Amou Teti

[1krokodil]

Po długim czasie udało mi się skonstruować taki o to język. Jako, że do tej pory robiłem twory, które szybko mi się nudziły, więc stworzyłem język odmienny. Spodobał mi się pomysł z językiem, którego rdzeniem wyrazowym są same spółgłoski, a samogłoski decydują o cesze gramatycznej, także taki też jest ten język. Dodajmy jeszcze, że język niedoskonały, ze względu na moją małą wiedzę, jak i moje niskie zaangażowanie ze względu na brak czasu. Obecnie mały zbiór słów, bo tylko 81.

zacznijmy od fonetyki.

samogłoski:

a [ a ]         e, ee [ ɛ ]         i [ i ]         o [ ɔ ]         u [ u ]         iu [ y ]         ou [ ʉ ]

każda, oprócz [ ɛ ] ma wersję długą.

ae [ a: ]         ie [ i: ]         oe [ ɔ: ]         ue [ u: ]         iue [ y: ]         oue [ ʉ: ]

spółgłoski:

c [ θ ]   b   d   f   g   h [ ɣ ]   j [ ç ]   k    l   m   n   p   q [ ð ]   r   s   ş [ ɕ ]   t   v   x [ x ]   y [ j ]   z   z̧ [ ʑ ]

dwuznaki

ky [ ɕ ]      gy [ ʑ ]


rzeczownik

odmienia się przez 6 przypadków. Mianownik, dopełniacz, celownik, biernik, narzędnik, wołacz. Mocno polski zestaw.
Pojawiają się rodzajniki określone i nie, dla 3 liczb. Mnogiej, pojedynczej i zerowej. Aha, wyraz posiada liczbę inną niż pojedynczą tylko w mianowniku, w następnych przypadkach liczbę wyraża tylko rodzajnik.

odmiana żeńska:

M. s cesi ['θɛsi] - słońce
D. s casi
C. s cahsi ['θaɣzi]
B. s cahsi
N. s cas
W. casie ['θasi:]

odmiana męska:

M. z̧a bene - ojciec
D. z̧a bamne
C. z̧a boen
B. z̧a boeni
N. z̧a bamne
W. benee

czasownik

czasy: teraźniejszy, przeszły, przyszły, uniwersalny.

işa - latać
Şae vei. - lecę
Işca vei. - latałem
Iuşa' vei. - będę latał
Oşan vei. - latam

przymiotnik

to taki czasownik określający raczej. Jednak a inny szablon odmiany niż czasownik.

xaray -  być dużym
Xarae vei. - jestem duży
Xar vei. - byłem duży
Airaya vei. - Będę duży.
Oran s cahsi. - Słońce jest duże.


jedno tłumaczenie narazie, bo idę na wykład.

Ogan fanae, kijca Koucele tou amvi fiva, tou Releh. - Ph'nglui mglw'nafh Cthulhu R'lyeh wgah'nagl fhtagn - Czeka śpiący, martwy Cthulhu w jego domu, w R'lyeh.
[ogan fana: kiçθa kʉθele tʉ amvi fiva tʉ releɣ]

[Wedyowisz]

Trochę dziwne, że masz alweopalatalne i palatalne bez żadnych zadziąsłowych czy retrofleksyjnych. I od czego zależy użycie np. <ş> i <ky>?

odmiana żeńska:

M. s cesi ['θɛsi] - słońce
D. s casi
C. s cahsi ['θaɣzi]
B. s cahsi
N. s cas
W. casie ['θasi:]

odmiana męska:

M. z̧a bene - ojciec
D. z̧a bamne
C. z̧a boen
B. z̧a boeni
N. z̧a bamne
W. benee

Czy e : a : ah i e : am : oe są regularnymi wymianami? Ciekawi mię też, czy obmyśliłeś z grubsza jakieś uzasadnienie historyczne dla nich. Podoba mi się, że wprowadziłeś synkretyzm form niektórych przypadków.

[Vilène]

Trochę dziwne, że masz alweopalatalne i palatalne bez żadnych zadziąsłowych czy retrofleksyjnych. I od czego zależy użycie np. <ş> i <ky>?

Pewnie od entomologii.

[1krokodil]

Pewnie od entomologii.

Tak, a dokładniej z etymologii. Użycie ş i z̧ , a ky i gy jest nieskodyfikowane jak rz i ż. Ortografia spowodowana zjechaniem się dwóch głosek w jedną.

Trochę dziwne, że masz alweopalatalne i palatalne bez żadnych zadziąsłowych czy retrofleksyjnych

konieczna jest taka opozycja? Wydaje mi się, że nie. Przecież gdy powstaje [ ɕ ] ze zmiękczenia [ k ] to nie musi od razu powstawać również [ ʃ ].

Czy e : a : ah i e : am : oe są regularnymi wymianami? Ciekawi mię też, czy obmyśliłeś z grubsza jakieś uzasadnienie historyczne dla nich

Kurcze, nie. Skupiłem się na samej odmianie "wewnętrznej". Postaram się to naprawić. Sporo wiem jak powstaje odmiana prefiksami i sufiksami, ale trudno mi sobie wyobrazić jak dokładnie przebiega ewolucja kreująca odmianę w środku wyrazu, ale poszukam.

Podoba mi się, że wprowadziłeś synkretyzm form niektórych przypadków.

Dzięki, zauważyłem, że pojawia się on w większości naturalnych języków. Także go u siebie zastosowałem dla urealnienia.

[Wedyowisz]

Sry za opóźnienie, przygotowania świąteczne mię trochę pochłonęły.

Trochę dziwne, że masz alweopalatalne i palatalne bez żadnych zadziąsłowych czy retrofleksyjnych

konieczna jest taka opozycja? Wydaje mi się, że nie. Przecież gdy powstaje [ ɕ ] ze zmiękczenia [ k ] to nie musi od razu powstawać również [ ʃ ].

Chodzi mi o to, że prawdopodobnie takie /ɕ/ i /ç/ albo by się zlały z racji podobieństwa brzmienia, albo by się rozjechały do /ʃ/ i /ç/ dla ułatwienia rozróżniania. Z racji tego, że nic ich od tej strony nie blokuje.

Czy e : a : ah i e : am : oe są regularnymi wymianami? Ciekawi mię też, czy obmyśliłeś z grubsza jakieś uzasadnienie historyczne dla nich

Kurcze, nie. Skupiłem się na samej odmianie "wewnętrznej". Postaram się to naprawić. Sporo wiem jak powstaje odmiana prefiksami i sufiksami, ale trudno mi sobie wyobrazić jak dokładnie przebiega ewolucja kreująca odmianę w środku wyrazu, ale poszukam.

Wskazówki: umlaut, metateza, wzdłużenie zastępcze, utrata iloczasu, upraszczanie zbitek, wyrównanie analogiczne

Rób jak chcesz, ale taką mam dewiację, że przy tym stopniu złożoności, do jakiego dążysz, dochodzenie do oboczności przez naszkicowanie szeregu typowych procesów fonetycznych i morfologicznych wydaje mi się nieskończenie ciekawsze niż bezpośrednie losowe ich wymyślanie. Dodaje to z pewnością głębi, a czasem "niespodziewajek" dla samego autora.