Lhēmnet - Język Łymnicki

Zaczęty przez Ghoster, Grudzień 30, 2011, 22:43:31

Poprzedni wątek - Następny wątek

Ghoster

Lhēmnet (łm. ['ɫiːmnet]) jest językiem fleksyjnym o bardzo różnorodnych zmianach fonetycznych, które postaram się jak najdokładniej opisać. Zacznijmy może od samogłosek. Łymnicki na samym początku posiadał jedynie cztery samogłoski: a [a], e [ʲi], o [ɔ] oraz u [ʲy]. Jako iż akcent jest stały pod względem morfologicznym, wykształciło się z tych czterech samogłosek wiele innych. Najważniejsze jest, iż akcentowane samogłoski wydłużyły się (po tym można także rozpoznać sylabę akcentowaną), ale zatrzymały taką samą barwę, niemniej w sylabach nieakcentowanych samogłoski zachowywały się różnie, przede wszystkim głoska [ɔ] podzieliła się na [ɔ] i [ʊ], a głoska [ʲi] przeszła w [ʲi], [ʲe] bądź [ʲə].

Samogłoski Krótkie:





Przednie:Centralne:Tylne:
Przymknięte:[ʲi] i[ʲy] u[ʊ] ö
Średnie:[ʲe] e[ʲə] ë[ɔ] o
Otwarte:[a] a

Akcentowana długa samogłoska [ʲiː] jest właściwie odpowiednikiem krótkiej samogłoski [ʲe], a nie [ʲi], to drugie występuje po spółgłoskach palatalnych, natomiast głoska [ʲə], która także pochodzi od [ʲiː], występuje po spółgłoskach dziąsłowych (ale nie zębowych!). Samogłoska [ʊ] pochodzi od [ɔː] i występuje tylko po spółgłoskach miękkopodniebiennych.

Samogłoski Długie:





Przednie:Centralne:Tylne:
Przymknięte:[ʲiː] ē[ʲyː] ū
Średnie:[ɔː] ō
Otwarte:[aː] ā

Co do harmonii, jedyna zasada jaka się nią rządzi jest taka, iż sylaba z samogłoską przednią nie może się znajdować tuż koło sylaby z samogłoską tylną. Wyjątkiem jest głoska [ʲə], która z punktu widzenia owej harmonii nie jest głoską centralną, a przednią, bowiem pochodzi od [ʲiː].
Teraz spółgłoski, mam nadzieję, iż temat nieco ciekawszy. Zacznijmy może od podstawowych dziewięciu spółgłosek. Większość języków (tutaj jako przykład podam klasyczną grekę) posiada opozycję spółgłosek wargowe-koronalne-welarne. Łymnicki ma do tego także samogłoski palatalizowane (których nie należy uważać za zmiękczane), a poza tym prócz dźwięczności wyróżnia się także przydech spółgłosek bezdźwięcznych.

Stara Tabela Spółgłosek:





Wargowe:Zębowe:Palatalne:Welarne:
Bezdźwięczne:[p] p[t] t[c] c[k] k
Przydechowe:[pʰ] ph[tʰ] th[cʰ] ch[kʰ] kh
Dźwięczne:[b] b[d] d[ɟ] z[g] g

Tak wyglądała opozycja spółgłosek plozyjnych w oryginalnym łymnickim, niemniej zaczęły się one zmieniać. Najważniejszą (i niemalże jedyną) jest to, iż spółgłoski dźwięczne całkowicie zmieniły się w dźwięczne szczelinówki. Prócz tego głoska [t] przed samogłoskami tylnymi realizowana jest jako [θ].

Nowa Tabela Spółgłosek:





Wargowe:Zębowe:Palatalne:Welarne:
Bezdźwięczne:[p] p[t~θ] t[c] c[k] k
Przydechowe:[pʰ] ph[tʰ] th[cʰ] ch[kʰ] kh
Dźwięczne:[β] b[ð] d[ʝ] z[ɣ] g

Co do innych spółgłosek, bardzo unikalną cechą łymnickiego jest to, iż niegdyś wyróżniał on aż pięć głosek bocznych, [l], [ɮ], [ɫ], [ʎ] oraz [ɺ], niemniej ta ostatnia przeszła w [ɾ], a następnie w [r], dlatego dzisiaj nie jest już uznawana za głoskę boczną. A tak prezentuje się tabela głosek innych niż plozyjne (pominąłem jednak te szczelinówki, które wyewoluowały z plozyjnych):

Tabela Spółgłosek:







Wargowe:Zębowe:Dziąsłowe:Palatalne:Welarne:
Nosowe:[m] m[n] n
Szczelinowe:[ʋ] v[ɮ] dl[s] s [ʃ] x[x] h
Afrykaty:[ʦ] ts [ʧ] tx
Aproksymanty:[l] l[ɫ] lh[ʎ] cl
Drżące:[r] r

I na dzisiaj to by było na tyle, następnym razem coś o gramatyce.
  •  

Mścisław Bożydar

Jak zobaczyłem nazwę w temacie to się przestraszyłem że kolejny slavlang ^.^
Hvernig á að þjálfa Dragon þín?
  •  

Henryk Pruthenia

A ja się już cieszyłem...
Ładne.
Nie rozumiem e dla /i/, ale to mało ważne.
Też dziwny jest brak /u/ przy obecności /ɔ/ w początkowej historii języka, ale masz jakieś na to wytłumaczenie, prawda?

Wedyowisz

"Palatalizowane" chyba lepiej nazwać palatalnymi.
стань — обернися, глянь — задивися
  •