Polska cyrylica by CookieMonster93

[Silmethúlë]

NIE.

[varpho :Ɔ(X)И4M:]

Swoją drogą, pismo oparte o steganografię to mógłby być niezły pomysł.

trochę o taką ideę był oparty mój iks-kwadrat...

[CookieMonster93]

Cyrylica by CookieMonster93 nr 2:

Łacinka	Grażdanka polska	Nazwa liter(y)
A	Аа, Яя	a, ja
Ą	оѡ̃, Юѡ̃ юѡ̃* (ѫ, Ѭѭ)2	-
B	Бб	be
C	Цц	ce
Ć	Ць ць	-
CZ	Чч	cza/cze
D	Дд	de
DZ	Дз дз	-
DŹ	Дзь дзь	-
DŻ	Дж дж	-
E	Ее, Єє (Ээ, Ее)2	e, je
Ę	еѡ̃, Єѡ̃ єѡ̃ (ѧ, Ѩѩ)2	-
F	Фф	ef
G	Гг	gie
H, CH1	Хх (h - гх)2	cha
I	Ии2	i
J	Йй2	jot
K	Кк	ka
L	Лл (Ль ль)2	el
Ł	Ўў (Лл)2	eŭ / krótkie u
M	Мм	em
N	Нн	en
Ń	Нь нь	-
O	Оо, Юю* (Оо, Ёё)2	o, jo
Ó	О́о́, Ю́ю́ (О́о́, Ё́ё́)2	o z kreską, jo z kreską
P	Пп	pe
R	Рр	er
RZ	Ҏҏ3(Рь рь)2	erz
S	Сс	es
Ś	Сь сь	-
SZ	Шш	sza / sze / esz
SZCZ	Щщ	szcza / szcze
T	Тт	te
U	Уу, IУıу (Уу, Юю)2	u, ju
W	Вв	we / wu
Y	ы	y
Z	Зз	ze(t)
Ż	Жж	że(t)
Ź	Зь зь	-
[ɰ̃]	ѡ̃	nosek
[j]	ь	miękki znak
twardy znak	ъ	twardy znak

*ю - jako "jo" charakterystyczna cecha mojej cyrylicy. Dlaczego niby litera wyglądająca jak I+O miałaby brzmieć "ju"? - absurd :-P Protestuję! <żart> - a tak na serio, to tylko taki mój kaprys, wizualnie tak mi bardziej się podoba.
¹ - nie zaszła historyczna zmiana g na h (jak w niektórych językach słowiańskich), więc moim zdaniem rozróżnienie nie jest konieczne. Wymyśliłem sobie też reformę ortografii. (dawniej rozróżnienie było, teraz ni ma) - o tym poniżej :-)
² - przed reformą
³ - skoro wszystkie historyczne miękkie piszemy twardo, to rz też... :-) (szczegóły też niżej)

Rosjanie wprowadzili ten alfabet (pierwszą wersję - sprzed reformy), po II wojnie światowej.
Reformę przeprowadzono po obaleniu komunizmu i odzyskaniu niepodległości, aby dopiec Rosjanom wprowadzono unikalną ortografię. Poza widocznymi zmianami zaczęto również zapisywać twarde samogłoski np. y po historycznie miękkich spółgłoskach (sz, cz, ż, rz, dż).

Zapis w wyrazach obcych:
lia, lie [lj] itp. => лъя, лъє(zgodnie z wymową)
nia [ɲj] (np. Dania) itp. => нья(zgodnie z wymową)
gia, kia [g^jja], [k^jja] itp. => гья, кья(zgodnie z wymową)
sja, zja, cja itp. => съя, зъя, цъя (nie da się zapisać zgodnie z wymową [s^j], [z^j], [ts^j], więc zostało tylko to. :-)
pozostałe przypadki => ья itp.
si, zi, ci [s^ji], [z^ji], [ts^ji] itp. => съи, зъи, цъи (analogicznie dzi [dz^ji]

au, eu => аў, еў
weekend => ўікенд

[CookieMonster93]

Niedługo umieszczę tu jeszcze przykładowy tekst, zapewne jutro. ^^

[luk]

A ja przewrotnie powiem,że gdyby cyrylica funkcjonowała w polszczyźnie, to na pewnym etapie z przyczyn czysto praktycznych należałoby wzorem braci Serbów zapożyczyć z łacinki "j".

Wiem, że cyrylica bez "я" czy "ю" jest jakaś taka "nie teges", ale podejrzewam, że inaczej by się nie dało. Ние и јуж

Cieszę się, że autor tej cyrylicy nie boi się "j"

[Silmethúlë]

Białoruski sobie radzi, also your argument is invalid.

[Wedyowisz]

Ciekawe byłoby pismo ideograficzne powstałe nie z piktogramów, ale z syntezy kursywy.

W pahlavi używano jako logogramów zapisów słów aramejskich. Tak jakby pisać Widziałem VATER-ca. Dodatkowo zlewanie się wyglądu wielu liter i ligatur także prowadziło do trochę logograficznego posmaku (trudno mi się doszukać czegoś poza wikipedią potwierdzającego, że rzeczywiście uczono się słów jak logogramów*, ale w tym kierunku to zmierzało).

