Tadiraki Bla

[CivilixXXX]

Język Tadirakcki (Tadiraki Bla)

Dżwięki (romanizacja w nawiasach):
   p,b,t,d,k,g (p,b,t,d,k,g)
   m,n,ɲ (m,n,ni)
   r (r)
   f,v,s,z,ʂ,ʐ,x,ɦ (f,v,s,z,sh,zh,x,h)
   j,w,l (j,w,l)
   a,ɛ,ɔ,i,u (a,e,o,i,u)
   
Język ten jest aglutynacyjny, słowa zazwyczaj są odmieniane poprzez dodanie odpowiednich końcówek.
   Rzeczownik (Ha)
      Język ten posiada 5 przypadków. Są to kolejno;
      
      -Mianownik (Kxoki Hake): brak końcówki
      -Dopełniacz (Ekexi Hake): końcówka -a
      -Biernik (Uxelke Hake): końcówka -ta
      -Narzędnik (Tuteke Hake): końcówka -hu
      -Miejscownik (Imupa Hake): końcówka -po
      
      Liczbę mnogą tworzy się umieszczając cząstke -uk przed końcówką przypadku, np.
      ja - a
      my - auk
      nas - auka
   Przymiotnik (Tik) jest tworzony poprzez dodanie końcówki -ki do rzeczownika. Przymiotnik jest nieodmienny, jego forma jest taka sama jak rzeczownika po nim.
      Przykład: fliki nia (śliska podłoga), fliki niapa (śliskiej podłogi)
                Pojawia się tu litera "p", rozbijająca długą zbitkę samogłosek niezodną ze wzorem sylabowym. Jej odpowiednikiem samogłoskowym jest "i"
      Stopień wyższy tworzy się poprzez dodanie końcówki -gu, a najwyższy poprzez dodanie końcówki -r i słowa "ir" przed słowem.
      Przykład: fliki->flikigu->ir flikir
   Czasownik (Keli)
      Czasownik ma 3 czasy, tworzone ten sposób:
      xa(czytać)
      xaa (czytam)
      xaan (czytałem)
      xaaw (będę czytał)
      Osoba jest tworzona poprzez dodanie cząstki przed końcówką czasu, np
      xaan - czytałem
      xaun - czytałeś
      Wszystkie cząstki osób:
      -ja - a
      -ty - u
      -on - tu
      -ona - ti
      -ono - to
      -my - auk
      -wy - uuk
      -oni - teuk
      -one - tiuk
      -ono (mnogie) - touk
      -oni+one (2 płcie) - teuk
      
      Posiadanie jest oznaczane poprzez dodanie końcówki osoby z końcówką -ki po odmienionym rzeczowniku, np:
      hash - chleb
      hashaki - mój chleb
      
      Tryb powstaje poprzez dodanie tonu:
      -zaprzeczenie: ton opadająco-wznoszący
      -t. przypuszczający: ton wysoki
      -t. rozkazujący: ton opadający
      -pytanie: ton wznoszący
      
      Struktura zdania to SVO.
      Przykładowe zdanie: Jili hoa Kero. (Jili widzi Kero.)
      
      Struktura sylaby to (C)(C)V(C)
      

[Henryk Pruthenia]

Fajne, naprawdę dobry opis, a jak na start - wręcz wyśmienity, tak trzymać! Szkoda tylko, że wybrałeś jednak zostawić jeden dygraf, ale to kwestia konwencji. No i ciekawy też pomysł jak na świeżaka - mało kto zaczyna od aglutynacji.
I co się stało z tonami?

[CivilixXXX]

Tony są używane do odmiany czasownika przez tryby, do negacji i zadawania pytań.

[커래얟쓰]

No i ciekawy też pomysł jak na świeżaka - mało kto zaczyna od aglutynacji.

Serio ? Miałem wrażenie że wszyscy od tego zaczynali

Wygląda świetnie, ale brakuje mi tutaj paru nawet krótkich zdań żeby zobaczyć jak to wygląda. Fonetyka prosta gładka i ładna, zaskakuje mnie zapis [ x ] za pomocą litery "x", taki znak rozpoznawczy języka w sumie. Świetna jest też odmiana czasownika przez intonację. Pytanie tylko czy odpowiedni ton otrzymuje ostatnia sylaba czasownika czy wygląda to nieco inaczej?

      Struktura sylaby to (C)(C)(V)V(C)
      

Nigdy nie widziałem żeby ktoś tak zapisywał. Jeśli  to (V)V to dyftong to zazwyczaj mieści się  to w zakresie samego V

Czekam na kontynuację, zwłaszcza na gramatykę. Może coś naprawdę fajnego z tego wyjść  :-)

[Henryk Pruthenia]

No właśnie rzadziej, zazwyczaj polo-klony lub anglo-klony.

Czekam na dalszy opis czasownika zatem!

[Τόλας]

Tony są używane do odmiany czasownika przez tryby, do negacji i zadawania pytań.

A poza czasownikiem tony nie występują? Dziwne by to było.

[커래얟쓰]

Kwestia błędnego nazewnictwa. Nie sądzę by Cyvilixowi chodziło o stricte tony jak w językach tonalnych. Raczej tu chodzi o intonację taką- jaką zadajemy pytania choćby w polskim. Może nieco bardziej rozszerzoną, ale jednak.

[CivilixXXX]

Tony są jedynym sposobem odmiany czasownika przez tryby, i inaczej niż w języku polskim, są uregulowane. Więc zaprzeczenie zawszę ma ton opadająco wznoszący, a w polskim można zaprzeczenie wymówić na kilka sposobów.
Intonacja w pytaniu jest na czasowniku, nie na końcu zdania.

Spróbuję dodać cz. 2 jeszcze w tym tygodniu.