Język duźlejbski

[Henryk Pruthenia]

Na sam początek alfabet:
Alfabet:
Aa – [a]
*Áá – [a:]
Åå – [o:]
Bb – [b ]
Cc – [ts]
Čč – [tʂ]
Dd – [d], [dzʲ] (przed miękkimi i "j")
Ee – [e]
*Éé – [e:]
Ëë – ь
Gg – [ɣ]
Hh – [x ]
Ii – [i ]
Íí – [i:]
Jj – [j], [ʲ]
Kk – [k]
Ll – [l], [ɫ]
Mm – [m]
Nn – [n]
Oo – [ɔ]
*Óó – [ɔ:]
Öö – [œ:]
Pp – [p]
Rr – [r]
Ss – [s ]
Šš – [ʂ]
Ŝŝ – [ʂ:]
Tt – [t]
Uu – [u ]
Úú – [u:]
Ųų – [ũ]
Üü – ъ
Vv – [v]
Yy – [ɨ]
Ýý – [ɨ:]
Əə – [ə]
Zz – [z]
Žž – [ʐ]
Ẑẑ – [ʐ:]

* - litery używane w nazwach obcych
I to, jak jest w tym języku brzmi "wyjść" (pochodzenie te same co polskie)
ýjcj [ɨ:jtsʲ]
Oraz zwykłe "iść" (pochodzenie te same co polskie)
ëdjcjåj

Amen.

PS: Nazwa kraju to Duzlëbjija
Krajanina Duzlëjbin (dop: Duzlëjbëna)

[Mścisław Bożydar]

ëdjcjåj

O.O
Pokazuj procesy!

[Henryk Pruthenia]

Póki co, Dynek ma.
Czekam na dalsze komenatarze.

[Dynozaur]

Oto, co mi podesłał Poguś.

Rozwój z prasłowiańskiego:
i (w pozycji akcentowanej) > 'aj
i (w pozycji nieakcentowanej) > ь
ę > į > i
akcent zachowany
ą > ų
TorT, TolT > TъroT, TъloT
TerT, TelT > TiroT, TiloT
orT, olT > rъT, lъT
kv', gv', xv' > cv', dzv', sv'
tl, dl > sl, zl
tj, dj > š, ž
brak v przed y
l, l´, r, r´ > ъ, ь, ъr, ir
ě > ьj
šč, št' > šš
dz > ž
žd' > žž
odpadnięcie jerów w wygłosie (za wyjątkiem biernika żywotnych, gdzie się zachował)
wydłużenie zastępcze
u męskich żywotnych bierniki wszystkich liczb są tożsame z dopełniaczem.
c', š', ž', č' > c, š, ž, č
g > ɣ
t', d' > c', dz'
a:, o: > o /å/
e (przed akcentowaną) > ь
o, y, u (przed akcentowaną) > ə
czwarta palatalizacja
k' > č'
ɣ' > ž'

[Anastazja Nemo]

Choć wszystkiego jeszcze nie ogarniam to ze względu na przyjaźń, pokazanie mi zespołu Slot, Diablo Swing Orchestra, Ametria, Arija, czy wspaniała Katra, za naukę wstępną rosyjskiego i wiele wiele rozmów popieram ten tzw. dziwaczny język ^^

[Henryk Pruthenia]

Oto, co mi podesłał Poguś.

Rozwój z prasłowiańskiego:
i (w pozycji akcentowanej) > 'aj
i (w pozycji nieakcentowanej) > ь
ę > į > i
akcent zachowany
ą > ų
TorT, TolT > TъroT, TъloT
TerT, TelT > TiroT, TiloT
orT, olT > rъT, lъT
kv', gv', xv' > cv', dzv', sv'
tl, dl > sl, zl
tj, dj > š, ž
brak v przed y
l, l´, r, r´ > ъ, ь, ъr, ir
ě > ьj
šč, št' > šš
dz > ž
žd' > žž
odpadnięcie jerów w wygłosie (za wyjątkiem biernika żywotnych, gdzie się zachował)
wydłużenie zastępcze
u męskich żywotnych bierniki wszystkich liczb są tożsame z dopełniaczem.
c', š', ž', č' > c, š, ž, č
g > ɣ
t', d' > c', dz'
a:, o: >

• /å/
  e (przed akcentowaną) > ь
  o, y, u (przed akcentowaną) > ə
  czwarta palatalizacja
  k' > č'
  ɣ' > ž'
  

Dodałem jeszcze dwie rzeczy:

e: > ö:
vj, pj, bj, mj > vl, pl, bl, ml

I to jest już pełna lista.

