Język panedyjski – Panedîn bala

[Kazimierz]

To akurat jest liczba mnoga: go-goes - liczba mnoga, nie wyobrażam sobie (jak też pewnie i nauczyciele języka angielskiego i native speakerzy) żeby liczba mnoga czasownika "go" nie było goes. A może gos, goed, no nie wiem...

Liczba mnoga od "go" to... UWAGA! ... "go"
I go (l.p.) - we go (l.m.)

Trzecia osoba liczby pojedyńczej to he/she/it  i dostawiasz końcówkę s lub es do czasownika w formie podstawowej

No i właśnie w ten sposób tworzymy formę trzeciej osoby dla czasownika "go", czyli właśnie "goes".
"She goes" to nic innego niż przykład właśnie trzeciej osoby liczby pojedynczej. She - ona (jedna osoba), więc jasno widać, że jest to liczba pojedyncza.

[apetor997]

To akurat jest liczba mnoga: go-goes - liczba mnoga, nie wyobrażam sobie (jak też pewnie i nauczyciele języka angielskiego i native speakerzy) żeby liczba mnoga czasownika "go" nie było goes. A może gos, goed, no nie wiem...

Liczba mnoga od "go" to... UWAGA! ... "go"
I go (l.p.) - we go (l.m.)

Trzecia osoba liczby pojedyńczej to he/she/it  i dostawiasz końcówkę s lub es do czasownika w formie podstawowej

No i właśnie w ten sposób tworzymy formę trzeciej osoby dla czasownika "go", czyli właśnie "goes".
"She goes" to nic innego niż przykład właśnie trzeciej osoby liczby pojedynczej. She - ona (jedna osoba), więc jasno widać, że jest to liczba pojedyncza.

Ehmm..."go" to nie jest liczba mnoga, to że stoi przy trzeciej osobie liczby pojedyńczej to nie znaczy, że jest liczbą mnogą, tak samo "goes" nie jest liczbą pojedyńczą, no ale jak tam chcesz, nie będę się wykłucał. To tylko dywagacja.

[Todsmer]

Czasownik uzgadnia się (i w polskim, i w angielskim) liczbą z podmiotem. I go to liczba pojedyncza, We go - mnoga. I go - to pierwsza osoba liczby pojedynczej, She goes - trzecia osoba liczby pojedynczej.

To, że końcówka liczby mnogiej, trzeciej osoby liczby pojedynczej czasowników i tzw "dopełniacza saksońskiego" brzmi tak samo, to tylko przypadek. To są trzy osobne końcówki i każda pełni inną rolę.

I nie rozumiem, dlaczego mówimy o angielskim w wątku o konlangu.

[Kazimierz]

Ech... Nie wszystko, co w angielskim kończy się na -s jest liczbą mnogą. Końcówka -s w "goes" jest tak naprawdę zupełnie innego pochodzenia, co w np. "candies" i właściwie tylko przypadkiem brzmią tak samo.

W polskim też mamy podobną sytuację. Końcówka "-y" czasem oznacza liczbę mnogą, np. "koty", ale w innych przypadkach jest po po prostu końcówką przymiotnika, np. "mały". Chyba nie uważasz, że słowo "mały" to liczba mnoga, nieprawdaż?

[apetor997]

Czasownik uzgadnia się (i w polskim, i w angielskim) liczbą z podmiotem. I go to liczba pojedyncza, We go - mnoga. I go - to pierwsza osoba liczby pojedynczej, She goes - trzecia osoba liczby pojedynczej.

To, że końcówka liczby mnogiej, trzeciej osoby liczby pojedynczej czasowników i tzw "dopełniacza saksońskiego" brzmi tak samo, to tylko przypadek. To są trzy osobne końcówki i każda pełni inną rolę.

I nie rozumiem, dlaczego mówimy o angielskim w wątku o konlangu.

Ja też powoli zaczynam nie rozumieć, starałem się koledze wytłumaczyć jak działa tworzenie liczby mnogiej w moim conlangu. Mam nadzieję, że teraz się rozumiemy?

[Todsmer]

Podajesz po prostu błędny przykład - w angielskim liczba mnoga dotyczy tylko rzeczowników (i zaimków). Nie odmieniają się przez liczbę nawet przymiotniki, o czasownikach nie wspominając.

Więc, jeśli ten sufiks -bi dokładnie kalkuje angielskie końcówki -(e)s, to służy do tworzenia liczby mnogiej (w przypadku rzeczowników) i tworzenia trzeciej osoby liczby pojedynczej (w przypadku czasowników).

Natomiast, gdyby to był naprawdę sufiks liczby mnogiej w przypadku czasowników, byłaby różnica między "ja robię" i "my robimy".

[apetor997]

Podajesz po prostu błędny przykład - w angielskim liczba mnoga dotyczy tylko rzeczowników (i zaimków). Nie odmieniają się przez liczbę nawet przymiotniki, o czasownikach nie wspominając.

Więc, jeśli ten sufiks -bi dokładnie kalkuje angielskie końcówki -(e)s, to służy do tworzenia liczby mnogiej (w przypadku rzeczowników) i tworzenia trzeciej osoby liczby pojedynczej (w przypadku czasowników).

Natomiast, gdyby to był naprawdę sufiks liczby mnogiej w przypadku czasowników, byłaby różnica między "ja robię" i "my robimy".

No to dobra, wytłumaczę jeszcze bardziej.

Końcówka -bi służy do tworzenia liczby mnogiej

Więc jeśli chcesz powiedzieć "Ona robi" to będzie "Mun zarabi", angielski odpowiednik "She does", jeśli chcesz powiedzieć "my robimy" to będzie "Bî zara", odpowiednik angielskiego "we do", więc dalej jest tylko czysta analogia.

Jeśli chcesz utworzyć liczbę mnogą, gdzie jest więcej niż jedna rzecz, na przykład "Dwa batony" to powiesz "Wat jălobi"

No jaśniej tego nie umiem wytłumaczyć. Nie ma błędnych przykładów, albo się coś rozumie, albo nie. Inaczej wam tego nie umiem wytłumaczyć.

[Todsmer]

W She does nie ma żadnej liczby mnogiej!

[Emil]

Powiem dwa słowa ode mnie.

Jak już Kazik i Todsmer mówili, -s/-es przy czasowniku NIGDY NIE JEST LICZBĄ MNOGĄ! Czy byś kiedyś ułożył zdanie "They are goesing to do it"? Przyrostek -s/-es w uproszczeniu przy czasowniku odpowiada polskiemu przyrostkowi III osoby l. poj. To że jest identyczny z końcówką liczby mnogiej i dopełniacza saksońskiego to tylko zbieg okoliczności. Dziękuje za wysłuchanie, może dotarło.

[apetor997]

W She does nie ma żadnej liczby mnogiej!

Ale ja nie powiedziałem, że tam jest liczba mnoga, tylko koniugacja czasownika "do" (robić)

Rzecz ma się inaczej w rzeczownikach, gdzie występuje liczba mnoga. Racja?

[Todsmer]

Ale ja nie powiedziałem, że tam jest liczba mnoga, tylko koniugacja czasownika "do" (robić)

w liczbie mnogiej wyglądało by to tak "She goes to the store" gdzie "goes" jest liczbą mnogą słowa "go - iść"

[apetor997]

Ale ja nie powiedziałem, że tam jest liczba mnoga, tylko koniugacja czasownika "do" (robić)

w liczbie mnogiej wyglądało by to tak "She goes to the store" gdzie "goes" jest liczbą mnogą słowa "go - iść"

No to musiałem się pomylić, niestety. Mea culpa!