердо пас јегади сет, каза па дорчi тiсононс вiкiнс воразацiнс. Вiкi гочеве: Сох, пазо, чердо мус јегади сет дорчiл: тiсон, мос шаранс пазаф сгавi ф топлиф берасоф — де пазе шаранс не мабi. Тонс бесешiл, паза с џатрос беџертава.
  •  

Henryk Pruthenia

Może to zdziwi wszystkich, ale do tego języka bardziej według mnie pasuje łacinka. Przez to "i" oraz "j" zepsułeś jedną z głównych przewag cyrylicy: równą wysokość.

Kazimierz

Cytat: Henryk Pruthenia w Lipiec 23, 2017, 13:35:25
Może to zdziwi wszystkich, ale do tego języka bardziej według mnie pasuje łacinka. Przez to "i" oraz "j" zepsułeś jedną z głównych przewag cyrylicy: równą wysokość.
Ale niektóre cyrylice sobie jakoś z nimi radzą. Zapis jest taki, a nie inny, bo chciałem oddać zapis w tworzonym przeze mnie piśmie kotsowiskim w stosunku 1:1, a cyrylica bardziej niż łacinka przypomina mi to pismo. A jak chcesz, to możesz używać rosyjskiej transkrypcji :-).
  •  

Kazimierz

#23
Praktyczna gramatyka kotsowiska
część 1. — Rzeczownik
Kotsowiskie rzeczowniki odmieniają się przez 6 przypadków i 2 liczby. Wszystkie przypadki występujące w kotsowiszczyźnie, znajdziemy również w języku polskim, ale spełniają one nieco inne funkcje.

Przypadki i ich funkcje
Mianownik oprócz oznaczania podmiotu zdania zastępuje też polski miejscownik i częściowo narzędnik (komitatyw i połączenia z czasownikiem być).
Co ciekawe, mianownik może oznaczać również dopełnienie, przez co np. zdanie ,,Pa (set) tixen" z powodu dowolnego szyku zdania może być zrozumiane zarówno jako ,,Jestem człowiekiem" jak i ,,Człowiek jest mną".

Dopełniacz pełni funkcje posesywu, oraz w połączeniu z niektórymi przyimkami ablatywu. Może oznaczać również partytyw. Podstawowa końcówka to -s, w przypadku, gdy słowo jest zakończone spółgłoską twardą -os, kiedy jest zakończone spółgłoską stwardniałą albo j -es, natomiast kiedy kończy się spółgłoską miękką — oznaczenie miękkości zamieniamy na i, czyli końcówką jest -is (te samogłoski wstawia się we wszystkich pozostałych przypadkach oprócz wołacza, więc nie będę tego pisał za każdym razem).

Celownik oprócz spełniania funkcji polskiego celownika, w połączeniu z niektórymi przyimkami spełnia rolę allatywu. Poza tym może oznaczać przynależność, albo przeznaczenie, np. ,,Tot set pav"— ,,To jest moje", ,,To jest dla mnie". Występują też konstrukcje typu ,,zimno mi" (zapomniałem jak to się nazywa). Końcówka to -v.

Biernik oznacza dopełnienie bliższe. Z czasownikami oznaczającymi odczucia tworzy konstrukcje typu ,,boli mnie to". Końcówka: -ns.

Narzędnik jest używany znacznie rzadziej niż w polszczyźnie (teoretycznie). Oznacza właściwy instrumentalis. Często jest też używany do oznaczania czasu lub drogi. Np. ,,Erom" — ,,Na początku", albo ,,Pa hade dorgam" —  ,,Idę drogą".

Wołacz oznacza vocativus. Dawniej miał końcówkę -u/-w, która z poprzedzającą samogłoską utworzyła dyftong, który się zmonoftongizował i dla tego w tym przypadku mamy największy bajzel. Jeśli słowo kończy się na -a i jest to liczba pojedyncza , to wtedy ma końcówkę -o, jeśli na spółgłoskę twardą to -u, jeśli na spółgłoskę stwardniałą lub j, to -e, a jak na miękką, w rodzaju nijakim, oraz  w liczbie mnogiej, to wołacz=mianownik.

