Projekt tłumaczeniowy Toivonena

Zaczęty przez Canis, Październik 13, 2012, 11:33:10

Poprzedni wątek - Następny wątek

Widsið

5 «Ig galwŷ ill ys lumm es 'eir e dys myrgu es nobd; ig hwî hy andanas heiras gwesb e der awsîg habd.»

/ˌiggalˈwɨ iʎɨsˈlum ɛˈseir ɛdɨsˈmɨrgu esˈnɔbd/ /igˈhwihɨ anˈdanas ˈheiras ˈgwɛsb ɛˈdɛr awˈsig ˈhabd/

Analiza

1. Nowantyjska gramatyka nie pozwoliła na zachowanie porządku Wulgaty, niemniej, ogólny schemat tego wersu nie odbiega daleko od oryginału. Tym razem kilka innowacji znaczeniowych i parę dodatkowych zapożyczeń.
2. W drugiej części wersetu strona bierna ponownie jest w czasie perfectum - wymusiło to pierwsze zdanie. Nowantyjski nie pozwala na używanie czasu teraźniejszego do wyrażania przyszłości czy przeszłości.
3. <'> jest standardowym zapisem litery h po lenicji i oddaje fakt, że /h/ w wyniku tego procesu staje się nieme. Działanie lenicji możemy zaobserwować w tym zdaniu także później (hwî hy).
4. Pod względem leksykalnym, "nazwać", "ranek" i "wieczór" są zapożyczeniami celtyckimi, przy czym to ostatnie - kognatem do łacińskiego słowa vesper, również oznaczającego wieczór. Standardowe słowa na wieczór o łacińskiej etymologii (odpowiednio mannan i seir) oznaczają odpowiednio "poranny posiłek, śniadanie" i "wieczorny posiłek, kolacja".
5. Izolacja i silny wpływ celtycki odbiły się również na doborze innych etymonów łacińskich. Zarówno "pierwszy", jak i "dzień" mają etymologię czysto łacińską, ale wywodzą się z innych etymonów, niż w pozostałych językach romańskich, chociaż mają w niektórych z nich kognaty.

Glosy

Ig                     galw-ŷ                            ill     ys                          lumm-Ø                  es                            Ø-heir-Ø                            e  d-ys
part.zd.ozn.    nazywać-3.poj.perf.    on   r.okr.m.poj.bier.  światło-poj.bier     r.okr.ż.poj.bier.      lenicja-dzień-poj.bier.     i   d-proteza-r.okr.m.poj.bier.

myrg-u                           es                          nobd-Ø
ciemność-poj.bier.      r.okr.ż.poj.bier.    noc-poj.bier


ig                       h-wî                      h-sy                                 andan-as                   heir-as               gwesb-Ø                 e    d-er-Ø                                   awsîg  habd
part.zd.ozn.      być-3.poj.perf.    lenicja-r.okr.ż.poj.dop.  pierwszy-poj.dop.     dzień-poj.dop.  wieczór-poj.mian.  i     d-proteza-ranek-poj.mia.  tak       zrobiony

Słowniczek

Ig galwŷ ill ys lumm es 'eir e dys myrgu es nobd; ig hwî hy andanas heiras gwesb e der awsîg habd.

andan - pierwszy < ANTEANUS
awsîg - tak, w ten sposób < *AB SIC = AD SIC
er - ranek < pcelt. *eφero- "wcześniej"
galwŷ = galw - nazywać, wołać < pcelt. *galw-e- "wołać"
gwesb - wieczór < pcelt. *weskʷro-
heir - dzień < FERIA
ill - on < ILLE
nobd - noc NOCTEM
  •  

Vistamo

#61
Arduński:

4. Zo Meror mesat, che lamash sumas. Zo Meror dashat nudomi na lamash zo maroyapi.


Zo Mer-or mes-a-t, che lamash suma-s. Zo Mer-or dash-a-t nu-domi na lamash zo maroya-pi.

I bóg-rodz.określ. widzieć-[a]-cz.ogólny, że światło dobre-jest. I bóg-rozd.określ. czynić-[a]-cz.ogólny od-połączenie na światło i ciemny-abstr.

