Polska cyrylica – historia alternatywna

[Norris]

Pewnie będę nudny, ale też mam swój projekt polskiej cyrylicy.

U mnie założenie jest takie, że używamy od samego początku, pod wpływem Wiślan, którzy próbowali ją wprowadzić w IX wieku.
Podstawą dla polskiej cyrylicy jest SCS.

а – a
б – b
в – w
г – g
ѓ – h
д – d
ѕ – dz
е – e
ж – ż
з – z
и – i
й – j
і – i
к – k
л – ł
м – m
н – n
о – o
ó – ó
п – p
р – r
с – s
т – t
у – u
ф – f
х – ch
ц – c
ч – cz
ш – sz
щ – szcz
ъ – ″
ы – y
ь – ′
ѥ – je, ie
ё – jo, io
e̋ – jó, ió
ю – ju, iu
я – ja, ia
ѧ – ę
ѩ – ję, ię
ѫ – ą
ѭ – ją, ią
ѯ – x

Wieloznaki:
ль – l
ля – la, лѥ – le itp.
лія – lia, np. folia
ѕь – dź
ѕя – dzia, ѕѥ – dzie itp.
ць – ć
ця – cia, цѥ – cie itp.
ція – cja, np. policja
рь – rz
ря – rza, рѥ – rze itp.
рі – ri w zapożyczeniach, np. ring
рія – ria, np. historia
нь – ń
сь – ś
зь – ź

Zastosowanie liter dla ,,i" zgodnie z rosyjskim do 1918: ,,і" występuje przed literą jotowaną w połączeniach typu np. -ія, ,,и" w pozostałych przypadkach.

W miejscu ,,h" powstaje ,,ѓ" z uwagi na etymologiczne pokrewieństwo z ,,g".

,,Ó" zostaje tak samo jak OTL, jako relikt po iloczasie (z tego co pamiętam, to żaden język używający cyrylicy go nie miał, ze słowiańskich mają go tylko czeski i słowacki), w końcu jeszcze do XIX wieku używaliśmy ,,é" jako ,,i", a do XVIII wieku ,,á" jako ,,o".

Konieczny jest też znak dla połączenia ,,jó" i ,,ió", tu są dwie wersje, ,,е" z podwójnym akutem wzorem węgierskich ,,ő" i ,,ű" lub z tremą i dodatkową kreską.

Znak twardy podobnie jak w rosyjskim, do oddzielania przedrostków i liter jotowanych, np. zjadł – зъядл, objawić – объявиць.

Litera ,,ѯ" byłaby używana do XIX wieku w wyrazach także rodzimych wzorem OTL litery X, w wyrazach jak ѯѩство – xięstwo, ѯѭжѧ – xiążę itp.

Z innych obcych liter, to ,,ѱ", ,,ѡ", ,,ѳ" i ,,ѵ" też zanikają jak w innych językach używających cyrylicy.

Próbka:

Ѥще Польска нѥ згинѧла,
Кѥды мы жиѥмы,
Цо нам обца прѥмоц взѩла,
Шаблѫ одбѥрѥмы.

Марш, марш, Дѫбровски,
З зѥми влоскѥй до Польски,
За Твоим прѥводем
Злѫчим сѩ з народем.

[BartekChom]

U mnie założenie jest takie, że używamy od samego początku, pod wpływem Wiślan, którzy próbowali ją wprowadzić w IX wieku.
(...)
я – ja, ia
ѧ – ę
ѩ – ję, ię
ѫ – ą
ѭ – ją, ią

Podejście do jusów szczerze mówiąc nie pasuje mi do cyrylicy, której "używamy od samego początku". Jeżeli mamy e i ѥ, to oczekiwałbym а i ꙗ. Poza tym dźwięki odpowiadające starocerkiewnosłowiańskim ѧ, ѩ i ѭ w polskim się pomieszały, a я to (na ile rozumiem) uproszczenie ѧ, więc biorąc pod uwagę ó i e̋ oczekiwałbym
ꙗ – ja, ia
ѫ – ę
я – ję, ię
ѫ́ – ą
я́ – ją, ią