Ajlaka dla początkujących.

Zaczęty przez Jasiek13, Czerwiec 22, 2019, 19:26:16

Poprzedni wątek - Następny wątek

Jasiek13

Ajlaka. Język z odmianą doprowadzającą do nerwicy i z łatwą i zwykle regularną wymową.

Spis rozdziałów z gramatyką:
1)wymowa i pismo
2)składnia
3)deklinacja i partykuły
4)podstawy koniugacji
5)strony czasownika
6)tworzenie zapożyczeń

Spis rozdziałów tematycznych:
1)czasownik być
2)kolory
3)dane osobowe (w przyszłości)
4)liczby (w przyszłości)
5)rodzina (w przyszłości)
6)dom (w przyszłości)
7)miasto (w przyszłości)
8)restauracja i hotel (w przyszłości)

Rozdział 1. Wymowa i pismo.

Język posiada 5 fonemów samogłosek:
/a e u o i/ zapisywane a e u o i

Wiem. Wszystko pięknie i ładnie, ale samogłoski a, e, u mogą zostać przedłużone i wtedy zapisujemy je jako ä, ë, ü.

Akcent to mniej przyjemna część, ale, że tamta była prosta to z tą większych problemów nie będzie.

Akcent jest stały i pada na drugą sylabę i polega na podwyższeniu tonu tej sylaby i czasem ją przedłuża, akcent nie pada na zaimki, spójniki i partykuły.

Tak, ciekawe wyjaśnienie, ale co znaczy, że akcent czasami przedłuży samogłoskę? To znaczy oczywiście, że samogłoska jest przedłużana gdy tą samogłoską jest a, e, lub u.

Samogłoski a, e, u są też przedłużane gdy są po literze k, t, lub d.

Przejdźmy teraz do spółgłosek.
Oto one:

k g d h /k g d H/
s t f l /s t f j/
m µ/m' n ñ /m ɱ n ŋ/
r p z j c /r p z l c/

Uwaga fonem /ɱ/ można zapisać na dwa sposoby.

Wiem nic nadzwyczajnego, ale trzeba pokazać.
I to byłoby na tyle w tym rozdziale, jeżeli będzie ktoś miał jakieś pytania to chętnie odpowiem.

  •  

Jasiek13

Rozdział 2. Składnia.

Składnia wybacza w tym języku bardzo dużo. Daje trzy różne szyki, czyli SVO, VSO, VOS.
S- podmiot
O- dopełnienie
V- orzeczenie
Jednak występuje tu podmiot uprzedni, czyli w każdym zdaniu składowym powinien wystąpić podmiot z odpowiednią formą, przy czym w zdaniach składowych w tym samym zdaniu mogą być inne podmioty, więc całego Pana Tadeusza można zapisać jednym zdaniem, zwłaszcza, że pytań nie tworzy się przez postawienie pytajnika tylko przez partykułę.

Było krótko i na temat, ale to co można było powiedzieć o składni się wyczerpało.
  •  

Jasiek13

#2
Rozdział 3. Deklinacja i partykuły.

Rzeczownik ma dwie liczby: pojedynczą i mnogą.
Rzeczownik odmienia się przez trzy przypadki: Mianownik, mianownik i mianownik.
Tak, wiem to ten sam przypadek. Ale końcówki są inne. Więc każdy z tych mianowników umożliwia podłączenie innej partykuły, a oto tablica deklinacyjna dla deklinacji prostej:

     l.p.    l.mn.
M1 ke        re
M2 ka        ra
M3 ku        ru

A to dla deklinacji złożonej:
     l.p.    l.mn.
M1 kle        le
M2 kla        kle
M3 m'o       kla

Deklinacja złożona dotyczy tylko rzeczowników które mają dwa wyrazy. Gdy drugi wyraz ma więcej niż jedną sylabę to właśnie tą część odmieniamy, ale gdy drugi wyraz ma dokładnie jedną sylabę, wówczas odmieniamy ten pierwszy według prostej, podstawowej deklinacji.