Przedrostek "nu-" odpowiada mniej więcej polskiemu "od-" lub "roz-" i oznacza odwrócenie jakiegoś zastanego stanu rzeczy, np. domi - połączyć => nudomi - rozdzielić, lawki - skupić => nulawki - rozproszyć, sarpi - zamknąć => nusarpi - otworzyć itd.

Słowo "na" to uniwersalny przyimek dobry prawie na wszystko :) Odpowiada polskiemu "na", "przy", "do", "w celu" i różnym innym przyimkom - jeśli nie wiemy, jakiego przyimka wymaga dany czasownik, to wstawiamy "na" i wszystko gra. Coś prawie jak "long" w Tok Pisin. Na szczęście prawie, bo wszystkie przyimki opisujące relacje przestrzenne ("do", "w", "przy", "wzdłuż" itd.) są stosowane, ale tylko w znaczeniu dosłownym, tj. przy opisie tych relacji.
Ro pokot Zając Henryk zo troy ven hur gesh gi ro nurawtet foge gir.  Nazywam się Henryk Zając i od dwudziestu lat naprawiam pralki.
  •  

Vistamo

#62
5. Zo Meror sapirat lamash na map zo maroyapi mas ke sapirat na emes. Zo abash, gi miru mapor, geset.


Zo Mer-or sapir-a-t lamash na map zo maroya-pi mas ke sapir-a-t na emes. Zo abash, gi mir-u map-or, ge-se-t.

i bóg-rodz.okr. nazywać-[a]-cz.ogólny światło przy dzień i ciemny-abstr. [biernik] on nazywać-[a]-cz.ogolny przy noc. I poranek [rozdzielenie], jeden-licz.porz. dzień-rodz.okrs. początek-być-cz.ogólny

Słowo "mas" oznacza biernik i używane jest wtedy (stawiamy je po rzeczowniku), gdy złamany został domyślny szyk SVO, np.

Zaf lachot shak - Pies goni kota
Shak mas zaf lachot - Kota goni pies (dosł. kota pies goni, "shak mas lachot zaf" jest niepoprawne)

Słowo "gi" rozdziela słowa "abash" (poranek) i "miru mapor" (pierwszy dzień) - gdyby go nie było, zbitka "abash miru mapor" znaczyłaby coś w rodzaju "porankowy pierwszy dzień" lub "pierwszy dzień poranka" - czyli bez sensu :)

Liczebniki porządkowe tworzymy, dodając "-u" do liczebnika: mir - jeden => miru - pierwszy
Ro pokot Zając Henryk zo troy ven hur gesh gi ro nurawtet foge gir.  Nazywam się Henryk Zając i od dwudziestu lat naprawiam pralki.
  •  

Toivo

#63
Źle się dzieje, temat spadł na drugą stronę, więc jedziemy dalej, znowu za 2 miesiące:

14. Sani tais Ilmes: volje valgeisie seajen eretuonapasen, dienas yida eritani, volje tais eisie tasteina aigaida nimitani, dienaina ja aisteina.
I rzekł Bóg: Niech będą światła na rozpostarciu niebieskim, ku rozdzieleniu dnia od nocy, a niech będą na znaki, i pewne czasy, i dni, i lata.
Sanî tàis Ílmes: vólje valgèisie seajén eretùonapasen, díenas ŷida eritanî, vólje tàis èisie tastèina aigàida nimitanî, dienàina ja aistèina.




SanîtàisÍlmes:vóljevalgèisieseajéneretùonapasen,
powiedzieć.3SG.PASTzaśBóg.NOMbyć.IMPświatło.ABL.PLniebo.DATrozdzielenie.LOC=na=3SG



díenasŷidaeritanî,
dzień.ACCnoc.ABLodróżniać.INF.DAT



vóljetàisèisietastèinaaigàidanimitanî,dienàinajaaistèina
być.IMPzaś3SG.F.ABLznak.LOC.PLczas.ABL.PLnazywać.INF.DATdzień.LOC.PLirok.LOC.PL

Ponieważ ten werset jest dosyć skomplikowany i moje tłumaczenie różni się od Biblii Gdańskiej, podaję jeszcze dosłowne tłumaczenie wigierskiego tekstu:

"Rzekł zaś Bóg: Niech będą światła na zasłonie* nieba, dla rozdzielenia dnia od nocy, niech będą zaś one znakami dla nazywania czasów dniami i latami."

