język anglofonów

[Jątrzeniot]

Tzn. jak?
[rʌŋ]? I to się jakoś wiąże z <wr> czy nie?

Wg mnie w brytyjskiej wymowie: [ɻʷɒŋ]. R przed samogłoską chyba się zawsze labializuje, choć być może w niektórych dialektach nie. A między <wr> i <r> nie ma żadnej różnicy o ile mi wiadomo.

[CookieMonster93]

Zacznijmy od tego, że w brytyjskiej wymowie nie ma [ɻ], tylko jest odpowiednik bez retrofleksji [ɹ]

[rɒŋ] - wg http://oald8.oxfordlearnersdictionaries.com/dictionary/wrong

powyższe r, to oczywiście [ɹ] w Received Pronunciation ^^

A między <wr> i <r> nie ma żadnej różnicy o ile mi wiadomo.

Prawda :-) wr- = r-

[Jątrzeniot]

Zacznijmy od tego, że w brytyjskiej wymowie nie ma [ɻ], tylko jest odpowiednik bez retrofleksji [ɹ]

Racja, racja, soraski. Skopiowałem to <ɻ> od Ghostera nie patrząc, że to z retrofleksją. Także powinno być [ɹʷ] ~ [ɹ].

[rɒŋ] - wg http://oald8.oxfordlearnersdictionaries.com/dictionary/wrong

Tak. Jeszcze warto dodać, że w wymowie amerykańskiej może to też brzmieć [ɹʷɔŋ] lub [ɹʷɑŋ].

[CookieMonster93]

Brytyjskie [ɒ] przed [ŋ] oraz [g] zwykle staje się długim o[ɔː] w amerykańskim np. wrong [ɻ(ʷ)ɔːŋ], dog [dɔːg]

W pozostałych przypadkach przechodzi w [ɑ].

Chociaż jeśli chodzi o dialekty, to masz rację, tak sądzę. :-)

Podkreślam... Amerykanie używają [ɻ]

[Jątrzeniot]

Brytyjskie [ɒ] przed [ŋ] oraz [g] zwykle staje się długim o[ɔː] w amerykańskim np. wrong [ɻ(ʷ)ɔːŋ], dog [dɔːg]

Nie wiem jak z tym [ɔː] ale b. możliwe. Ogólnie ja swoją wiedzę opieram na tym.

Podkreślam... Amerykanie używają [ɻ]

O, nie wiedziałem/zauważyłem, że labializacja /r/ rozróżnia wymowę brytyjską i amerykańską. Ale jak teraz o tym myślę, to możliwe, muszę to zbadać.

[CookieMonster93]

International Phonetic Alphabet chart for English dialects to fajna rzecz :-) Opierałem na tym tworzenie własnego dialektu dla Nowej Fundlandii (taka moja alternatywna historia) :-) Też często używam, ale nie wszystko jest tam zawarte. :-)

Tu jest coś opisane jeszcze o tym, co mówiłem... http://en.wikipedia.org/wiki/American_English

The merger of /ɑ/ and /ɔ/. This is the so-called cot–caught merger, where cot and caught are homophones. This change has occurred in eastern New England, in Pittsburgh and surrounding areas, and from the Great Plains westward.
For speakers who do not merge caught and cot: The replacement of the cot vowel with the caught vowel before voiceless fricatives (as in cloth, off [which is found in some old-fashioned varieties of RP]), as well as before /ŋ/ (as in strong, long), usually in gone, often in on, and irregularly before /ɡ/ (log, hog, dog, fog [which is not found in British English at all]).
The replacement of the lot vowel with the strut vowel in most utterances of the words was, of, from, what and in many utterances of the words everybody, nobody, somebody, anybody; the word because has either /ʌ/ or /ɔ/;[13] want has normally /ɔ/ or /ɑ/, sometimes /ʌ/.

[Noqa]

Skąd się wzięły w angielskim jody? Nie wydają się być czymś, co było tam od początku, ze względu na niefonemiczność (w większości) oraz zapis, który sugeruje, że dawno temu ich nie było.
Tym bardziej, że teraz zaczynają zanikać. Skąd taka efemeryda?

[spitygniew]

Skąd się wzięły w angielskim jody?

Co?

[Todsmer]

Skąd się wzięły w angielskim jody? Nie wydają się być czymś, co było tam od początku, ze względu na niefonemiczność (w większości) oraz zapis, który sugeruje, że dawno temu ich nie było.
Tym bardziej, że teraz zaczynają zanikać. Skąd taka efemeryda?

Chodzi Ci o np /sj/ w suit, z wiki?

Nie znam jakiejś listy słów z tym, ale wszystkie z wikipedii, które pochodzą ze staroangielskiego, mają w staroangielskim dyftong ēo  - dēaw (dew), nēowe (new), ēow (yew), ċēowan (chew), fēaw (few), brēowan (brew), ġeōl (yule), þrēaw (threw?), hēawan (hew)*

*niektóre z tych słów to warianty, ale sam fakt obecności tego samego dyftongu daje do myślenia.

[Noqa]

To o czym mówi tqr.
Aha, no dobra, czyli jednak one już tam kiedyś "były", to znaczy wyszły od czegoś. Ale jest chyba też sporo takich, które funkcjonują jako jawisko fonetyczne - mogę wymyślić słowo strum albo stulaid i każdy tam yoda/joda wrzuci naturalnie. (o ile jodów/yodów nie opuszcza)

[spitygniew]

A, chodzi o joty? [ju] jest z dyftongu [eu], jak w prasłowiańskim.

To o czym mówi tqr.
Aha, no dobra, czyli jednak one już tam kiedyś "były", to znaczy wyszły od czegoś. Ale jest chyba też sporo takich, które funkcjonują jako jawisko fonetyczne - mogę wymyślić słowo strum albo stulaid i każdy tam yoda/joda wrzuci naturalnie.

Hm, ciekawe - chociaż ja bym to pierwsze odzytał jako [strVm], więc chyba to zależy od otwartości sylaby... Muszę się jeszcze nad tym zastanowić.

[Todsmer]

Hm, ciekawe - chociaż ja bym to pierwsze odzytał jako [strVm], więc chyba to zależy od otwartości sylaby... Muszę się jeszcze nad tym zastanowić.

Bo słowo "strum" istnieje w angielskim, i się go chyba nie czyta z /j/ (tam jest /ʌm/ bodajże na końcu).

[Noqa]

A rzeczywiście, Merriam-Webster podaje przez schwę. Ale chodziło mi, że przy [u] ten jot/yod jakoś sam się tam wciska.
Kurde, to rzeczywiście tak jest, że jakaś jedna trzecia słów, które mogłyby w angielskim istnieć, rzeczywiście tam istnieje

[Wedyowisz]

Nie było czasem tak, że francuskie /y/ oddawali przez /ju/, tak jak Rosjanie?

[Todsmer]

Na to wygląda.