Język sylurski [Adnata]

[Henryk Pruthenia]

Prezentuję Wam jeden z moich germlangów!

Na razie nie za wiele, bo sam tekst Owiec i konia:

Chiebwn ŵn yifur
Wn ylai chiebwn, fiwllaigwn nyi awdir bylun, hœft yifwd: brwt raisc baenwn eivaiggwn, either drawcht grŷdwn outhrwn, ŵn thrŵdd rawt œsri mwnunyn. Chiebwn hâchddir to yifwd: "Rœd eiggaisi, hyifni, fat bŵnsi donw mwn yifwd". Yifur ŵnwwrddun: "Rŷ, chiebwn, rœdunyr eichni, fŵni hyifni, fie mwn, rŷi, niumsi thainun bylun yr paiddun yr hœvwn. Ŵn chiebwn nyi awdir bylun."Fŵni wsc iarŷth wth, chiebwn thlyht thrtf eillunyn.

Jutro będzie trochę więcej.

Sam język, jak widać, przeżył dość wiele zmian fonetycznych. Wiele z nich zdołał już rozszyfrować Caraig, z ciekawszych:

• f- > ∅-
• s- > h-
• j- > ∅-
• l- > j-
• PG *kw, *gw, *w-, *hw > p, b, b, f
• CVRC > CVRC
• VRC > RVC
• VlC > VC
• CVkC, CVgC > CVɨ̯C
• CVbC, CVpC, CVfC > CVu̯C

Sam język, a także jego zamysł, jest trochę starszy, i powiedzmy sobie, przeleżał trochę w szufladzie, zanim dziś wydostał się na światło dzienne.

Z ciekawszych rzeczy mamy też ciekawe zmiany w deklinacji (zostały cztery przypadki, choć wcześniej planowałem zostawić biernik i mianownik, a także rozwinąć system rodzajników występujących jego sufiksy). Czasownik często stoi też na pierwszej pozycji, no i jego fleksja bardzo zanikła. Za to czasowniki mocne naprawdę zmieniły się znacząco, wiele z nich poprzechodziło do innych grup.

[커래얟쓰]

Jestem prostym człowiekiem- widzę "ŵ" odpowiadam- walijski. Jeśli się okaże że "ch" to języczkowa szczelinówka zacznę wątpić czy to jeszcze germlang
Na początku plusik za œ i ʉ. Zgrabnie to wygląda. Język fonetycznie został ładnie zgwałcony więc chętnie bym zobaczył z jakim zestawem fonemów wylądował ostatecznie. I czasowniki mocne poproszę bo sam nie mam na nie koncepcji !

I wogóle jakbym nie zobaczył to bym nie uwierzył że "s" przechodzi w "h". To jest kuźwa możliwe xD? Bo od dziąseł do podniebienia miękkiego daleko.
O i czym jest th? To przydechowe? Bo wnioskując po twoim zdziwieniu z obecności u mnie opozycji z bez przydechowymi zgaduje że to zębówka jakaś.

[Henryk Pruthenia]

Proszę Państwa!
Szarpnąłem się na nagranie tekstu! Tadam ♫!!!!
Opozycja i : ɨ : ʉ : u jest strasznie trudna do wymowy, choć znam języki, które mają te wszystkie dźwięki osobno.

Jestem prostym człowiekiem- widzę "ŵ" odpowiadam- walijski. Jeśli się okaże że "ch" to języczkowa szczelinówka zacznę wątpić czy to jeszcze germlang.

Hah, rzeczywiście, pewne inspiracje są, ale celtyzmów nie będzie! i tak, zgadłeś XD Jako ciekawostkę mogę dodać, że prawie nigdzie ch nie pochodzi od PG *h, bowiem to przed spółgłoskami zanikło.

Co do ortografii, to początkowo chciałem właśnie by ortografia była jak najmniej walijska, ale jednak opozycja samogłoskowa /i ɨ ʉ u/ jest jednak nie do zapisania, jeżeli się nie użyje w jako samogłoski. Są pewne wpływy walijskie, jak th i dd, także analogicznie doń urobione gg, ale np. najbardziej charakterystycznego ff dla /f/ i f dla /v/ nie dodałem, choć miałoby tu naprawdę sens.

Na początku plusik za œ i ʉ. Zgrabnie to wygląda.

Te ʉ to błąd, który poprawiłem. Zapisywać się to powinno przez w. Ot, pozostałość z tekstu fonetycznego

Język fonetycznie został ładnie zgwałcony więc chętnie bym zobaczył z jakim zestawem fonemów wylądował ostatecznie.

Proszę!

Samogłoski
i ɨ ʉ u (i y w u)
ø (œ)
ɛ ɔ (e o)
a (a)

Plus dyftongi:
Vi̯ (Vi)
Vɨ̯ (e)
Vu̯ (Vw)

+Długość

Spółgłoski
m n (m n)
p b t d k ɡ (p b t d c g)
f v θ ð s z ɣ χ h (f v th dd s s gg ch h)
w r l ɬ j (w r l ll i)

I czasowniki mocne poproszę bo sam nie mam na nie koncepcji !

To jutro, muszę to przekonwertować z zapisu fonetycznego na ortograficzny.

I wogóle jakbym nie zobaczył to bym nie uwierzył że "s" przechodzi w "h". To jest kuźwa możliwe xD? Bo od dziąseł do podniebienia miękkiego daleko.

Polecam Ci przejrzeć, jakie zmiany przeszedł praceltycki do samego prabrytańskiego. Sama zmiana *s- > h- miała miejsce tak w walijskim (PC *senos > walijskie *hen "stary"), jak i w greckim (Słońce i Helios. W walijskim ciekawszymi zmianami są zamiany spółgłosek w samogłoski, i to takie dziwne, dziwne dyftongizacje, wzmocnienia i osłabienia spółgłosek. Jest tego naprawdę wiele!

O i czym jest th? To przydechowe? Bo wnioskując po twoim zdziwieniu z obecności u mnie opozycji z bez przydechowymi zgaduje że to zębówka jakaś.

Tak, szczelinówka.

[Úlfurinn]

I wogóle jakbym nie zobaczył to bym nie uwierzył że "s" przechodzi w "h". To jest kuźwa możliwe xD? Bo od dziąseł do podniebienia miękkiego daleko.
O i czym jest th? To przydechowe? Bo wnioskując po twoim zdziwieniu z obecności u mnie opozycji z bez przydechowymi zgaduje że to zębówka jakaś.

Ogrom języków polinezyjskich przeszło zmianę PPn. *s > h
Tak było np. w tongijskim, niue, hawajskim, maoryskim, tahitjańskim i kilku innych językach tamtejszych. W maoryskim z Wysp Cooka była nawet zmiana  PPn. *s > ʔ

[Henryk Pruthenia]

Też mi się kojarzy, że w baskijskim mieliśmy zmianę *N > h.

[Caraig]

I wogóle jakbym nie zobaczył to bym nie uwierzył że "s" przechodzi w "h". To jest kuźwa możliwe xD? Bo od dziąseł do podniebienia miękkiego daleko.

Ale <h> wcale nie musi być miękkopodniebienne.
Poza tym, żeby za daleko nie szukać to w irlandzkim masz lenicję /s/ > /h/.

[Kazimierz]

W greckim była taka zmiana. Stąd izohaliny i heksagon.