Ciekawe zasłyszane formy

[Silmethúlë]

Ja chyba udźwięczniam ten środek, jakieś /folgzvagen/. Ale na pewno nie mam asymilacji do jakichś folcwagenów.

[Henryk Pruthenia]

/'folks'vagən/
Ta druga kreska to akcent poboczny. Nie rozumiém jak można nie umieć* wymawiać obok siebie dźwięcznéj i bezdźwięcznéj...

[Wedyowisz]

Ja tam umieć, umiem ale po co? Takie to dla mnie byłoby naturalne jak gdybym zaczął wymawiać łąka [5A~ka] czy rzeka [r_rEka].

[Feles]

inb4 Henryk tak właśnie wymawia.

[Henryk Pruthenia]

Wybacz Feles, ale nie.
Nie potrafię wymówić między innymi dużego a. Tak jakoś nie odróżniam go w wymowie od małego.
Nie jestem tak hipsterski fonetycznie by małe litery artykułować inaczéj niż duże...

[Feles]

No tak, bo przecież IPA nie ma podobnych rozróżnień, jak między krojem pisanym a drukowanym, czy między minuskułą a kapitalikami. Nie, wcale...

[Henryk Pruthenia]

Wiém, wiém.
Ale tak jakoś dawno dawno temu przyjęło się pisanié na tém forze w IPA, i prosiłbym to uszanować.
X sampa jest dopuszczalna wtedy, gdy piszemy z komórki, czy czegoś. To rozumiém. Ale pisanié non stop w sampie to tak samo, jak pisanié po francuzku Réma...

[zabojad]

Ja w zasadzie, wymawiam /folgz'vagən/

[CookieMonster93]

/'folks'vagən/
Ta druga kreska to akcent poboczny. Nie rozumiém jak można nie umieć* wymawiać obok siebie dźwięcznéj i bezdźwięcznéj...


Wiém, wiém.
Ale tak jakoś dawno dawno temu przyjęło się pisanié na tém forze w IPA, i prosiłbym to uszanować.
X sampa jest dopuszczalna wtedy, gdy piszemy z komórki, czy czegoś. To rozumiém. Ale pisanié non stop w sampie to tak samo, jak pisanié po francuzku Réma...

So true. :-)

[Noqa]

Mój dziadek:
w Austrii [v a.ustrji]

[CookieMonster93]

Mój kuzyn:

'Zostało mi się' zamiast 'zostało mi'

Dziwne, ale przywykłem prawie.

[Noqa]

A tak w ogóle kiedy "się" pojawiło się w polskim/PSie i jak się rozpowszechniało. Bo chyba nie zwyczajne uproszczenie "siebie", "się" pojawia się w zdecydowanie zbyt szerokim zastosowaniu.

[CookieMonster93]

A tak w ogóle kiedy "się" pojawiło się w polskim/PSie i jak się rozpowszechniało. Bo chyba nie zwyczajne uproszczenie "siebie", "się" pojawia się w zdecydowanie zbyt szerokim zastosowaniu.

Mnie się to kojarzy z różnicą Cię/Ciebie w dopełniaczu. np. "Kocham CIĘ", "ja CIEBIE też".

[spitygniew]

A tak w ogóle kiedy "się" pojawiło się w polskim/PSie i jak się rozpowszechniało. Bo chyba nie zwyczajne uproszczenie "siebie", "się" pojawia się w zdecydowanie zbyt szerokim zastosowaniu.

Nie, się nie jest ściągnięciem z siebie, raczej przeciewnie - siebie będzie formą rozszerzoną o element -b-, niewątpliwie ten sam co w łacińskich sibi, tibi (niestety nie mogę podać jego pochodzenia); choć myślę, że nie pochodzi to bezpośrednio od formy biernika jak się, bo brak tam elementu nosowego, raczej *sebe, *tebe będą przeniesieniem z dativusa (por. właśnie łac. sibi).

[Noqa]

"O, roku ów"
Chyba i Mickiewicz miał problemy z odmianą "ów".