Język polski uproszczony (polfonetycki)

[ShookTi]

Cześć, tu ShookTi ze swoim pierwszym postem na tym forum (które bardzo mi się spodobało!). Język polfonetycki powstał w mojej głowie kilka miesięcy temu, gdy spotkałem się w Warszawie z pewnym Francuzem, który powiedział "Polska język trudna język"  ;-D. Okazało się, że jego główny problem (podobnie, jak wszystkich cudzoziemców) to gramatyka i mnóstwo liter, które mają identyczne brzmienie (np. rz - ż, ó - u). Oprócz tego, gdy nauczyli się wymawiać litery, pojawiły się problemy z dwuznakami, które czytali dosłownie, np. słowo "chichot" po podzieleniu na głoski jest takie: h-i-h-o-t, natomiast oni czytali każdą literę osobno, co dawało ciekawe i niezwykle zabawne 8-) słowo c-h-i-c-h-o-t (ja czasami robię odwrotnie, np. w trakcie reklamy filmu Tarzan pierwsze słowo, jakie powiedziałem, to tażan  :-D ).
Sam język zacząłem tworzyć w zeszycie, jednak po odkryciu tego forum postanowiłem, że język polski uproszczony ukaże się światu!!!

Alfabet - starałem się przede wszystkim usunąć jak najwięcej dwuznaków. Później starałem się przerobić litery tak, by przypominały jak najbardziej litery "naturalne" - bez żadnych "haczyków". Oto alfabet:

A
B
C
Ć
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
Ń
O
P
R
S
Ś
T
U
W
Y
Z
Ź
Ż
DŻ

Niestety, nie mogłem usunąć liter Ć, Ń, Ś, Ź i Ż, ponieważ nie mogłem znaleźć żadnego zastępstwa dla nich. Oprócz tego nie usunąłem dwuznaków DŻ i DŹ.

Brak liter Ą i Ę tłumaczę tym, że:
1. Czyta się je różnie w zależności od słowa występowania, np. ksiĄżĘ - ksiONżE - Ą przechodzi na ON, a Ę przechodzi na E. W praktyce, Ą można przeczytać jako ON, OŁ lub O, a Ę jako EN, EŁ lub E (forma z Ł jest rzadko spotykana).
2. Dwuznaki z pkt. 1 (ON, OŁ, EN, EŁ) wcale nie są dwuznakami. Brzmi to może dziwnie, ale chodzi o to, że można je od siebie rozdzielić np. czy w słowie     SAMOCHÓD litery SA to dwuznak? Nie - są dwoma oddzielonymi od siebie znakami. Podobnie rzecz się ma z ON, OŁ, EN i EŁ, które można zapisać (a nawet  wypowiedzieć) jako dwa oddzielne znaki.

Dlatego właśnie liter Ą i Ę nie ma w alfabecie.

Dwuznaki CH, RZ, SZ i CZ usunąłem z powodu bardzo dużego podobieństwa (SZ - Ż, CZ - DŻ) lub identycznego brzmienia (CH - H, RZ - Ż). Podobnie rzecz się ma z literą Ó, którą można zastąpić literą U.

Brak liter Q, X oraz Y tłumaczę tym, że są one literami pochodzącymi z języków innych niż polski (taXi czytamy jako taKSi, Q czytamy jak KU lub KWA, Yeti czytami jako Jeti). Natomiast litera Ł jest czytana jako U (wŁadca - wUadca, Łano - Uano) lub nie jest czytane (uŁani - uoani). Oprócz tego, gdy zastosujemy literę U oraz sąsiadującą z nią samogłoskę, niepisana głoska Ł powstaje między nimi automatycznie (nie da się wypowiedzieć np. europa - bez odzielenia litery E od reszty słowa, nie da się NIE wypowiedzieć głoski Ł.


Przykładowy tekst w języku polskim naturalnym i uproszczonym (źródło: Wikipedia):

Język polski naturalny:
Język polski lub polszczyzna – język naturalny należący do grupy zachodniosłowiańskich (do których należą również czeski, słowacki, kaszubski, dolnołużycki, górnołużycki i wymarły połabski), stanowiących część rodziny indoeuropejskiej.

Język polski uproszczony:
Jenzyk polski lub polżdżyzna - jenzyk naturalny należoncy do grupy zahodniosuowiańskih (do kturych należou ruwnież dżeski, suowacki, każubski, dolnoużycki, gurnoużycki i wymaruy pouabski), stanowioncyh czenść rodźny indoeuropejskiej.

Język polfonetycki sam w sobie jest tylko innym sposobem zapisu języka polskiego, natomiast wymowa, gramatyka i wszystko, czego nazwy nie pomnę, zostają niezmienione, więc... Narka i do zobadżenia! Mam nadzieje, że jeżdże kiedyś wymyśle jakiś jenzyk caukiem od poczontku!   ;-)

[Feles]

pewnym Francuzem, który powiedział "Polska język trudna język"  ;-D. Okazało się, że jego główny problem (podobnie, jak wszystkich cudzoziemców) to gramatyka i mnóstwo liter, które mają identyczne brzmienie (np. rz - ż, ó - u)

Lolololololololololololololololololololololololololololololololololol.
A jesteś pewny, że to był Francuz, a nie jakowyś Fin albo Estończyk? :-P

Oprócz tego, gdy nauczyli się wymawiać litery, pojawiły się problemy z dwuznakami, które czytali dosłownie, np. słowo "chichot" po podzieleniu na głoski jest takie: h-i-h-o-t, natomiast oni czytali każdą literę osobno, co dawało ciekawe i niezwykle zabawne 8-) słowo c-h-i-c-h-o-t

Ciekawe...
chapeaux też owi francuzi wymawiają literka po literce?