*) eretus znaczy dosłownie "oddzielenie", ale przez rozszerzenie znaczenia - "zasłona, przepierzenie" oddzielające dwa pomieszczenia i jest używane w tym tekście w znaczeniu "sklepienia" oddzielającego niebo od ziemi.

15. Volje tais eisie valgeisin seajen eretuonapasen, ardi ylna valgennani; ja nai tavasti.
I niech będą za światła na rozpostarciu nieba, aby świeciły nad ziemią; i stało się tak.
Vólje tàis èisie valgèisin seajén eretùonapasen, ardî ŷlna valgennanî; já nái tavastî.

Glosy brak, bo tu nic specjalnie nowego się nie pojawia.

Objaśnienia:
1. Znowu widzimy Ablativus Partitivus: volje valgeisie "niech będą światła" (= nieokreślona ilość świateł); podobnie w powtórzeniu volje eisie "niech one będą";  ...aigaida nimitani "dla nazywania (nieokreślonych) czasów"
2. Kolejny przypadek w nietypowej funkcji, to Locativus Essivus: volje (...) taisteina "niech będą znakami" (= niech będą jako znaki); volje valgeisin "niech będą (za/jako) światła". Co prawda taka konstrukcja może czasem prowadzić do niejednoznaczności, np. zdanie Puve ai kodansen. może znaczyć zarówno "Drzewo jest w jego domu.", jak i "Drzewo jest dla niego domem.". Jednak to nie powinno prowadzić do większych problemów, niż polskie zdania w stylu "On jest samochodem.", z kontekstu raczej zawsze jest jasne, o które znaczenie chodzi.
3. Ciekawostki leksykalne:
- táste jest kognatem estońskiego täht i podobnie jak w estońskim oznacza zarówno "znak", jak i "gwiazdę"
- àiste jest również kognatem estońskiego aaste (i liwońskiego āigast) i pochodzi od ściągniętego àiga "czas" z sufiksem kolektywnym -ste (por. fiń. -sto)
  •  

Toivo

Zaległe tłumaczenia za ostatnie 4 miesiące:

16. Tegi tais Ilmes kaites velgea valgieta: velgeamas valgies, dienas valditanisen, ja vaikeamas valgies, yis valditanisen, ja tasteis.
I uczynił Bóg dwa światła wielkie: światło większe, aby rządziło dniem, i światło mniejsze, aby rządziło nocą, i gwiazdy.
Tegî tàis Ílmes kàites vêlgea valgìeta: velgèamas vàlgies, díenas valditanîsen, ja vaikèamas vàlgies, ŷis  valditanîsen, já tásteis.




TegîtàisÍlmeskàitesvêlgeavalgìeta:
robić.3SG.PASTzaśBóg.NOMdwa.ACCwielki.ABLświatło.ABL



velgèamasvàlgiesdíenasvalditanîsenvaikèamasvàlgies
wielki.COMP.ACCświatło.ACCdzień.ACCrządzić.INF.ACC=3SGimały.COMP.ACCświatło.ACC



ŷisvalditanîsentásteis
noc.ACCrządzić.INF.DAT=3SGigwiazda.ACC.PL

17. Pani tais eisis Ilmes seajen eretuonapesen, ardi ylna valgitanisen.
I postawił je Bóg na rozpostarciu nieba, aby świeciły nad ziemią.
Panî tàis èisis Ílmes seajén eretùonapesen, ardî ŷlna valgitanîsen.






PanîtàisèisisÍlmesseajêneretùonapesen
kłaść.3SG.PASTzaś3PL.F.ACCBóg.NOMniebo.DATrozdzielenie.LOC=na(dyn.)=3SG
ardîŷlnavalgitanîsen
ziemia.DATnadświecić.INF.DAT=3PL

Kolejne 2 wersety podaję bez glos, bo wszystkie tu użyte sformułowania są albo powtórzeniem, albo podobne do wcześniej użytych:

18. Ja paivas ja yis valditanisen, ja valgei tumeñda eritanisen; nagi tais Ilmes ses xyven volves.
I żeby rządziły dniem i nocą, i czyniły rozdział między światłością, i między ciemnością; i widział Bóg, że to było dobre.
Já páivas já ŷis valditanîsen, ja valgèi tûmeñda eritanîsen; nagî tàis Ílmes sés xýven vólves.

