Język ozarnijski [Kyon]

[Henryk Pruthenia]

Język ozarnijski to język starożytnego Ozaru, będącego teraz w ramach włości Borlacha. Język jest niczym szczególnie nie inspirowany, potem trochę bengalskim.

Wiki
Słownik

Dźwięki
m n ɳ (m n nh)
p t ʈ ( p t th)
f θ s z ʁ (f θ s z r)
l ɭ (l lh)

i (i)
e o (e o)
a (a)

Akcent na pierwszą sylabę.
Jak widać, nie ma tu nic nadzwyczajnego.

Z ciekawszych cech: jest to język ergatywno-absolutywny, posiada trzy stopnie grzeczności, zachowuje się trochę jak fleksyjny, trochę jak aglutynacyjny. Zapisywany jest też pismem bengalskim.

Owca i Konie
Na wzgórzu owca, która nie miała wełny, zobaczyła konie: jeden ciągnął ciężki wóz, drugi dźwigał wielki ładunek, a trzeci wiózł szybko człowieka. Owca rzekła do koni: „Serce mnie boli, widząc, co człowiek nakazuje robić koniom”. Konie odpowiedziały: „Słuchaj, owco, serca nas bolą, kiedy widzimy, jak człowiek, pan, zabiera twoją wełnę na płaszcz dla samego siebie. I owca nie ma wełny”. Usłyszawszy to, owca pobiegła przez równinę.

Sem po othun Opeze semo, imzufo nhilmef olhso lo, othun inhila pa: thol pono ilum munil, ofalh ulhalo sinhu pothun, po ilum thonh rifalo θomanho. Zaθemeto semo othulh lhi: „Alhu emi unh, pumum ope unho mufo θomanho othu othulh lhi sa”. Θime othuro: „Zaminize, sem, alhu emife inmun, pumum ope inmun, pumum rullhafofo θomanho, munhi, olhso zeniti fonh ufulhela uthala fonh talhola. Po imzufo semo olhso lo”. Pumum minfo me, anonhto sem θafulu sofo.

সেম প ওটুন্
ওপেসে সেম, ইমসুব ণিলমেব ওলস ল, ওটুন ইণিলা পা: টল পন ইলুম মুনিল, ওবাল উলাল সিণু পটুন, প ইলুম টণ রিবাল সমাণ. সাসেমেত সেম ওটুল লি: "আগ্লু এমি উণ, পুমুম ওপে উণ মুব সমাণ ওটু ওটুল লি সা”. সিমে ওটুর: „সামিনিসে, সেম, আলু এমিবে ইনমুন, পুমুম ওপে ইনমুন, পুমুম রুললাবব সমাণ, মুণি, ওলস সেনিতি বণ উবুলেলা উটালা বণ তাললা. প ইমসুব সেম ওলস ল”. পুমুম মিনব মে, আনণত সেম সাবুলু সব.

I rzecz ciekawa - tekst po polsku i ozarnijsku mają taką samą prawie objętość. Co ciekawe, te zjawisko się dość często powtarza, ciekawe, że to się zawsze wyrównuje, chociaż nie symulowałem skróconego rozwoju.

[Henryk Pruthenia]

Zapis ozarnijski
Ozarowie dla zapisu swojego języka pierwotnie stosowali sylabariusz oparty o piśmiennictwo klinowe. Posiadał on wiele znaków dla sylab zamkniętych, a także wiele wersji znaków dla tej samej sylaby. Pierwotnie na terenie Ozaru używano silnie zmodyfikowanego pisma [[Język zaedraski|zaedraskiego]], które rozwinęło się w lokalne ozarnijskie pismo klinowe. Pismo klinowe przerodziło się następnie w używany na papirusie sylabariusz.

Zapis zaedraski
Ze względu na nierozszyfrowanie pisma Zaedrachów, do dziś nie znana jest treść inskrypcji zapisanych ich pismem w Ozarze. O ile większość inskrypcji (87 z wszystkich z 114) przedstawia podobny stosunek znaków rozpoznawanych jako logograficznych do znaków uznawanych za fonetyczne, co świadczyłoby za użyciem języka zaedraskiego, to w 27 inskrypcjach uznawano jedynie lub przede wszystkim znaków uznawanych za fonetyczne, co mogłoby świadczyć o zapisie języka ozarnijskiego.

Zapis zaedraski szybko został wyparty przez piśmiennictwo klinowe.

Ozarnijskie Pismo Klinowe
W Ozarze bardzo szybko zaczęto używać wyrosłego lokalnie pisma klinowego zapisywanego na glinianych tabliczkach. Było ono sylabariuszem, wspartym o nieliczne logografy. Znaki przedstawiające sylaby w większości jednak nie wyrosły z wcześniej używanego pisma zaedraskiego, a zostały najprawdopodobniej wymyślone przez jedną osobę i wprowadzone odgórnie do użytku (o czym świadczą ozarnijskie inskrypcje). Z czasem jednak zaczęto łączyć znaki dla dwóch sylab w jeden (tak powstały znaki dla sylab zamkniętych), a także używano pojedynczych logografów wywodzących się z pisma zaedraskiego dostosowanych do pisma klinowego.

Ozarnijskie pismo sylabowe
Wraz z rozwojem piśmiennictwa obok pisma klinowego w Ozarze zaczęło rozwijać się pismo sylabowe, zapisywane na papirusach. Znaki sylabariusza wywodzą się w większości ze znaków pisma klinowego (z którym przez pewien czas współistniało), choć doszło też do wielu innowacji, których przyczyną była możliwość zaokrąglania znaków. W ozarnijskim piśmie sylabowym całkowicie przestano używać znaków logograficznych. Wiele znaków przedstawiało też tę samą wartość fonetyczną.

[Borlach]

Szczerze mówiąc zakładałem że pismo klinowe zostało wymyślone przez tą cywilizację pseudo-sumeryjską , a nie przez Ozar. Chyba, że założymy że owa osoba która sama wymyśliła ozarnijskie kliny była pod wsilnym wpływem Sumerów - stąd wynikałoby podobieństwo wyglądu klinów

Btw Ozar też raczej przetrwałby wybuch Ferhanu, przynajmniej do momentu nadejścia ludności afarińskiej. Kiedy by to nastąpiło muszę się dogadać z Caraigiem 

[Henryk Pruthenia]

Wiesz, ja nawet myślę, że mogło to by powstać tu i tu oddzielnie. Lugulmusz (nazwa dla pseudo-Sumeru) był dość daleki do Ozaru.

Ano, raczej by przetrwał, ale jednak zapadłby się na dość długo. Może późniejsze ludy zasymilowałyby pismo i część leksyki ozarnijskiej?
Nie wiem, jak one będą wyglądały, ale taki substrat może wyglądać całkiem ciekawie.

[Borlach]

Tak swoja drogą - czemu ozarnijski jest przypięty?

[Henryk Pruthenia]

Nie wiem.
Widsid?

[Widsið]

No musiałeś go przypiąć :p

[Henryk Pruthenia]

Niby jak?

[Widsið]

To się robi zawsze w pierwszym poście. Może kliknąłeś przez przypadek

[Henryk Pruthenia]

Okkk.
Nie wiedziałem nawet