M1 to forma słownikowa która określa też ten prawdziwy mianownik.
M2 to forma partykuł składni. Oto one:
-partykuła podmiotu- nan -określa podmiot lub osobę zmieniającą stan rzeczownika z partykułą tematu
-partykuła tematu- nium - określa temat, lub to czego stan jest zmieniany przez podmiot
-partykuła podmiotu i tematu- mie - coś jest podmiotem i tematem.
M3 to partykuły deklinacyjne:
-braku-de
-dopełniacz-he /ne/
-celownik-fe /u/
-biernik-mo
-ablativus-gi /gin/
-allativus-ki /kim/

Jeżeli musimy umieścić partykułę składniową i deklinacyjną to rzeczownik ma formę partykuły składniowej i ona jest pierwsza, a następnie umieszczamy partykułę deklinacyjną.


Istnieje też partykuła pytania, czyli re /ke/ która stoi na końcu zdania składowego.
Jako ćwiczenie polecam odmienić kilka rzeczowników i je przetłumaczyć.
  •  

Jasiek13

#3
Rozdział 4. Podstawy koniugacji.

Sam czasownik jest nieodmienny, ale można dołożyć słowo które opisuje jego formę gramatyczną.
Słowo to składa się z trzech liter. Słowo to musi znaleźć się na poczatku dopełnienia.
Pierwsza jest spółgłoska k, d, c, t, lub n. Określają one stronę czasownika.
Jest pięć stron prostych i pięć złożonych.
Strony proste to:
-czynna (k)
-bierna (d)
-zwrotna (c)
-wzajemna (t)
-zerowa (n)
Strony złożone to:
-sprawcza czynna (k)
-sprawcza bierna (d)
-sprawcza zwrotna (c)
-sprawcza wzajemna (t)
-sprawcza złożona (n)

Następna jest samogłoska o, a, u, e, lub i. Oznaczają one kolejne czasy: zaprzeszły, przeszły, teraźniejszy, przyszły i poprzyszły.

Na samym końcu jest spółgłoska która informuje nas czy strona jest prosta, czy złożona. Dla strony prostej jest r, a dla złożonej p.
  •  

Jasiek13

Rozdział 5. Strony czasownika.

Omówię dokładniej strony złożone czasownika, gdyż mogą wystąpić pewne problemy z nimi.

Strona sprawcza czynna:
Podmiot nakazuje/zezwala dopełnieniu wykonać czynność na drugim dopełnieniu.
Budowa zdania: Podmiot + czasownik w stronie zerowej (czy podmiot nakazuje? Zezwala?) + dopełnienie wykonujące czynność + czasownik w stronie sprawczej czynnej + dopełnienie podlegające czynności.

Strona sprawcza bierna:
Podmiot nakazuje/zezwala wykonać dopełnieniu czynność na podmiocie.
Budowa zdania: Podmiot + czasownik w stronie sprawczej biernej + dopełnienie.

Strona sprawcza zwrotna:
Podmiot nakazuje/zezwala wykonać dopełnieniu czynność na sobie samym, czyli dopełnienie wykonuje czynność w stronie zwrotnej.
Budowa zdania: Podmiot + czasownik w stronie sprawczej zwrotnej + dopełnienie.

Strona sprawcza wzajemna:
Podmiot nakazuje/zezwala dwóm dopełnieniom wykonać czynności na sobie wzajemnie.
Budowa zdania: Podmiot + dopełnienie + czasownik w stronie sprawczej wzajemnej + dopełnienie

Strona sprawcza złożona:
Podmiot wykonując jedną czynność prowokuje dopełnienie do wykonania innej czynności na nieznanym obiekcie.
Budowa zdania: Podmiot + czynność wykonywana przez podmiot w stronie sprawczej złożonej + dopełnienie + czynność w stronie zerowej wykonywana przez dopełnienie.
Obiekt może być wskazany przez dodatkowy czasownik być w stronie prostej. Obiekt zostaje wskazany przez stronę.
  •  

Jasiek13

Rozdział 6. Zapożyczenia.

Zacznijmy od nazw własnych z języków naturalnych.
1. Wziąć nazwę własną i przepisać ją na alfabet T2.
2. Zmienić b na p.
3. Dodać końcówkę ke.

Nazwy własne z języków sztucznych:
1. Przepisać na alfabet łaciński.
2. Przepisać na alfabet T2.
3. Na początku dodać ¥.
4. Zamienić b na p.
5. Na końcu dodać ke.