19. Ja tuli ilda, ja tuli paiva, neljes diena.
I stał się wieczór, i stał się zaranek, dzień czwarty.
Já tulî ìlda, já tulî páiva, néljes díena.

Objaśnienia:
1. W wierszu 16. widzimy konstrukcję z liczebnikiem charakterystyczną dla wszystkich języków (ugro?)fińskich: kaites velgea valgieta "dwa wielkie światła", w której tylko liczebnik występuje w bierniku, natomiast określane przez niego wyrazy występują w Ablativie liczby pojedynczej.
2. Użyte w wierszu 16. słowo váika "mały" oraz związane z nim váikes "dziecko", mają ciekawą etymologię. Z jednej strony, "váika" jest kognatem estońskiego "väike" - "mały" (którego etymologii nawiasem mówiąc nie znam, byłbym wdzięczny za wyjaśnienie). Z drugiej strony, słowo na dziecko jest zapożyczeniem z litewskiego "vaikas", które dzięki podobieństwu do rodzimego słowa na "mały" łatwo się rozpowszechniło i zostało zreanalizowane jako derywowane od "váika".
3. W powyższych wersetach mamy dużo zdań celowych, tworzonych w wigierskim za pomocą bezokolicznika w celowniku, o których więcej można poczytać tutaj. Pojawiający się cały czas sufiks posesywny -sen wynika z tego, że bezokoliczniki nie odnoszą się do agensa zdania nadrzędnego (którym jest Bóg), lecz do Słońca i Księżyca.
  •  

Ghoster

#65
[...........]
  •  

Toivo

#66
Wigierski powraca! - zaległe tłumaczenia za 4 poprzednie miesiące. Ponieważ Biblia Gdańska ma mocno przestarzałe słownictwo, którego po części nie rozumiem, w wątpliwych miejscach posiłkowałem się Biblią Tysiąclecia.

20. Sani tais Ilmes: tauvutai vedei muisten elveata, ja linste ardi ylna lentai, seajen eretuon alna.
I rzekł Bóg: Niech hojnie wywiodą wody płaz duszy żywiącej; a ptastwo niech lata nad ziemią, pod rozpostarciem niebieskiém.
Sanî tàis Ílmes: tauvùtai vèdei múisten elvèata, ja lìnste ardî ŷlna lèntai, seajén eretùon âlna.




SanîtàisÍlmes:tauvùtaivèdeimúistenelvèata,
powiedzieć.3SG.PASTzaśBóg.NOMwypełniać.się.IMPwoda.NOM.PLmnóstwo.LOCistota.ABL



jalìnsteardîŷlnalèntaiseajéneretùonâlna.
iptactwo.NOMziemia.DATnadlecieć.IMPniebo.DATrozdzielenie.DATpod

21. Lovi tais Ilmes velga meren surmuo, ja veis uive elmea, kiena vedei tauvute, synnoixie mirna; ja veis siuvege linstes, synnoixie mirna; ja nagi Ilmes ses xyven volves.
I stworzył Bóg wieloryby wielkie, i wszelką duszę żywiącą płazaiącą się, którą hojnie wywiodły wody, według rodzaiu ich; i wszelkie ptastwo skrzydlaste, według rodzaiu ich; i widział Bóg, że to było dobre.
Lovî tàis Ílmes vèlga méren súrmuo, ja vèis ûive êlmea, kìena vèdei tauvutê, synnòixie mîrna; ja vèis siùvege lìnstes, synnòixie mîrna; ja nagî Ílmes sés xýven volves.




