Język ippoński

[CivilixXXX]

Język ippoński to język aprjori pierwotnie inspirowany angielskim, chińskim i słowiańskimi, ale te inspiracje zostały mocno zakryte procesami fonologicznymi.
Fonologia i ortografia
Ippończyczy nie znają pisma, więc ich język jest zapisywany zmodyfikowaną IPĄ.
Spółgłoski:
Zwarte: p b t d ʈ ɖ k <p b t d ʈ ɖ k>
Nosowe: m n ɳ ŋ <m n ɳ ng>
Szczelinowe: s z ʃ <s z š>
Afrykaty: tʃ <c>
Półotwarte: w j r l ɭ <w/u j/i r l ɭ>


Samogłoski:
i y u <i ü u>
e ə ɵ o <e ə ö o>
æ a ɒ <ä a å>

Gramatyka
Język ippoński jest bardzo prosty gramatycznie. Nie ma on przypadków ani rodzajów. Istnieją 2 liczby: pojedyńcza i mnoga. Ta druga jest tworzona poprzez końcówkę -ⁱs. I w indeksie górnym oznacza i-mutację poprzedniej samogłoski. Istnieje również a- i u-mutacja. Zostaną one przedstawione w następnym poście.
Przykład: maonnəl - maonnils (słowo to znaczy mężczyzna).

Czasownik nie odmienia przez osoby. Są dwa czasy przeszły i nieprzeszły. Czas przeszły nie jest oznaczany, zaś nieprzeszły tworzy się przez dodanie końcówki -^uʈ. Aspekt dokonany tworzy się podwajając rdzeń.
Przykład:
Jio eoin - widzę
Jio öuinʈ - widziałem (wielokrotnie, lub wciąż ma to wpływ na teraźniejszość)
Jio eoieoin - zobaczę
Jio eoiöuinʈ - zobaczyłem/widziałem (raz i już nie widzę)

Czasownik być to šit, ma on również formę skróconą -ⁱš. To jest jego odmiana (nieregularna)
Šit
Šoʈ
Šiše
Šičoʈ
Formy inne niż nieprzeszła niedokonana nie mogą być skrócone.

Przykładowe zdania
Əis maonnəl öin šonnər ɭəbbə šongsal - Ci mężczyzna i kobieta kochają się.
[To-mn. mężczyzna i kobieta kochać oni-refleks.]
/əjs maɔnːəl ɵjn ʃonːər ɭəbːə ʃoŋsal/
Jio eoit təz čaim - Widzę tam dom.
[Ja widzieć tam dom]
/iːo eojt təz̥ tʃajm/

[Henryk Pruthenia]

Ja bym dodał jeszcze wśród inspiracji sanskryt

Przydałyby się glosy.

[CivilixXXX]

Przyznam że o sanskrycie zbyt nie myślałem, te retrofleksy dałem od siebie. Dodałem też glosy.

[CivilixXXX]

Mutacje fonologiczne
W języku ippońskim występują 3 mutacje fonologiczne: przednia, niska i tylna. Są one ważne przy odmianie i słowotwórstwie. Mutacji tej jest poddawana pierwsza samogłoska przed końcówką mutującą.
Samogłoski zmutowane:
I-mutacja (przednia):
u > ü
e > i
ə > i
o > ö
ö > ü
ä > e
a > ä
å > a

A-mutacja (niska)
i > e
ü > ö
u > o
e > ä
ə > a
o > a
ö > å
ä > a
å > a

U-mutacja (tylna)
i > ü
ü > u
e > ö
ə > ö
o > u
ö > u
ä > å
a > å
å > o

Mutacja fonologiczna nie powinna być mylona z mutacją semantyczną, czyli słowami pokrewnymi powstałymi z dawnych przyrostków. Zostaną one przedstawione w następnej kolejności.

[Τόλας]

Półotwarte: w j r l ɭ <w j r l ɭ>

Əis maonnəl öin šonnər ɭəbbə šongsal - Ci mężczyzna i kobieta kochają się.
[To-mn. mężczyzna i kobieta kochać oni-refleks.]
/əjs maɔnːəl ɵjn ʃonːər ɭəbːə ʃoŋsal/
Jio eoit təz čaim - Widzę tam dom.
[Ja widzieć tam dom]
/iːo eojt təz̥ tʃajm/

Cosik ci się ortografia rozjechała.

A pomysł z mutacjami (czyli zdaje się z umlautem) jest ciekawy i daje podstawę do ewentualnej ekspansji na dalsze głoski.

[CivilixXXX]

Zapis /j/ przez i krótkie też jest dozwolony, chyba nawet wyprze zapis poprzedni, bo tak ładniej wygląda. Mutacja to pewnego rodzaju umlaut, po prostu użyłem innego słowa.

[CivilixXXX]

Język ippoński ma 8 semantycznych mutacji: 1 prefiksowa i 7 suffiksowych. Pochodzą one od dawnych przyrostków:
-ka - zdrobnienie
-ak - zgrubienie
-ši - wyžsza waga
-čo - nižsza waga
-ora - feminizacja
-el - maskulinizacja
-vra - wyolbrzymienie
te- - podwojenie

Przykłady mutacji semantycznych:
əiu - gruby
əiuek - pyzaty
əiuieok - otyły
əiuioš - wiszący
əiaouč - tłusty (człowiek, pozytywnie)
əiauöiur - biust
əijööl - osiłek
əiueour - cięžki
taəiu - pyzy (na policzkach)

Chętni mogą spróbować rekonstrukcji praformy, ciekawe co wyjdzie.