Dwuznaki CH, RZ, SZ i CZ usunąłem z powodu bardzo dużego podobieństwa (SZ - Ż, CZ - DŻ)

Podobieństwo to jest równie duże, co w przypadku K - G, F - W, czy C - DZ. Ale tych rozróżnień nie usuwasz.

Zresztą, SZ - Ż francuski rozróżnia. SZ - CZ już nie.

Natomiast litera Ł jest czytana jako U (wŁadca - wUadca, Łano - Uano) lub nie jest czytane (uŁani - uoani). Oprócz tego, gdy zastosujemy literę U oraz sąsiadującą z nią samogłoskę, niepisana głoska Ł powstaje między nimi automatycznie (nie da się wypowiedzieć np. europa - bez odzielenia litery E od reszty słowa, nie da się NIE wypowiedzieć głoski Ł.

Europa. ;-)

rodźny

Że co proszę?
--

A na poważnie:

Różny zapis danej głoski nie jest problemem dla uczących się cudzoziemców. Większość obcokrajowców poznaje język w formie pisanej i tak zapamiętuje dany wyraz.
A przyporządkowanie "znak > dźwięk" już jest jednoznaczne (no, może z wyjątkami typu: Tarzan, marznąć, ale nawet niektórzy rodzimcy mówią to jak przez "ż" :-P ).
To natomiast może być i jest problemem dla młodych mówców rodzimych, którzy od samego początku poznają język tą właściwą drogą, tj. poprzez słuch. I problem pojawia się gdy przekształcenie "dźwięk > znak" nie jest już jednoznaczne.

Po drugie zaś, to co czyni polski to pikuś w porównaniu z np. szwedzkim, angielskim, celtyckimi, portugalskim, francuskim, i niektórymi innymi językami zapisywanymi innymi pismami.


Aha, polecam poznać alfabet fonetyczny. Będzie nam o wiele łatwiej dyskutować.

[Aureliusz Chmielewski]

Nie podoba mi się, że usunąłeś literki ą i ę. To jest właśnie takie polskie.
Poza tym, jest duża różnica między nosowym ą, a np. on.

Poza tym, jak na razie widzę, że uprościłeś tylko literki (dwuznaki itd.), ale odmianę zachowałeś, więc za bardzo to by obcokrajowcom nie uprościło.

[ShookTi]

A jesteś pewny, że to był Francuz, a nie jakowyś Fin albo Estończyk? :-P

Hahahahaha!!!

Gdy jakiś człowiek (mam na myśli siebie samego) rozumie tylko polski i to tak kiepsko, że mówi Tażan zamiast Tarzan, to... ehh. Zresztą, do myślenia powinno skłonić moje BARDZO POWAŻNE pytania:
1. Kim jest Fin? Wydaje mi się, że z Finlandii, ale nie jestem pewien
2. Język fiński, finlandzki czy jakiś inny?
3. Estonia ma swój własny język?

Przykro mi, że zadaję takie głupie pytania  , ale to powinno wskazać na to, że poliglotą ani lingwistą nie jestem i... francuza od fina rozróżnię tylko beretem :-D

[Aureliusz Chmielewski]

1. Fin – mężczyzna narodowości fińskiej
2. Język fiński
3. Tak. WIKIPEDIA

Jeśli nie rozróżniasz fina od francuza... Jest tyle różnic, że aż nie chcę mi się pisać

[tob ris tob]

SZ - CZ już nie.

<ch> - <tch>
<chaud> - <Tchad>
(słowa wybrane przypadkowo)

[Feles]

SZ - CZ już nie.

<ch> - <tch>
<chaud> - <Tchad>
(słowa wybrane przypadkowo)

a TSZ - CZ? ;-)

I tak ograniczone do zapożyczeń zresztą.

Poza tym, jak na razie widzę, że uprościłeś tylko literki (dwuznaki itd.), ale odmianę zachowałeś, więc za bardzo to by obcokrajowcom nie uprościło.

Swoją drogą, wątek na starym forum.

[tob ris tob]

SZ - CZ już nie.

<ch> - <tch>
<chaud> - <Tchad>
(słowa wybrane przypadkowo)

a TSZ - CZ? ;-)

Aaale ja o francuskim mówię...
Nieważne. Gdzie występuje "tsz"? Chyba tylko w stopniu wyższym, gdzie jest zresztą wyraźnie oddzielona.

[Feles]

Też mówię o francuskim.

[Mścisław Bożydar]

A pamięta ktoś jeszcze UpPol z poprzedniego fora?

[Feles]

Tak, ja trzy posty temu.

[Mścisław Bożydar]

Tak, ja trzy posty temu.

Aj, tak to jest jak się nie czyta wszystkich postów

[Feles]

Tak już skoro jesteśmy przy temacie słowiańskich z uproszczoną gramatyką, jest-li Slovianski-P żyw?

[Henryk Pruthenia]

Hmmm...
Od razu widać, że robi to ktoś, kto nie zna IPA-y.
Bo niektóre "międzynarodowe" dźwięki, znane dzięki anglijskiemu i drugim całemu miru wywaliłeś... Dziwne.
Zaiste.

[Vilène]

Tak już skoro jesteśmy przy temacie słowiańskich z uproszczoną gramatyką, jest-li Slovianski-P żyw?

Niestety, nie, Slovianski-P jest już martw, a jedyną słuszną wersją Slovianskiego jest jedynie wersja -N... Zawsze jeszcze jest Slovianto.