Etymologie w polskim

[mijero]

Prawo Wintera odnosi się wyłącznie do rozwoju słowiańskich (no i bałtyjskich, ale nas to tu nie obchodzi), więc na nic tu greckie przykłady 

Chodziło mi o to, że słowo mogłoby być pochodzenia praindoeuropejskiego, a nie powstałe niezależnie w pragreckim i prasłowiańskim.

Nie ma tak, że w biegu prawo zadziała, a w bogu już nie. Jaka forma nie wywodziłaby się z praindoeurojskiego *bʰegʷ-, zawsze będzie podlegać temu prawu, bo są ku temu warunki, tj. samogłoska rdzenia stoi przed *gʷ powodującym wzdłużenie.

A gdyby niezadziałanie prawa na słowo wykazywać jego powszesznym użyciem jako wykrzyknik (boże! o boże! na boga! przebóg!)? Może coś mi się przesłyszało, ale zdaje się, że tak objaśnia się niezadziałanie przegłosu w śląskim pieronie. No i czy do podtrzymania pierwotnej postaci nie mogłoby przyczynić się to, że słowo zaczęłoby być używane dla nazywania kogoś, a nie czegoś?

[slodkalola612]

Skąd słowo maska w kontekście tej używanej do pielęgnacji włosów? W przypadku maski/maseczki do twarzy jest to dla mnie zrozumiałe, ale maska do włosów już nie do końca.

[dziablonk]

najszybciej kalka z angielskiego: hair mask, która powstała przez analogię do face mask.

[dziablonk]

skąd fart? łac. fortis 'los'?

[dziablonk]

Z tego co udało mi się ustalić najwcześniej w polszczyźnie pojawia się to słowo we wspomnieniach Stanisława Krupskiego z 1877r.:

W języku więziennym zowią się ci od losu prześladowani gracze (w karty) żyganami, ci zaś którzy często wygrywają fartownymi, od wyrazu fart, szczęście w grze.

Źródła rosyjskie podają, że to słowo sybirskie:
Фартъ по-сибирски - удача, дѣло, обѣщающее выгоду.
Przypuszczam tu jakieś pośrednictwo turecko-tatarskie z arabskiego فَرْط (farṭ) tj. 'duża ilość, obfitość'.      

[dziablonk]

Skąd końcówka -ut w mańkut?

Ze stpol. karchut 'mańkut'

[dziablonk]

Skąd tyrać?

Brueckner twierdzi, że spokrewnione z ps. *turiti (por. ros. турить - gnać, popędzać)

[dziablonk]

Skąd trwonić? Czy jest genetycznie powiązane z (marno-)trawić?