Teraz, tłumacząc "Trujące Rośliny" Comy, dochodzę do wniosku, że jestem STRASZNY a ten conlang to Frankenstein

[Mścisław Bożydar]

Teraz, tłumacząc "Trujące Rośliny" Comy, dochodzę do wniosku, że jestem STRASZNY a ten conlang to Frankenstein

Tró

pokazanie mi zespołu Slot

Chyba też za to będę się musiał odwdzięczyć
Ale to kiedyś xD

[Henryk Pruthenia]

pokazanie mi zespołu Slot

Chyba też za to będę się musiał odwdzięczyć
Ale to kiedyś xD

Eee tam, jak Cię tam latem odwiedzę, to polejsz więcej, niż powinieneś normalnie.
Нормально <3

[Mścisław Bożydar]

http://browse.deviantart.com/?qh=&section=&q=vodka+russia#/d2i715j

[Henryk Pruthenia]

Dobra, piszemy dalej. Chciałbym wam opowiedzieć, jak ma się w duźlejbskim biernik. Tak więc biernik żywotnych jest oparty na dopełniaczu. Tych żeńskich też. Za to u nieżywotnych biernik jest oparty na mianowniku (za wyjątkiem żeńskich a-tematowych). Ale jak sami zauważyliście, piszę "jest oparty", a nie "równy". Z czym, to się wiąże? Wygłosowe jery odpadły wszędzie (a więc w formach i mianownika i dopełniacza) pozostawiając za sobą wydłużenie zastępcze. Ale w przypadku biernika tego nie mamy. Dzięki temu forma biernika dużo rzadziej jest równa innym przypadkom. Aby to zilustrować, rzucę tabelkę:

Mianownik l.p.	žəna	vəda	sýn	lëjto	vüzdúh	djvërj	måcj
Dopełniacz l.p.	žəny	vədy	syna	lëjta	vüzduha	djvëri	maci
Biernik l.p.	žəny	vədų	syna	lëjto	vüzduhü	djvërë	maci
Mianownik l.mn.	žəny	vədy	syny	lëjta	-	djvëri	maci
Dopełniacz l.mn.	žön	våd	synåv	lejt	-	djvërej	macej
Biernik l.mn.	žənü	vədy	synovü	lëjta	-	djvëri	macëjë

[Towarzysz Mauzer]

To całkiem ciekawe. Myślałeś o jakimś rzeczywistomirnym umiejscowieniu ziemiopiśmiennym języka?

A, a, a... a dlaczego w bierniku żywotnych zachował się jer wygłosowy?

[Dynozaur]

A, a, a... a dlaczego w bierniku żywotnych zachował się jer wygłosowy?

Pewnie z tego samego powodu, co w mianowniku męzkich w nowogródzkim.

Bo tak.

[Henryk Pruthenia]

A, a, a... a dlaczego w bierniku żywotnych zachował się jer wygłosowy?

Pewnie z tego samego powodu, co w mianowniku męzkich w nowogródzkim.

Bo tak.

Bo tak. Brak wypadnięcia jerów tyczy się też biernika przymiotników i wszystkiego odmiennego przypadkami (liczebniki, imiesłowy i ta cała hałastra) l

To całkiem ciekawe. Myślałeś o jakimś rzeczywistomirnym umiejscowieniu ziemiopiśmiennym języka?

Hmmm. Język jest wyrwany ze wszystkiego, ale wykazuje przejściowość, między wschpodem i zachodem (ale coś z południowych też wziąłem), więc nie wiem... Między Karpatami a Dniestrem. Nie wiem. Nie mam pomysłu. Też myślałem, czy nie rzucić ten kraj na obszar południowej Białorusi, Rusi Czerwińskiej, i wschodniej Polski.

[Mścisław Bożydar]

Ja Ci zaraz dam Ruś Czerwoną!

[Henryk Pruthenia]

Zastanawiam się nad liczbą mnogą mianownika. Myślę, że dla wszystkich twardotematowych będzie po prostu -y, a dla miękkotematowych albo -e, LUB -'åj (dla akcentowanych) i wydłużenie zastępcze + wygłosowowa palatalizacja.
Więc mamy:
bülåto (błoto), ale już: bülåty (błota)
milåko (mleko), ale już: milåči

Zastanawiam się, czy nie zrobić takiej zasady, że u miękkotematowych końcówka liczby mnogiej jest zawsze akcentowana. Dzięki temu, mielibyśmy:
kånj, lm. konjåj, zamiast kånj, lm. kånj.
Sądzę, że dla wyrazów, których akcent będzie się przenosił na wygłosowe 'åj będzie potem padał akcent padał już przez całą liczbę mnogą na sufiksy.
Chyba tak z sentymentu zostawię parę wyrazów, które liczbę mnogą i pojedynczą będą miały taką samą...
Oczywiście, liczba podwójna zachowana. Ciekawie to będzie wyglądało. Forma liczby pojedynczej i mnogiej taka sama, a podwójna - inna.
Zastanawiam się też, czy wyrazy należące do pierwszej odmiany nijakich (tej miękkotematowych, np. pole etc.) nie stopić z tymi twardotematowymi.
Mielibyśmy wtedy poljo (a nie po procesach pole)
Och, oczywiście:
poljo/pole, lm. pålj

Ach!
I jedna ważna rzecz! Wprowadzam coś takiego, jak ų pochylone, pochodzące od długiego ų. Wymawiane jak /y/ nosowe. Nie będzie zaznaczane na piśmie, bowiem taka jego wymowa będzie uznana kiedyś za "nieliteracką", aczkolwiek ma być ta zasada opluwana.
Djalekta górą.