Ciekawe zasłyszane formy

[Henryk Pruthenia]

"o drugiem"

[Dynozaur]

"O, roku ów"
Chyba i Mickiewicz miał problemy z odmianą "ów".

A to nie jest wołacz?

[Noqa]

"Ów" jako wołacz od "ów"? Czemu nie "owy" tak jak "zdrowy" od "zdrów"?

[Dynozaur]

Bo nie istnieje taka forma.

Mianownik od "owego" to tylko i wyłącznie "ów". A wołacz zaimków i przymiotników jest zawsze równy mianownikowi. Co w tym trudnego?

[Henryk Pruthenia]

Bo nie istnieje taka forma.

Mianownik od "owego" to tylko i wyłącznie "ów". A wołacz zaimków i przymiotników jest zawsze równy mianownikowi. Co w tym trudnego?

'Matko bosko"

[Dynozaur]

'Matko bosko"

Hehe, to akurat lubię. Tak czy inaczej, męzkich form wołacza nie ma - bo jak by niby miały brzmieć? "Dobrze człowiecze"?

[spitygniew]

W rozmowie dwóch smarków: "katolitka" = katechetka.

[Wedyowisz]

'Matko bosko"

Hehe, to akurat lubię. Tak czy inaczej, męzkich form wołacza nie ma - bo jak by niby miały brzmieć? "Dobrze człowiecze"?

Mnie dziwi odrobinę, że właśnie takich form nigdzie nie ma, w końcu między krótką odmianą przymiotników a odmianą rzeczowników nie było specjalnie różnic. Zatem spodziewałbym się jakiegoś ,,dobrze człowiecze" (a. ,,dobrzej człowiecze"), ,,taniu koniu" (a. ,,taniuj koniu").

Czasem w którymś płdsł. nie ma różnicy mianownik-wołacz opartej na odmianie krótkiej i długiej?

[Dynozaur]

Jeneralnie tak się robiło w SCSie - stawiało się obok wołacza mianownik formy długiej.

I tak, dzisiejszy bułgarski ma wołacz przymiotników wywodzący się z mianownika odmiany długiej (jak w ogóle jest z tym bułgarskim wołaczem? Podobno nienajlepiej).

[Vilène]

Abstra***ąc.

Jeżeli ktoś uważa, że używanie polskich zaimków wskazujących jako rodzajników to jakiś nowy, współczesny wymysł, chciałbym mu zakomunikować, że niedawno moja babcia użyła zdania ,,uważaj na te chałupe i te brame". Wnioski można wyciągnąć samemu...

[Silmethúlë]

Najwyraźniej była indoktrynowana przez Niemców za okupacji.

[Jątrzeniot]

Właśnie pierwszy raz spotkałem się ze wspominanym jakiś czas temu na forum zjawiskiem nieodmieniania zaimka "ów". I to w tekście mojego wykładowcy, doktora. Ów polską chwiejność opinii i zmieszanie punktów widzenia żebractwa widać chociażby w samych tytułach artykułów znajdujących się w zasobach internetowych. Fascynujące. Są takie błędyinnowacje językowe, które są dla mnie całkiem zrozumiałe, ale niektórych naprawdę nie ogarniam.

[Towarzysz Mauzer]

....

[Feles]

Gdzieśem słyszał międzywyrazowe "-a u-" zlewające się w [aɯ̯].

[Henryk Pruthenia]

rozumesz, pytaly, tutej
Środkowe warszawskie, drugie dość powszechne, ale to pierwsze naprawdę zastanowiło mię: gdzie tak mówią, jaki djalekt?