Język ozarnijski to język starożytnego Ozaru, będącego teraz w ramach włości Borlacha. Język jest niczym szczególnie nie inspirowany, potem trochę bengalskim.
WikiSłownikDźwiękim n ɳ (m n nh)
p t ʈ ( p t th)
f θ s z ʁ (f θ s z r)
l ɭ (l lh)
i (i)
e o (e o)
a (a)
Akcent na pierwszą sylabę.
Jak widać, nie ma tu nic nadzwyczajnego.
Z ciekawszych cech: jest to język ergatywno-absolutywny, posiada trzy stopnie grzeczności, zachowuje się trochę jak fleksyjny, trochę jak aglutynacyjny. Zapisywany jest też pismem bengalskim.
Owca i KonieNa wzgórzu owca, która nie miała wełny, zobaczyła konie: jeden ciągnął ciężki wóz, drugi dźwigał wielki ładunek, a trzeci wiózł szybko człowieka. Owca rzekła do koni: „Serce mnie boli, widząc, co człowiek nakazuje robić koniom”. Konie odpowiedziały: „Słuchaj, owco, serca nas bolą, kiedy widzimy, jak człowiek, pan, zabiera twoją wełnę na płaszcz dla samego siebie. I owca nie ma wełny”. Usłyszawszy to, owca pobiegła przez równinę.
Sem po othun Opeze semo, imzufo nhilmef olhso lo, othun inhila pa: thol pono ilum munil, ofalh ulhalo sinhu pothun, po ilum thonh rifalo θomanho. Zaθemeto semo othulh lhi: „Alhu emi unh, pumum ope unho mufo θomanho othu othulh lhi sa”. Θime othuro: „Zaminize, sem, alhu emife inmun, pumum ope inmun, pumum rullhafofo θomanho, munhi, olhso zeniti fonh ufulhela uthala fonh talhola. Po imzufo semo olhso lo”. Pumum minfo me, anonhto sem θafulu sofo.
সেম প ওটুন্ ওপেসে সেম, ইমসুব ণিলমেব ওলস ল, ওটুন ইণিলা পা: টল পন ইলুম মুনিল, ওবাল উলাল সিণু পটুন, প ইলুম টণ রিবাল সমাণ. সাসেমেত সেম ওটুল লি: "আগ্লু এমি উণ, পুমুম ওপে উণ মুব সমাণ ওটু ওটুল লি সা”. সিমে ওটুর: „সামিনিসে, সেম, আলু এমিবে ইনমুন, পুমুম ওপে ইনমুন, পুমুম রুললাবব সমাণ, মুণি, ওলস সেনিতি বণ উবুলেলা উটালা বণ তাললা. প ইমসুব সেম ওলস ল”. পুমুম মিনব মে, আনণত সেম সাবুলু সব.
I rzecz ciekawa - tekst po polsku i ozarnijsku mają taką samą prawie objętość. Co ciekawe, te zjawisko się dość często powtarza, ciekawe, że to się zawsze wyrównuje, chociaż nie symulowałem skróconego rozwoju.