Rodzaj rzeczownika
Wyróżniamy trzy rodzaje: męski, żeński i nijaki. Rzeczowniki zakończone na spółgłoski twarde są najczęściej rodzaju męskiego, na samogłoskę a są najczęściej rodzaju żeńskiego, na inne samogłoski najczęściej są rodzaju nijakiego, a z tymi zakończonymi na spółgłoski miękkie lub stwardniałe, to już zupełnie nie wiadomo co ma jaki rodzaj. Obecnie największy bałagan panuje w nazwach zawodów — niektóre są tylko rodzaju męskiego, niektóre tylko żeńskiego, inne mogą być raz tego, raz drugiego bez zmiany formy, a jeszcze inne mają osobną formę żeńską i osobną męską.

Tworzenie liczby mnogiej
Można w skrócie powiedzieć, że rzeczowniki zakończone na spółgłoskę twardą otrzymują końcówkę -y, na miękką zamieniają oznaczenie miękkości na -i, te zakończone na a zamieniają je na -e, a te zakończone na o lub e zamieniają je na -a.

Później wyślę jeszcze tabelki i napiszę coś o wyjątkach.
  •  

Henryk Pruthenia

W tym pierwszym nie powinien być orzecznik?

Kazimierz

Cytat: Henryk Pruthenia w Lipiec 24, 2017, 15:27:12
W tym pierwszym nie powinien być orzecznik?
To znaczy zamiast mianownika?
  •  

Kazimierz

#26
Odmiana przykładowych rzeczowników
Paza - owca








lp.lm.
M.pazapaze
D.pazaspazes
C.pazavpazev
B.pazanspazens
N.pazampazem
W.pazopaze

Ort - świat (nieregularny, rodzaj nijaki)








lp.lm.
M.ortorta
D.ortosortas
C.ortovortav
B.ortonsortans
N.ortomortam
W.ortuorta

Tixen - człowiek (liczba pojedyncza tworzona od liczby mnogiej, e ruchome)








lp.lm.
M.tixentixe
D.tixnostixes
C.tixnovtixev
B.tixnonstixens
N.tixnomtixem
W.tixnutixe

Relenaj - równik








lp.lm.
M.relenajrelenaji
D.relenajesrelenajis
C.relenajevrelenajiv
B.relenajensrelenajins
N.relenajemrelenajim
W.relenajrelenaji

W języku kotsowiskim absolutnie każdy zapożyczony rzeczownik jest odmiennny. Niektóre z zapożyczeń rodzaju nijakiego odmienia się jednak trochę inaczej, np. z dotatkowym elementem w przypadkach zależnych i liczbie mnogiej, tak jak universita, albo tema.









lp.lm.
M.tematemata
D.tematostematas
C.tematovtematav
B.tematonstematans
N.tematomtematam
W.tematemata

Jak kotsowiski przyswaja słowa z innych języków? Zazwyczaj poprzez w miarę fonetyczną transkrypcję na pismo kotsowiskie. Ponieważ w zapożyczeniach praktycznie nie obowiązuje fonotaktyka, nie sprawia to trudności. Angielski posesyw oddaje się przez dopełniacz (troszeczkę PSM :-) )
Np. MacDonald's to MakDonaldos (pot. Makdonald).

Występują w kotsowiszczyźnie pluralia tantum, łączą się one z liczebnikami zbiorowymi. Jednym z ciekawszych jest słowo tli, czyli miejscowość. Jest to jedno z najstarszych słów, które wymyśliłem. Nie wiem nawet jaką by miało liczbę pojedynczą. Dla porządku przydzieliłem mu rodzaj męski, ale zorientowałem się że właściwie w liczbie mnogiej nie ma to znaczenia.
  •  

Kazimierz

Owca i konie - wersja najnowsza
Prezentuję ten tekst po raz trzeci aby pokazać najnowszą wersję języka (uznałem aoryst, w którym były napisane poprzednie wersje za czas niedokonany, dlatego teraz tekst jest w czasie przeszłym dokonanym) oraz zilustrować pewną właściwość jego odmiany potocznej, czyli elizję czasownika "być". W czasie teraźniejszym set lub si znika całkowicie, a w czasach przeszłym i przyszłym pozostaje po nim tylko końcówka, odpowiednio -va i -ma, która jest "przyklejana" do rzeczownika.