LovîtàisÍlmes:vèlgamérensúrmuo,
tworzyć.3SG.PASTzaśBóg.NOMwielki.Mmorze.LOCpotwór.ABL



javèisûiveêlmeakìenavèdeitauvutêsynnòixiemîrna
iwszystkopływać.PRESPP.F.ABLzwierzę.ABLREL.F.LOCwoda.NOM.PLwypełniać.się.3SG.PASTrodzaj.DAT=3SGwedług



javèissiùvegelìnstessynnòixiemîrnajanagîÍlmessésxývenvolves
iwszystkoskrzydlaty.Fptactwo.ACCrodzaj.DAT=3SGwedługwidzieć.3SG.PASTzaśBóg.NOMto.ACCdobre.LOCbyć.PRESPP.F.ACC

22. Siunate tais eisis Ilmes, sanenen: voljeti synvie ja muistaitis, ja meren vedeida tauvetaiti, linste tais ardenpa muistais.
Błogosławił im tedy Bóg, mówiąc: Rozradzajcie się, i rozmnażajcie się, a napełniajcie wody morskie; i ptastwo niech się rozmnaża na ziemi.
Siunatê tàis èisis Ílmes, sánenen: vóljeti sỳnvie já múistaitis, já méren vedèida tauvètaiti, lìnste tàis árdenpa múistais.




SiunatêèisistàisÍlmessánenen:vóljetisỳnviemúistaitis
błogosławić.3SG.PASTzaś3SG.PL.ACCBóg.NOMmówić.INF.LOCbyć.IMP.2PLpłodny.ABL.PLimnożyć.IMP.2PL.REFL



jamérenvedèidatauvètaitilìnstetàisárdenpamúistais
imorze.LOCwoda.ABL.PLwypełniać.IMP.2PLptactwo.NOMzaśziemia.LOC=namnożyć.IMP.REFL

20. Ja tuli ilda, ja tuli paiva, vites diena.
I stał się wieczór, i stał się zaranek, dzień piąty.
Já tulî ìlda, já tulî páiva, vìtes díena.

Objaśnienia:

Z ciekawostek leksykalnych warto wspomnieć o słowie sỳnva "płodny", które jest ściągnięciem od sỳnnava "rodzący" (imiesłów od sỳnna "rodzić"). Tak to w wigierskim czasem ze złożonych słów tworzą się nowe rdzenie przez ściągnięcia.

Co do gramatyki, zaszła pewna istotna reforma: przymiotnik w funkcji przydawki nie odmienia się przez przypadki:

Lovi tais Ilmes velga meren surmuo, ja veis uive elmea (...); ja veis siuvege linstes. - Stworzył zaś Bóg wielkie potwory morskie i wszystko pływające zwierzę i wszystko skrzydlate ptactwo. (wcześniej: velgea surmuo, uivea elmea - Ablativ; siuveges linstes - Akkusativ)
  •  

Ghoster

#67
[...........]
  •  

Pluur

Nienazwany jeszcze język bałtycki w stadium średnim;

1.1 Šoköma Dīvos diebiesię yr ziemǫ körja.
['ʃɔkœma di:'vɔs di̯ebi̯e'si̯ɛ̃ ɘr zi̯e'mɔ̃ kœ'rja]
[początekNp bógMp nieboBp i ziemiaBp tworzyć3p.prze]

1.2 O ziemo niesvartēskos yr töstū biva, tömsöis vērs bizdēbieni biva, yr Dīvosēskēs Dvesilies vērs vǫdomāš biva.
[ɔ 'zi̯emɔ ni̯e'zvartɛ:skɔs ɘr tœ'stu: 'biva tœmz'œy̯s vɛ:rs bizdɛ:'bi̯eni 'biva ɘr di:'vɔsɛ:skɛ:s dvɛdi'li̯es vɛ:rs 'vɔ̃domaːʃ 'biva]
[a ziemiaMp nieważnyMpf i pustyMpf być3p.prze, ciemno(ść)Mp nad otchłańNp był3p.prze, i bożyMpm duchMp nad wodaNmn być 3p.prze]

1.3 Yr Dīvos siekje: »Svēstū tieklito!« Yr svēstū klitje.
[ɘr di:'vɔs 'si̯ekjɛ zvɛ:'su: ti̯ek'litɔ ɘr zvɛ:'su: 'klitjɛ]
[i bógMp powiedzieć3p.prze: światło(ść)Mp stać-się3p.rozk, i światło(ść)Mp stać-się3p.prze]

1.4 Dīvos rigje, tos svēsū lobsū ēr, skērje svēsū na tömsōš.
[di:'vɔs 'rigjɛ tɔs zvɛ:'su: lɔ'bzu: 'ɛ:r~'e:r 'skɛ:rjɛ zvɛ:'su: na tœm'sɔ:ʃ]
[bógMp widzieć3p.prze, że światło(ść)Mp dobryMpf być3p.prze oddzielić3p.prze światło(ść)Mp od ciemno(ść)Dp]