*częste natomiast było przepisywanie tekstów bez zrozumienia przez co część z nich jest nie do rozszyfrowania; ale czy w Europie nie było podobnie, sądząc po rzeczach typu Dagome iudex?

[Dynozaur]

Dodatkowo zlewanie się wyglądu wielu liter i ligatur także prowadziło do trochę logograficznego posmaku

Oraz do tego, że z czasem zupełnie przestano rozumieć to pismo. Pahlavi wyewoluowało w niezrozumiałe bazgroły, stało się kryptografją.

[varpho :Ɔ(X)И4M:]

Cieszę się, że autor tej cyrylicy nie boi się "j"

aha.
a mnie to smuci. "j" ma się do cyrylicy nijak.

i właśnie przyszło mi do głowy kolejne uzasadnienie tej mojej niechęci: <j> pochodzi od łacińskiego <i>, a w większości cyrylic [a przynajmniej w tych używających <j>] litera <i> nie występuje. tak więc jest to podobny problem, jak często zarzucana obecnej białoruskiej cyrylicy obecność <й> przy nieobecności w niej <и>.

dla przypomnienia - pozostałe moje zarzuty wobec używania <j> w cyrylicy, to:
- niedopasowanie graficzne [<j> jest za wąska i ma wystający w lewo descender],
- zawieranie w sobie kropki, która niczego tak naprawdę nie oznacza.

[luk]

Cieszę się, że autor tej cyrylicy nie boi się "j"

aha.
a mnie to smuci. "j" ma się do cyrylicy nijak.

Nie twierdzę, że nie masz racji, ale sęk w tym, że język polski też ma się do cyrylicy nijak. Skoro mamy "ja", "ją", "je", "ję", "jo", "jó" i "ju", to albo godzimy się na jotę albo ładujemy się w dużą liczbę dodatkowych znaków, często nader dziwnych i nie występujących w innych cyrylicach (no bo która ma znak np. dla "jó"?)

Po prostu polski nie jest stworzony do cyrylicy.

[varpho :Ɔ(X)И4M:]

Nie twierdzę, że nie masz racji, ale sęk w tym, że język polski też ma się do cyrylicy nijak. Skoro mamy "ja", "ją", "je", "ję", "jo", "jó" i "ju", to albo godzimy się na jotę albo ładujemy się w dużą liczbę dodatkowych znaków, często nader dziwnych i nie występujących w innych cyrylicach (no bo która ma znak np. dla "jó"?)

ale ja nie mam w zasadzie nic przeciwko zaznaczaniu /j/ w jakiś jednolity sposób [tzn. niezależnie od samogłosek]. tylko że wnerwia mnie wykorzystywanie do tego celu litery <j>. mam świadomość, że takie zapożyczanie jest w sumie zgodne z tradycją cyrylicy, która przecież powstała jako uzupełnienie greki o parę znaków hebrajskich itp., ale akurat to <j> moim zdaniem zupełnie do cyrylicy graficznie nie pasuje.
bardziej już by mi się widział w tej roli chociażby <ь>, co zresztą wykorzystałem w dwudziestnicy.

Po prostu polski nie jest stworzony do cyrylicy.

kwestia przyzwyczajenia...

[Dynozaur]

Jest też inne wyjście, poniekąd "tradycjonalistyczne" - Іі (bez kropki) jako [j] (w końcu, jak by na to nie patrzeć, najwcześniejsze jotowańce to przecież ligatury), a Ии jako samogłoska.

ІАнина приіехала до ІУраты. (dwie osobne litery, ale kapitalizacja spólna - trochę taka moja fanaberja, żeby było bardziej starosłowiańsko)

Nie wiem osobiście czy to dobry pomysł... Ale wiem jedno - nie ma nic gorszego niż pisownie typu йа йо it.p. Już mniejszym złem jest to łacinkowate j.

[varpho :Ɔ(X)И4M:]

ІАнина приіехала до ІУраты. (dwie osobne litery, ale kapitalizacja spólna - trochę taka moja fanaberja, żeby było bardziej starosłowiańsko)

olęderskawo.

Nie wiem osobiście czy to dobry pomysł... Ale wiem jedno - nie ma nic gorszego niż pisownie typu йа йо it.p.

a gdyby tak zredukować [j] np. do łuczka z <й>?

[Henryk Pruthenia]

Kiedyś coś takiego do czegoś zrobiłem... Nie pamiętam gdzie, ale łuczek coś oznaczał... To było dawno temu, i nieopublikowane. Gdzieś w szafie leży.

PS: Wiém co ten łuczek oznaczał! Dodawało się go do jotowanech, by oznaczać wymowę przez [j] po spółgłoskach, na przykład Рося(nad я powinién być łuczek)

[varpho :Ɔ(X)И4M:]

Kiedyś coś takiego do czegoś zrobiłem...

a ja tego użyłem w ewicy dla zaznaczenia odwrotności jotowania, tzn. wymowy /j/ po danej samogłosce.