Język werecki

[Caraig]

Język werecki

Prezentuję wam kolejny język z mojego conworldu, a właściwie jego prototyp, zatem pewne rzeczy mogą jeszcze ulec zmianie. Mam zamiar dodawać tu coś w miarę na bieżąco, bo język jest dopiero w początkowej fazie – zatem inaczej niż z lutrackim, gdzie miałem już najważniejsze rzeczy opisane.
A tak odjeżdżając od tematu; wiem, że ostatnio często wspominam o swoim conworldzie i dodam coś o nim, jak ogarnę mapy. Chciałbym zrobić ładne mapy w jakimś programie, ale musiałbym się pierwej nauczyć
Może na początek po prostu wstawię zdjęcia rysunków.

Fonetyka
Samogłoski
[table=1]
[tr]
[td]zwykłe[/td]
[td]nosowe[/td]
[/tr]
[tr]
[td]/i y/ i ü[/td]
[td]/ĩ/ į[/td]
[/tr]
[tr]
[td]/ɛ/ e[/td]
[td]/ɛ̃/ ę[/td]
[/tr]
[tr]
[td]/æ/ ä[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]/ɯ u/ y u[/td]
[td]/ɯ̃ ũ/ y̨ ų[/td]
[/tr]
[tr]
[td]/ɔ/ o[/td]
[td]/ɔ̃/ ǫ[/td]
[/tr]
[tr]
[td]/ɑ/ a[/td]
[td]/ɑ̃/ ą[/td][/tr][/table]

Uwagi:
Samogłoski nosowe są właściwie realizowane jako bardziej centralne (prócz ǫ) i niekiedy dłuższe:
į [ɪ̃(ˑ)]
ę [ɜ̃(ˑ)]
ų [ʊ̃(ˑ)]
y̨ [ɯ̃(ˑ)~ɨ̃(ˑ)~ə̃(ˑ)]
ǫ [ɔ̃(ˑ)]
ą [ɐ̃(ˑ)]

[e ẽ] są alofonami /ɛ ɛ̃/ po spółgłoskach palatalizowanych.

Dyftongi
[table=1]
[tr]
[td]/æi̯/ äi/äj[/td]
[/tr]
[tr]
[td]/ɛi̯/ ei/ej[/td]
[/tr]
[tr]
[td]/ɔi̯/ oi/oj[/td]
[/tr]
[tr]
[td]/ɑi̯/ ai/aj[/td]
[/tr]
[tr]
[td]/ui̯/ ui/uj[/td]
[/tr]
[tr]
[td]/æʏ̯/ äü[/td]
[/tr]
[tr]
[td]/æu̯~æʊ̯/ äu[/td]
[/tr]
[tr]
[td]/ɑu̯/ au[/td]
[/tr]
[tr]
[td]/ɔu̯/ ou[/td]
[/tr]
[tr]
[td]/ɛu̯/ eu[/td]
[/tr]
[tr]
[td]/ɯu̯/ yu[/td]
[/tr]
[/table]

Spółgłoski
tu będzie poprawiona tabelka xD

Jak widać występuje opozycja welaryzowane – palatalizowane. Jeśli chodzi o zapis łacinką to nie rozróżnia się ich, poza palatalnymi w wygłosie (gdzie zaznaczane są apostrofem). Chciałem opracować dla tego języka zapis cyryliczny, ale wszystko krzyżują te cholerne nosówki xD więc jeśli ktoś ma jakiś pomysł na nie, to nie wzgardzę.

Występują pewne różnice dialektalne w wymowie głównie niektórych spółgłosek palatalizowanych, (ale nie tylko) tj:

• /nʲ/ > [ɲ]
• /tʲ dʲ/ > [c ɟ] v [t͡ʃ d͡ʒ]
• /kʲ gʲ/ > [c ɟ]
• /lʲ/ > [ʎ]
• /h/ > [x~ɦ]
• /vˠ/ > [w]
• /nˠ/ > [ŋ]

Akcent

Akcent ruchomy

Rzeczownik

Rzeczowniki odmieniają się przez dwie liczby (pojedynczą i mnogą) dwa rodzaje (męski i żeńsko-nijaki) oraz sześć przypadków, tj.

• Mianownik
• Dopełniacz – pełni funkcję posesywną, formę dopełniacza przyjmują niektóre dopełnienia dalsze
• Celownik/Obliquus – przypadek dopełnienia dalszego
• Biernik – przypadek dopełnienia bliższego
• Prepozycjonał – używany z większością przyimków
• Essyw – opisuje występowanie desygnatu w pewnym stanie, za jego pomocą tworzy się też wyrażenia przysłówkowe.
  