Paza e viki
Paza nemabeci šarans bava dorčil vikins dorons zollyns derecins - zolons gordyns, tisonons aštru režecins. Paza'va vikif gočel: Čerdo pas jegady, kaza pa dorči tisonons vikins vorazacins. Viki've gočel: Soh, pazo, čerdo mus jegady, kaza mu dorči: tison, mos šarans pazaf sgavi f toplyf berasof - de paze šarans nemabi. Tons sešil, paza'va s đatros beđertal.
  •  

Obcy

Pomimo pewnych reform dalej mam wrażenie, że kotsowiski to jest to po prostu język bałto-słowiański z nałożonym na nim jakimś silnym aglutynacyjnym substratem - zbyt sporo rzeczy wydaje się znajomych. Also, czekam na czasowniki, liczebniki, zaimki i słowotwórstwo.
  •  

Kazimierz

#29
Praktyczna gramatyka kotsowiska
część 2. — Przymiotnik i przysłówek

Przymiotnik w języku kotsowiskim odmienia się przez przypadki i liczby (tak samo jak rzeczownik) oraz ulega stopniowaniu, nie występuje natomiast odmiana przez rodzaje.
Podstawową końcówką jest -y. Przymiotniki można utworzyć od innych części mowy za pomocą różnych przyrostków (ale o tym więcej przy słowotwórstwie).
Ze względu na kotsowiską II palatalizację (nazwa robocza) -y po zwartych tylnojęzykowych przechodzi w i.

Odmiana przymiotnika bonny - "wolny":








lp. lm.
M.bonnybonni
D.bonnysbonnus
C.bonnyvbonnuv
B.bonnynsbonnuns
N.bonnymbonnum
W.bonnybonni

Jak widać, w przypadkach zależnych liczby mnogiej zamiast i występuje u, co wynika z II przegłosu.

Stopniowanie
Występują dwa sposoby stopniowania przymiotników: stopniowanie proste i opisowe, przy czym to drugie jest używane znacznie rzadziej i tylko w dłuższych i zapożyczonych przymiotnikach. Istnieją syntetyczne formy również dla stopni "ujemnych". Pewnym ułatwieniem w nauce języka może być fakt, że nie istnieją przymiotniki stopniowane nieregularnie  :-).

Formy stopniowania prostego ukazane na przykładowym przymiotniku fhy - "zły":




lp.lm.
stopień najwyższyfojfhyšifojfhyši
stopień wyższyfhyšifhyši


stopień równyfhyfhi
stopień niższyfhynifhyni
stopień najniższyvojfhynivojfhyni
Jeśli stopnie ujemne jednego przymiotnika są równoznaczne stopniom dodatnim innego, znaczy to że są one synonimami, chociaż użyte formy mogą mieć różny odcień znaczeniowy.

Stopniowanie opisowe polega na postawieniu przed przymiotnikiem przysłówka w odpowiednim stopniu - mnyš (= gordynʹ) - mniej, lub gordyš (=mnynʹ) w niższym/wyższym, albo fojmnyš (=vojgordynʹ), lub fojgordyš (=vojmnynʹ)

Przysłówek
Przysłówek należy w języku kotsowiskim do odmiennych części mowy. Odmienia się przez przypadki i ulega stopniowaniu. Podstawową końcówką przysłówków pochodzących od przymiotników jest -u.
Przykładowe zdania ukazujące odmienność przysłówka:
Il set sukte orʹu or tys. (on być-PRES gdzieś-NOM daleko-NOM od tu-GEN) - On jest gdzieś daleko stąd.
Il dyri ro suktev orʹuv or tys. (on jechać-PRES do gdzieś-DAT daleko-DAT od tu-GEN) - On jedzie dokądś daleko stąd.

(Poprawka: Przysłówki i zaimki miejsca nie wymagają już użycia przyimka, chyba że do określenia odległości. Orʹu or tys - daleko stąd.)

Stopniowanie przysłówków na przykładzie przysłówka fhu - "źle"






stopień najwyższyfojfhyš
stopień wyższyfhyš
stopień równyfhu
stopień niższyfhynʹ
stopień najniższyvojfhynʹ

Stopnie przysłówków poza równym odmieniają się jak rzeczowniki żeńskie, w stopniu równym wystarczy jedynie dostawienie spółgłoskowych końcówek przypadków.

Przysłówki niepochodzące od przymiotników nie ulegają stopniowaniu.

Sprawdzone 4.04.2019
cdn.
  •