Różne takie

[Henryk Pruthenia]

Różne takie Henryka Pruthenii

(a jak ktoś inny chce, to nie tylko HP)

Tu będę czasami wrzucał jakieś luźne notki na temat swoich konlangów, etc. Z jednej strony przez to będzie mniej "pełnokrwistych" opisów konlangów, ale z drugiej strony odpowiedź na wielka ścianę tekstu i na krótki pomysł często zajmuje tyle samo, więc co mi tam!



Tworzę język wendyjski/wandyjski/wenedzki. Z głównych założeń, ma być amo/erą, czyli konlangiem naturalnym, naśladującym rozwój i wygląd innego języka naturalnego. Ten na ten przykład posiada wiele cech celtyckich, jak i też słowiańskich! A więc mamy satemowy paraceltlang, z zmianą zgodną z prawem RUKI no i przejściem *o > *a i... ruchomym paradygmatem akcentowym. Z cech celtyckich to oczywiście rozwój sylabotwórczych sonornych, przejście *p do *ɸ (a potem zanik /ɸ/ w ogóle), podobny rozwój *χ z zbitek, i inne, pomniejsze zmiany.
Przykład:

Słowo walpas jest oczywiście kognatem naszego wilka, czy też wolfa. Widać tu przejście *kw do *p (nie jest to ogólna cecha praceltycka, ale występuje w części języków, no i spodobała mi się na tyle, by pozostać. Słowo udaras to za to kognat... naszego wiadra. Nie wiem czemu praindoeuropejski brzuch stał się wiadrem, ale tak. Niedługo będzie jakiś dłuższy tekst, najpewniej Owce i koń.

[Henryk Pruthenia]

No i liczebnik!

[Pluur]

strajch, azdwa i sanma ciekawe :S

[Henryk Pruthenia]

strajch, azdwa i sanma ciekawe :S

Straiχ jest analogią do stres, pochodzącego od wcześniejszego tistres, które zaś wywodzi się z PIE *tisres (zmiana *sr > *str), w wyniku czego powstały dwie formy: traiχ i tistres, więc doszło do zmieszania się obu form: mam więc straiχ i tistres.
W większości liczebniki kończyły się na -am, -an, lecz doszło do metatezy i wyrzucenia spółgłosek. Stąd azdwa (zamiast spodziewanego astau, i sanma (zamiast spodziewanego sandam, jako ciekawostkę mogę dodać, że złożenia typu - dwieście etc. wykorzystują jednak rdzeń sand-). Wszystko to jest oczywiście kognatami naszych liczb.

[Pluur]

strajch, azdwa i sanma ciekawe :S

Straiχ jest analogią do stres, pochodzącego od wcześniejszego tistres, które zaś wywodzi się z PIE *tisres (zmiana *sr > *str), w wyniku czego powstały dwie formy: traiχ i tistres, więc doszło do zmieszania się obu form: mam więc straiχ i tistres.
W większości liczebniki kończyły się na -am, -an, lecz doszło do metatezy i wyrzucenia spółgłosek. Stąd azdwa (zamiast spodziewanego astau, i sanma (zamiast spodziewanego sandam, jako ciekawostkę mogę dodać, że złożenia typu - dwieście etc. wykorzystują jednak rdzeń sand-). Wszystko to jest oczywiście kognatami naszych liczb.

Trójka ciekawa