  Ponadto istnieje sześć deklinacji:
  
  
  I deklinacja
  Obejmuje rzeczowniki rodzaju męskiego, których temat kończy się spółgłoską zwartą welaryzowaną (I a) lub palatalizowaną (I b):
  
  
  
  
  przykładowe słowa:
  I a
  zvuk /zˠvˠukˠ/ – wojownik
  väret /ˈvʲæɾˠɛtˠ/ – Weret
  tęrpo /ˈtˠɛ̃ɾˠpˠɔ/ – nóż
  įräuko /ˈĩɾˠæʊ̯kˠɔ/ – łóżko
  
  I b
  mešt' /mʲeʃtʲ/ – gród
  stuki /ˈsˠtˠukʲi/ – łosoś
  ędzod' /ˈɛ̃d͡zɔdʲ/ – obręcz
  
  
  II deklinacja
  Obejmuje rzeczowniki rodzaju męskiego o tematach zakończonych na spółgłoski nosowe, uderzeniowe, aproksymanty oraz boczne szczelinowe welaryzowane (II a) lub palatalizowane (II b) a także spółgłoski /vˠ sˠ zˠ d͡z/ i dyftongi /au̯ ɛu̯ ɔu̯ ɯu̯ æʊ̯/ (II c) oraz spółgłoski /vʲ sʲ zʲ ʃ ʒ t͡ʃ d͡ʒ/ (II d)
  
  
  
  
  
  Uwaga:
  /u̯~ʊ̯/ w odmianie wymienia się na /vˠ/.
  
  przykładowe słowa:
  II a
  jaumo /ˈjɑu̯mˠɔ/ – mężczyzna
  sǫlla /ˈsˠɔ̃ɮɑ/ – moneta
  
  II b
  krom' /kˠɾˠɔmʲ/ – wrona
  nųbor' /nˠũbˠɔɾʲ/ – sznur
  
  II c
  känau /kʲæˈnˠɑu̯/ – las
  vy̨so /ˈvˠɯ̃sˠɔ/ – lis
  
  II d
  nǫš /nˠɔ̃ʃ/ – byk
  zvajž /zˠvˠɑjʒ/ – kozioł
  
  
  III deklinacja
  Obejmuje rzeczowniki rodzaju żeńsko-nijakiego, których temat kończy się spółgłoską zwartą welaryzowaną (III a) lub palatalizowaną (III b)
  
  
  
  
  przykładowe słowa:
  III a
  maropa /mˠɑˈɾˠɔpˠɑ/ – wdowa
  vejky /ˈvʲejkˠɯ/ – zając
  
  III b
  šązyk' /ˈʃɑ̃zˠɯkʲ/ – lina
  gotjä /ˈgˠɔtʲæ/ – ser
  
  
  IV deklinacja
  Obejmuje rzeczowniki rodzaju żeńsko-nijakiego, których tematy zakończone są spółgłoskami nosowymi, uderzeniowymi, aproksymantami i bocznymi szczelinowymi welaryzowanymi (IV a) lub palatalizowanymi (IV b) a także /sˠ zˠ d͡z/ (IV a) lub /sʲ zʲ ʃ ʒ t͡ʃ d͡ʒ/ (IV b)
  
  
  
  
  przykładowe słowa:
  IV a
  tęsy /ˈtˠɛ̃sˠɯ/ – owca
  vemy /ˈvʲemˠɯ/ – kobieta
  
  IV b
  vabeše /vˠɑbʲeˈʃe/ – język
  svirje /ˈsv̥ʲiɾʲe/ – wąż
  
  
  V deklinacja
  Obejmuje rzeczowniki rodzaju męskiego, których temat jest zakończony na /h/.
  
  
  
  *sufiksy te powodują palatalizację h > š
  
  przykładowe słowa:
  perah /pʲeˈɾˠɑh/ – chłopak
  vǫzeh /ˈvˠɔ̃zˠɛh/ –pająk
  jedvazah /ˈjedˠvˠɑzˠɑh/ ~ pawęż
  
  
  VI deklinacja
  
  
  
  
  przykładowe słowa:
  stahi /sˠtˠɑˈhi/ – pokrzywa
  ządehy /ˈzˠɑ̃dˠɛhɯ/ – straż
  
  I jak? Jakieś pytania, sugestie, obiekcje?

[Kazimierz]

Ten język jest bardzo słowiański z wyglądu. Jutro jak się zapoznam z tabelkami to napiszę coś więcej.

[Henryk Pruthenia]

Przydałby się dłuższy tekst

[Caraig]

Przydałby się dłuższy tekst

A to trzeba będzie jeszcze poczekać, bo tak jak napisałem, na razie tylko tyle zrobiłem
Zastanawiam się też nad zmianą zapisu dla /ɮ/.

[Henryk Pruthenia]

E, zapis per /ll/ wydaje się najbardziej naturalny i jedyny ładny. Zostawiłbym to. I nie wiem, wziąłbym się za tworzenie tych pięciu lekcji z immarejskiego? Czy coś takiego...

[Caraig]

Lekcje będą, bez obaw