Co mówicie, a mówić nie powinniście, czyli zmutowany polski

[Towarzysz Mauzer]

A u nas plecy (dawniej "barki", sądząc po rosyjskim). ;p

Ba, ongiś plecy były w liczbie podwójnej!

Czyżby faktycznie mój absolutny brak rozróżnienia zmiękczonych zwartych od zwartych plus joty, w niektórych słowach, był cechą regionalną?  :-o

Nie wiem, ale ja też nie jestem z Bydgoszczy.

[Canis]

Czyżby faktycznie mój absolutny brak rozróżnienia zmiękczonych zwartych od zwartych plus joty, w niektórych słowach, był cechą regionalną?  :-o

Nie wiem, ale ja też nie jestem z Bydgoszczy.

Wat.

[Towarzysz Mauzer]

Amper! W wywiadzie o mowie Sikorskiego mówią, że nieodróżnianie zmiękczonych zwartych od zwartych z jotą ("kjedy") ma być cechą bydgoską. Nie odróżniam ich - choć musiałbym przeanalizować, czy nie robię tego czasem w drugą stronę - kj > k' - a nie jestem z Bydgoszczy .

[Canis]

Dżul.
A,  w tym sensie.

[Henryk Pruthenia]

http://kwejk.pl/obrazek/934665/walentynki,bijacz,by,kalypso.html
Нету «в»

[spitygniew]

Co do tego artykułu w "Wybiórczej": ja tam wymawiam "brad Adama", ale "eselde".

Częściej używa nieco już archaicznych typu "myśmy postanowili" wobec częstszego "postanowiliśmy",

Archaicznych? Ja ich używam chyba nawet częściej.

[Dynozaur]

No, nie rozumiem dlaczego słownikarzom i podobnym tak bardzo zależy, żeby posyłać wyrażenia typu "żem poszedł", "myśmy poszli" w otchłań archaiczności. Ja je słyszę nader często, zwłaszcza w mowie prostych ludzi.

Zapewne mają syndrom mieszczucha-wykształciucha...

[Wedyowisz]

Czasem słyszę "ozedenesy", przez jakiś czas nie mogłem się połapać, jaki to jest akronim (OZNS), co wskazuje, że dla mnie udźwięcznianie przed samogłoską w skrótowcach nie jest naturalne, mimo generalnie udźwięczniającego idiolektu. W moim odczuciu konsekwentniej udźwięczniam przed spółgłoskami-sonorantami.

[Noqa]

Ja też jestem fanem takiej formy. Zresztą generalnie, gdy tylko się da wysyłam końcówki osobowe do innych części zdania - tak jest o wiele fajniej.
A zdania typu "Myśmy z bratem poszli" to u mnie norma

Ale ogólnie wywiad interesujący, a wywiadowany całkiem nieźle się orientuje - nie na tej zasadzie, że wszystkiemu co mówi bym przyklasnął, ale raczej, że jest sporo interesujacych rzeczy.

A tak w ogóle: wyjaśni mi ktoś skąd się wzięły Ą w "widzę tę jedną małą dziewczynkę"?

[Wedyowisz]

Ściągnięcie w długiej odmianie przymiotników:

prasł. *malǫ-jǫ > *malǭ > stpol. *malãː > małą

Zaimki wskazujące i dzierżawcze nie miały odmiany długiej, więc w nich regularnie *-ǫ dało krótką samogłoskę nosową, która przeszła w "ę" (naszę, moję, tamtę).

[Noqa]

Odmiana długa? W sensie oryginalnie przymiotniki miały jeszcze jedną sylabę końcówki, która zanikła i "ochroniła" pierwotne ą?
A przymiotniki i zaimki nie, więc u nich podczas zaniku iloczasu ą przekształciło się w ę?

[Wedyowisz]

Przymiotniki pierwotnie odmieniały się m/w jak rzeczowniki, potem zaczęto doklejać do nich w prasłowiańskim* formy zaimka *jь (jego kontynuanty widoczne w polskim też w przypadkach zależnych zaimków 3 .os.)  co prawdopodobnie miało na celu zaznaczenie określoności czy czegoś w tym stylu (w dzisiejszym serbskochorwackim różnica tkwi podobno w określoności). Z czasem dystrybucja form krótkich i długich uległa modyfikacji, generalnie na korzyść tych drugich. Końcówka przymiotnika ulegała często ściągnięciu z dodanym morfemem zaimkowym przez wypadnięcie *j i zlanie się samogłosek (*stara-jego > stare:go). Tak powstałe samogłoski długie mogły rozwijać się po swojemu - stąd przymiotniki mają w bierniku -ą kontynuujące długą staropolską samogłoskę nosową, a nie -ę kontynuujące krótką.

Resztki form krótkich w polskim to np.: zdrów, ciekaw (por. zdrowy, ciekawy), po prostu, po polsku itp. (por. prostemu, polskiemu), przysłówki na -o, e.

*a może już na jakimś etapie bałtosłowiańskim; litewski też ma (chyba do dziś produktywne) zróżnicowanie deklinacji krótkiej i długiej przymiotników; nie wiem, jak jest w pozostałych bałtyckich.

[Dynozaur]

Dlaczego ja mówię "do wehikołu"? Ogólnie, dziwne słowo.

Czasami sam siebie się boję.

[Mścisław Bożydar]

A ja mówię "o oświecie"
(nie wiem czy już to pisałem)

[JónMikk]

co do mnie to  czasami mam take cuś, na prykład:
idę tą drogą.
widzę tą czy tę dziewczynę? - rodzaj ten som, a ni kak wiem, które poprawne?
widzioł ja na wykypedji o tym cuś, ale zapomniół heh, doch nie wim kak...
ide (kim czym?) - idę tą drogą.
widze (kogo czego?) tę drogę
nie poprawnie ;p  --> ide  tą dziewczyną
widze tę dziewczynę
myślę, że to tak 'winno być. : pp
ale takich przypadków jest więcej.
: pp