1.5 Yr Dīvos svēsū vordoje dīnǫ, yr tömsöis nokti. Yr vikirūs yr ritos outeje - dīno pēriskis.
[ɘr di:'vɔs zvɛ:'su: vɔrdɔ'jɛ di:'nɔ̃ ɘr tœm'zœy̯s 'nɔkti ɘr viki'ru:s ɘr 'ritɔs ɔu̯'tɛtjɛ 'di:nɔ pɛ:ris'kis]
[i bógMp światłoMp nazwał3p.prze dzieńNp i ciemnośćMp nocNp, i wieczórMp i ranoMp przejść3p.prze - dzieńMp pierwszyMpm]




Spoiler
Legenda:
M; mianownik
D; dopełniacz
N; narzędnik
p; liczba pojedyńcza
mn; liczba mnoga
f; rodzaj żeński
m; rodzaj męski
3; 3 osoba
prze; czas przeszły
rozk; tryb rozkazujący

Wersja z zaznaczonymi akcentami:
1.1 Šóköma Dīvós diebiesię́ yr ziemǫ́ körjá.
1.2 O ziémo niesvártēskos yr töstū́ bíva, tömsőis vērs bizdēbiéni bíva, yr    Dīvósēskēs Dvesiliés vērs vǫ́domāš/iúdomāš bíva.
1.3 Yr Dīvós siékje: »Svēstū́ tieklíto!« Yr svēstū́ klítje.
1.4 Dīvós rígje, tos svēsū́ lobsū ḗr, skḗrje svēsū́ na tömsṓš.
1.5 Yr Dīvós svēsū́ dīnǫ́, yr tömsőis nókti. Yr vikirū́s yr rítos outéje - dī́no pēriskís.
[Zamknij]
  •  

Toivo

#69
Z drobnym opóźnieniem prezentuję ostatnie 8 wersów pierwszego rozdziału. Tym samym na razie zawieszam / kończę projekt. Dużo wniósł do rozwoju wigierskiego, ale myślę, że więcej na razie nie wniesie - wolę skupić się na innych rzeczach (uzupełnianie słownika, kurs/rozmówki, opisanie gramatyki historycznej).

Ostatnio i tak pracowałem nad tym projektem bardzo nieregularnie, więc idea jednego wersu na miesiąc upadła. Mimo wszystko jako jedyny wytrwałem tutaj ponad 2,5 roku :) Z tej okazji niedługo pojawi się jeszcze nagranie całego 1. rozdziału.

24. Sani myis Ilmes: Iseadai arde elvea šengea synnoihe mirna; dikaelmuo ja vaikaelmuo, ja veis arden elmuo, synnoihe mirna; ja nai tavasti.
I rzekł Bóg: Niech hojnie wywiodą wody płaz duszy żywiącej; a ptastwo niech lata nad ziemią, pod rozpostarciem niebieskiém.
Sanî mŷis Îlmes: Isèadai árde êlvea šèngea synnôihe mîrna; díkaelmuo já váikaelmuo, já vèis árden êlmuo, synnôihe mîrna; ja nài tavastî.




SanîmŷisÍlmes:isèadaiárdeêlveašengeasynnôihemîrna
powiedzieć.3SG.PASTteżBóg.NOMwydać.IMPziemia.NOMżyć.PRESPP.ABLduch.ABLrodzaj.DAT=3SGwedług





díkaelmuováikaelmuovèisárdenêlmuosynnôihemîrna
dzikie.zwierzę.ABLimałe.zwierzę.ABLiwszystkoziemia.LOCzwierzę.ABLrodzaj.DAT=3SGwedług
náitavastî
itakstać.się.IMP

25. Lovi tais Ilmes arden elmuo synnoihe mirna; ja dikaelmuo synnoihe mirna; ja veñceas vaikaelmuo synnoihe mirna; nagi tais Ilmes ses ševen volves.
Uczynił tedy Bóg zwierz ziemski według rodzaiu swego; i bydło według rodzaiu swego; i wszelki płaz ziemski według rodzaiu swego; i widział Bóg, że to było dobre.
Lovî tàis Ílmes árden êlmuo synnôihe mîrna; já díkaelmuo synnôihe mîrna; já véñceas váikaelmuo synnôihe mîrna; nagî tàis Ílmes sés šéven vólves.




