Iaqarqi

[Kazimierz]

Całkiem fajny język jak na pierwszy zaprezentowany. Jeszcze wszystkiego nie przeczytałem, nóblang to to zdecydowanie nie jest.

Nie rozumiem idei reformowania języków.

Heh, kv akurat cały czas jest w trakcie reformy. Teraz, to właściwie poznaję go na nowo dzięki djachronji. Naprawdę ciekawe są efekty zastosowania różnych procesów w aprjoryku. No i dodaje to trochę realizmu moim zdaniem.

[Grímkel]

Nie rozumiem idei reformowania języków.

Dla mnie sprawa jest prosta — conlanger rozwijając swój język, orientuje się w końcu, że pewne rozwiązania w conlangu nie pasują do tego jak chciałby ten język rozwijać i stwierdza że pewne kwestie były nieprzemyślane. Tak było w moim przypadku — od początku chciałem stworzyć język
z dużą rolą rozróżnienia miedzy tematem a rematem w składni. Nie przemyślałem tego, że do tego celu nie za bardzo mi pasuje szyk VSO, a zorientowałem się na tym dopiero po napisaniu „Owcy i koni”.

[Jasiek13]

Popieram 

[커래얟쓰]

Zawsze mnie ciekawi, że każdy język, nawet sztuczny, jakiej gramatyki by nie miał, zawsze będzie miał podobną długość tekstu, jak inne języki.

Jest tamilijski. Niesamowicie nieekonomiczny język. A samo pismo to nawet potęguje
ணோ - ṇō  <--------- Serio ?

Nie rozumiem idei reformowania języków.

Ja rozumiem bo sam niestety praktykuje. Ulepszasz bo chcesz by był lepszy To niestety taka plaga. Ale u siebie zauważyłem że pracując nad danym językiem długo zaczynasz a to modyfikować nieświadomie fonetykę, jakaś głoska się przesunie etc albo stwierdzisz że jakaś postpozycja ma się wrosnąć i w pewien sposób nawet nie celowo przeprowadzasz ewolucje języka. Takie długo dojrzewające języki są najfajniejsze i w dodatku mają duże pole do popisu przy tworzeniu nieregularności. Ciągłe gmeranie jest złe ale też sztywne trzymanie się pierwszego pomysłu to też nie dobry pomysł

od początku chciałem stworzyć język
z dużą rolą rozróżnienia miedzy tematem a rematem w składni. Nie przemyślałem tego, że do tego celu nie za bardzo mi pasuje szyk VSO, a zorientowałem się na tym dopiero po napisaniu „Owcy i koni”.

Zawsze mogłeś zastosować manewr majański. Yucatec przy szyku VSO/VOS chyba topikalizuje przez wyrzucanie danego elementu przez czasownik więc w praktyce robi z siebie SVO dość często. . Ale nie dam głowy dokładnie jak to działa bo yucatec jest dziwny.

Swoją drogą mnie w sumie przy SOV-kach przeszkadza dość egzotyczna składnia i usilne robienie wszystkiego na odwrót. Bardzo fajna i wykorzystana przeze mnie w konlangu ale jednak jak się uczysz języka SOV to czasem konstrukcje typowe dla języków z takim szykiem a odwrotne w stosunku do SVO (czy ogólniej VO) wprawiają w zakłopotanie

[Todsmer]

Nie rozumiem idei reformowania języków.

IMHO język, który został opisany i nic nowego nie jest w nim robionego, de facto jest porzucony i martwy.

[Grímkel]

IMHO język, który został opisany i nic nowego nie jest w nim robionego, de facto jest porzucony i martwy.

Na razie jestem na wczasach. Jak wrócę, to coś opublikuję (poniedziałek lub wtorek).

[Kazimierz]

Na razie jestem na wczasach. Jak wrócę, to coś opublikuję (poniedziałek lub wtorek).

To raczej do Henryka było, odnośnie do tego reformowania języków.

[Grímkel]

To raczej do Henryka było, odnośnie do tego reformowania języków.

W takim razie wszystko OK.

[Grímkel]

rola expiriensa
Expiriens to rola semantyczna używana do określenia podmiotu doświadczającego. W Iaqarqi, jak
większość języków ergatywno-absolutywnych do jej oznaczenia używa absolutywu.
Adam purtí hálisi. — Adam słyszy owcę.
Byt pobudzający zmysły lub wzbudzający uczucia może być w trzech przypadkach:
Adam Annar suqirarti. — Anna uszczęśliwia Adama. Użycie ergatywu oznacza celowość działania Anny.
Adam Annará suqirarsi. — Anna uszczęśliwia Adama. Użyty jest ekwatyw. Jakieś działanie, które robi Anna uszczęśliwia Adama, ale nie jest ono robione specjalnie po to, żeby go uszczęśliwić.
Adam Annasu suqirarsi. — Adam jest szczęśliwy, bo w otoczeniu jest Anna. Użyty jest adessyw.

Wyrażanie przynależności

Ekwatyw — oznacza relację między bytami np. lis Viní — syn (pewnego) człowieka.
Essyw — oznacza część bytu np. Saví purtíq — wełna (pewnej) owcy.
Allatyw — oznacza ostateczną przynależność, np. puq vunuqiq — owca (pewnego) człowieka,
Van vunuqiq — dar dla (pewnego) człowieka.
Ablatyw — oznacza pochodzenie np. van vunupunu — dar od (pewnego) człowieka.

[Grímkel]

Wolicjonalność

W poprzednim poście podałem przykład dwóch zdań:
Adam Annar suqirarti.
Adam Annará suqirarsi.
Oba zdania znaczą „Anna uszczęśliwia Adama” jednak różnią się one wolicjonalnością: w pierwszym przypadku czynność jest celowa, a w drugim nie. Ten podział odnosi się do wszystkich czasowników.
Czynność celowa:
Absolutyw + ergatyw + reszta zdania + czasownik przechodni
Czynność niecelowa:
Absolutyw + ekwatyw + reszta zdania + czasownik nieprzechodni

Tworzenie czasowników przechodnich z nieprzechodnich

Najważniejszym sposobem tworzenia czasowników przechodnich jest dodanie sufiksu „I-un”.
Części czasowników rdzeń nie zmienia się wcale, takimi czasownikami są np. zakończone sufiksem
„-raq” i niektóre najpopularniejsze np. „háli”.

[Lukas]

Sam pomysł pierwszego conlangu w życiu opartego o tak różne od europejskich, jak eskimoskie, natlangach t0o skok na głęboką wodę. Czy ten język posiada jakiekolwiek zapożyczenia z natlangów czy innych twoch conlangów o ile takie masz? Jak idą postępy nad językiem i czy będzie opublikowany na wiki?

[Grímkel]

Czy ten język posiada jakiekolwiek zapożyczenia z natlangów czy innych twoch conlangów o ile takie masz?

Nie, nie dawałem żadnych zapożyczeń do tego języka.

Jak idą postępy nad językiem i czy będzie opublikowany na wiki?

Na razie zajmuję się moim nowym konlangiem i nie wiem, czy wrócę do tego języka.