Zapożyczenia nie nazw własnych:
1. Przepisać na sylabariusz T2.
2. Przepisać na alfabet łaciński.
3. Odmienić tekst w T2 tak, aby miał odpowiednią formę.
4. Użyć schematu: <"nazwa języka", tekst>.
  •  

Jasiek13

Sere rojente kur ...

Zajmijmy się zaimkami i czasownikiem rojento.

Czasownik rojente oznacza być. I gdyby to był normalny czasownik to na tym, by się skończyło, ale tak nie jest. Czasownik ten często pojawia się w słowotwórstwie w miejscach gdzie powinien być wyraz który nie istnieje. W słowotwórstwie może być skrócony do roj, ojn, rojen, lub rejen

Zaimki występują w dwóch liczbach i dwóch przypadkach, czyli mianowniku i dopełniaczu.
Oto zaimki:
Ja- sere
Ty- kiore
On/ona/ono- kikiano
My- serere
Wy-kiorer
Oni/one- kianore

Moje- seke
Twoje- kioke
Jej/jego/tego- kikiame
Nasze-sereke
Wasze-kiorek
Ich-kianoke

Więc przedstawianie się zakończone.
Sere rojente kur Janke.
Ron kiore rojente kur re.
  •  

Jasiek13

Witam.  :)
Dzisiaj kolory.
Zaczynajmy.

Czarny- bja
Biały- kuike
Czerwony- rome
Różowy- fiok
Pomarańczowy- romkui
Żółty- kuomku
Zielony- josle
Turkusowy-jonje
Niebieski- menje
Granatowy- bjen
Fioletowy- bjero
Szary- kub
Brązowy- omkja

Cóż, nazwy są proste. Prawda?
Niestety, by wyrazić, że coś jest jakiegoś koloru musimy użyć pewnej konstrukcji.
Podmiot w M2, albo dopełniaczu + nium + kolor.

Dziwna konstrukcja, ale pełni ona rolę skrótu pomijając czasownik. Gdy mówimy o rzeczowniku jest on w formie M2, a, gdy o zaimku to w dopełniaczu. Czy nium, czyli partykuła tematu mówi, że coś zmienia stan? Niestety nie. To jest wyjątek.

Zielona trawa białej krowy (krowy biała trawa zielona jest)- Ulmka nium kuike he elmka nium josle rojente.

Ćwiczenia:
1. Przetłumacz zdania na Ajlaka:
-Biały kot pije białe mleko.
-Brązowy koń je trawę.
-Człowiek jechał na czarnym koniu.
-Człowiek kazał brązowej krowie zjeść zieloną trawę w ogrodzie.
-Biały koń i czarny koń jedzą z brązową krową trawę w ogrodzie.
  •  

QRSGN

Hej, nie wiem, czy projekt jeszcze żyje - ale jeśli tak, to czy byłbyś skłonny okrasić ten opis przykładami zdań? Nie za bardzo umiem sobie zwizualizować zapotrzebowanie na takie strony czasownika
Cytat: Jasiek13 w Czerwiec 22, 2019, 21:56:45
Rozdział 5. Strony czasownika.
Najlepszego Dnia - wszyscy ludzie Idei
  •  

Jasiek13

Dodatkowe słowa:

Kazać- denen
Pielęgniarka- nerske
Myć- makle
Przepraszać- spaine
Kupić- koske

Przykłady:

Strona sprawcza czynna (działa podobnie do trybu rozkazującego):
Kazałem Piotrowi zjeść obiad.
Sere denen nar Piotrku he e kap okenke.

Strona sprawcza bierna:
Poprosiłem pielęgniarkę o umycie mnie.
Sere makle dap nersku fe.

Strona sprawcza zwrotna:
On kazał mu umyć się.
Kikiano makle cap kikiano fe.

Strona sprawcza wzajemna:
Ona kazała Adamowi i Jackowi przeprosić się nawzajem.
Kikiano Adamku fe spaine tap Jaceku fe.

Strona sprawcza złożona:
Opowiadałem Rafałowi jak dobry był obiad i on sam go kupił.
Sere spe nap Rafałku fe kio okenke koske nar okenke.
  •  
    Pochwalone przez: QRSGN