LovîtàisÍlmesárdenêlmuosynnôihemîrnadíkaelmuosynnôihemîrnasynnôihemîrna
tworzyć.3SG.PASTzaśBóg.NOMziemia.LOCzwierzę.ABLrodzaj.DAT=3SGwedługidzikie.zwierzę.ABLrodzaj.DAT=3SGwedług



véñceasváikaelmuosynnôihemîrnanagîtàisÍlmessésšévenvólves
ikażdy.M.ACCmałe.zwierzę.ABLrodzaj.DAT=3SGwedługwidzieć.PASTzaśBóg.NOMto.ACCdobre.F.LOCbyć.PRESPP.F.ACC

26. Sintai sani Ilmes: Tegeimi inhemas meji nagiteatami, meji yisnagituveami; valditai tais es meren kalea, seame linstea, karjea, ja veis ardes, ja veis elmuo, kes arden liku.
Zatym rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na wyobrażenie nasze, według podobieństwa naszego; a niech panuie nad rybami morskiemi, i nad ptastwem niebieskiém, i nad zwierzęty, i nad wszystką ziemią, i nad wszelkim płazem, płazaiącym się po ziemi.
Síntai sanî Ílmes: Tègeimi ìnhemas mejî nagitèatami, mejî yisnagìtuveami; valdìtai tàis ès méren kálea, sêame lìnstea, kárjea, já vèis árdes, já vèis êlmuo, kès árden lìku.




SíntaisanîÍlmestègeimiìnhemasmejînagitèatamimejîyisnagìtuveami
to.LOC=popowiedzieć.PASTBóg.NOMrobić.IMP.1PLczłowiek.M.ACCmy.DATobraz.ABL=1PLmy.DATpodobny.ACC=1SG



valdìtaitàisèsmérenkáleasêamelìnsteakárjea
rządzić.IMPzaś3SG.M.NOMmorze.LOCryba.ABLniebieski.Fptactwo.ABLbydło.ABL



vèisárdesvèisêlmuokèsárdenlìku
iwszystkoziemia.ACCiwszystkozwierzę.ABLktóry.M.NOMziemia.LOCruszać.się.3SG

27. Lovi tais Ilmes nagiteatahe inhemas, nagiteatahe eas lovi; miehen ja naimen eisie lovi.
Stworzył tedy Bóg człowieka na wyobrażenie swoie; na wyobrażenie Boże stworzył go; męszczyznę i niewiastę stworzył ie.
Lovî tàis Ílmes nagitèatahe ìnhemas, nagitèatahe èas lovî; míehen ja nâimen èisie lovî.




LovîtàisÍlmesnagitèataheìnhemasnagitèataheèaslovî
tworzyć.3SG.PASTzaśBóg.NOMobraz.ABL=3SGczłowiek.M.ACCobraz.ABL=3SG3SG.M.ACCtworzyć.3SG.PAST



míehennâimenèisielovî
mężczyzna.LOCikobieta3SG.F.ABLtworzyć.3SG.PAST

28. Siunate tais eisis Ilmes ja sani eisi: voljeti synvie ja muistaitis, tauvetaiti tais ardea; valditaiti tais meren kalea, seame linstea ja veis elmuo, kes arden liku.
I błogosławił im Bóg, i rzekł do nich Bóg: Rozradzaycie się, i rozmnażaycie się, i napełniaycie ziemię; i czyńcie ią sobie poddaną; i panuycie nad rybami morskiemi, i nad ptastwem niebieskiém, i nad wszelkim zwierzem, który się rucha na ziemi.
Siunatê tàis èisis Îlmes ja sanî èisi: vóljeti sỳnvie ja múistaitis, tauvètaiti tàis árdea; valdìtaiti tàis méren kálea, sêame lìnstea ja vèis êlmuo, kès árden lìku.




