Część druga dni tygodni i miesięcy!
Istanbudzkie dni tygodnia (pon-nie):
ponedelnik* - tornik** - sreda/streda - četvirtek/četvirtk - pietek/pietk - sobota - nedelija/nedela.
*przed końcówką przymiotnikową -(e)n wszystkie miękkie ulegają stwardnieniu
**nagłosowe v- ma częstą tendencję do odpadania
Istanbudzkie miesiące (sty-gru):
pirvmesiec, tormesiec, tretmesiec, kveten, traven, červen, sedmesiec, osmesiec, devietmesiec, rujen, listopad, studen
(południe używa w całości ”liczonych” nazw miesięcy, a wschód ma mesiet' zamiast mesiec)
Senderoskie dni tygodnia (pon-nie):
dhaomhaín ['dʰäʋ̃än] (Dm.) — „pierw(sz)ek”
seithaín ['sɛjtʰän] (S.) — „drużek/wtorek”
dheîgaín ['d̪ˠɛɣän] (Dg.) — „trzeciek”
bhaorshaín ['βäɾʃän] (Bs.) — „środek dnia” – kiedyś współczesny ”dzień” to był ”tydzień”
Laìthaìn* ['läθ̱än] (L.) — „dzień święta Laìthannâch” – to było w ostatni piątek każdego miesiąca
mantheír ['mäntʰɛɾ] (M.) — nie wiadomo ;-)
haìrthaín ['häɾθ̱än] (H.) — niejasne, być może od szem. hárdená
Senderoskie miesiące (sty-gru):
suílnàch [sul'nä] (Sl.) — „bieleń”
barstêch ['bäɾʃtɛ] (Br.) — nie wiadomo ;-)
Minnàchtaír* [mi'näxtäɾ] (Mn.) — „miesiąc święta Minnàchtan” – to było w czasie około równonocy
luidhnàch [lud̪ˠ'nä] (Ld.) — „zieleń”
garnâch [käɾ'nä] (Gr.) — „deszczeń”
Nôchtaír* ['nɔxtäɾ] (N.) — „miesiąc święta Nôchtan” – to było przed środkiem czerwca, patrz astralogerm. nocht (świt), nochten (Wielkanoc)
sothnàch [sɔt̪ˠ'nä] (St.) — „ciepleń”
bhaìtnàch [ɸät'nä] (Bt.) — „suszeń”
sǐghanta ['sijäntä] (Sg.) — niejasne pochodzenie, jednak końcówka -anta jest powszechna w senderoskiej toponimii
Durcaínnaìr* [dɯɾ'θ̱änäɾ] (D.) —„miesiąc święta Durcaínnâch” – przypadał na około środek października, ma związek ze współczesnymi Świętami Odrodzenia na całym Kontynencie wypadającymi w większości państw 28 października
sheìmhnàch [ʃɛʋ̃'nä] (Sm.) — „ciemnoczerwień/brązień”
mhírnàch [ʋ̃iɾ'nä] (Mr.) — „szrenień”
*uwaga na pisownię wielką literą