SiunatêtàisèisisÍlmessanîèisi
błogosławić.3SG.PASTzaś3SG.F.ACC.PLBóg.NOMipowiedzieć.3SG.PAST3SG.F.DAT.PL



vóljetisỳnviemúistaitistauvètaititàisárdea
być.IMP.2PLpłodny.ABL.PLimnożyć.się.IMP.2PLnapełniać.IMP.2PLzaśziemia.ABL



valdìtaititàismérenkáleasêamelìnstea
rządzić.IMP.2PLzaśmorze.LOCryba.ABLniebieski.Fptactwo.ABL



vèisêlmuokèsárdenlìku
iwszystkozwierzę.ABLktóry.M.NOMziemia.LOCruszać.się.3SG

29. Sani tais Ilmes: nai eadin teji veis virlieta, siemea eadavea, kis veñce ardenpa ; ja veis puve, kienapa kauses, siemea eadave, teji seuteana.
I rzekł Bóg: Oto dałem wam wszelkie ziele, wydawaiące z siebie nasienie, które iest na obliczu wszystkiéy ziemi; i wszelkie drzewo, na którém iest owoc drzewa, wydawaiące z siebie nasienie, będzie wam ku pokarmowi.
Sanî tàis Îlmes: nái eadîn tejî vèis virlìeta, sîemea èadavea, kìs véñce árdenpa ; já vèis púve, kìenapa káuses, sîemea èadave, tejî seutèana.




SanîtàisÍlmesnáieadîntejîvèisvirlìetasîemeaèadaveakìsvéñceárdenpa
powiedzieć.3SG.PASTzaś3SG.F.ACC.PLBóg.NOMtakdać.3SG.PAST2PL.DATwszystkoroślina.ABLnasiono.ABLdać.PRESPP.F.ABLktóry.F.NOMcały.Fziemia.LOC=na



vèispúvekìeanapakáusessîemeaèadavetejîseutèana
iwszystkodrzewo.NOMktóry.F.LOC=naowoc.NOMnasienie.ABLdać.PRESPP.F2PL.DATjedzenie.LOC


30. Veis tais arden elmi, ja veis seame linsti, ja veis arden likuve elve šengi, veis virlis seuteana; ja nai tavasti.
I wszelkiemu zwierzowi ziemskiemu, i wszystkiemu ptastwu niebieskiemu, i wszelkiéy rzeczy ruchaiącéy się na ziemi, w któréy iest dusza żywiąca; wszelka iarzyna ziela będzie ku pokarmowi; i stało się tak.
Vèis tàis árden elmî, já vèis sêame linstî, já vèis àrden lìkuve êlve šengî, vèis vírlis seutèana; já nái tavastî.




Vèistàisárdenelmîvèissêamelinstî
wszystkozaśziemia.LOCzwierzę.DATiwszystkoniebieski.Fptactwo.DAT



vèisárdenlìkuveêlvešengî
iwszystkoziemia.LOCruszać.się.PRESPP.Fżyć.PRESPPduch.DAT



vèisvírlisseutèananáitavastî
wszystkoroślina.NOMjedzenie.LOCitakstać.się.IMP

31. Nagi tais Ilmes veñcea lovineatahe, vil se tais palju ševe; ja tuli ilda, ja tuli paiva, kutes diena.
I widział Bóg wszystko co uczynił, a oto było bardzo dobre; i stał się wieczór, i stał się zaranek, dzień szósty.
Nagî tàis Ílmes vèis lovinèatahe, vîl sé tàis pálju šéve; já tulî ìlda, já tulî páiva, kùtes díena.




NagîtàisÍlmesvèislovinèatahevîltàispáljušéve
widzieć.3SG.PASTzaśBóg.NOMwszystkotworzyć.PASTPP.ABL=3SGbyć.3SG.PASTtozaśdużodobry.F.NOM



tulîìldatulîpáivakùtesdíena
iprzyjść.3SG.PASTwieczór.NOMiprzyjść.3SG.PASTporanek.NOMszósty.NOMdzień.NOM

Objaśnienia:
1. W wersie 24. pojawia się słowo isèada "wydawać". To raczej nieznana językom fińskim, a skalkowana z litewskiego derywacja prefiksowa (is- + èada). Jako wpływ bałtosłowiański taka derywacja będzie w wigierskim wcale nierzadka.
  •  

Toivo

A oto obiecane nagranie. (pod tekstem)

Robione trochę na szybko, więc słaba jakoś i jest parę błędów, ale daje pojęcie o brzmieniu języka :)
  •