Lekcje Arabskiego Abdżadu

Zaczęty przez Ghoster, Styczeń 09, 2015, 14:54:44

Poprzedni wątek - Następny wątek

Ghoster

[...........]
  •  

Ghoster

#1
[...........]
  •  

Ghoster

#2
[...........]
  •  

Spiritus

Spodziewam się masy błędów, ale podjąłem się ćwiczonka z poprzedniej lekcji:
Spoiler
[Zamknij]
  •  

Ghoster

#4
[...........]
  •  

Ghoster

#5
[...........]
  •  

Spiritus

1. Nabātī (nie ma nunacji?)
2. Širyānun
3. Tarkīzan
4. Tađakkurin
5. Al-madlūlaŧu
Prawda
Jestem na tyle gruby, że liczę się za dwóch :P.
[Zamknij]
  •  

Ghoster

#7
[...........]
  •  

Asgair

#8
Cytat: Ghoster w Luty 14, 2015, 17:07:36
Cytat: SpiritusNabātī (nie ma nunacji?)
Nie; jeśli mam być zupełnie szczery, nie mam pewności czym są rzeczowniki zakończone na długie "-ī", ale jeśli miałbym zgadywać, to są to chyba etymologiczne przymiotniki (pomijając fakt, iż w arabskim różnica między "rzeczownikiem" a "przymotnikiem" jest dość płynna

Nabātiyy.un, Panowie, nabātiyy.un - tak to z nunacją wygląda (albo, jak kto woli, nabātīy.un). Taki przymiotnik relacyjny (tzw. nisbä), a właściwie po prostu imię (ism) - no bo jakaż jest różnica między cirāqī 'iracki' a 'Irakijczyk'?

(A przy okazji - temat prowadzony bardzo ładnie, duża pochwała dla Ghostera. Jako że wracam właśnie do żywych postaram się zaglądać, w razie potrzeby dopowiadać trzy słowa, odpowiadać na wiadomości na privie - i może nawet wrócić do zarzuconego "kursu" arabskiego?...)
  •  

Ghoster

#9
[...........]
  •  

Asgair

#10
W pełnej notacji imiona z końcówką nisby pisane są z šaddą:
نَابَتِيٌّ

Usiłowałem znaleźć przykład z Koranu, ale opornie mi to szło. Łatwiej, rzecz jasna, o przykłady w rodzaju żeńskim, bo takowe częstokroć funkcjonują jako rzeczowniki abstrakcyjne, np.
جَاهِلِيَّة   'dżahilijja; ignorancja' (5:50:2)

Dlaczego sugeruję wariantowy odczyt -īy- zamiast -iyy-? Ze swojego (malutkiego) doświadczenia wnoszę, że na gruncie fonemicznym nie ma między nimi tak naprawdę różnicy - nie jestem w stanie na przykład powiedzieć, czy w nagraniu pod linkiem powyżej mamy -īy- czy -iyy-. Zresztą, sam zapis długich samogłosek ī i ū sugeruje, że są one traktowane jak połączenia -iy-, -uw-. Coś mi świta, że Danecki wspomina o tym w gdzieś w swojej "Gramatyce...", ale nie mam jej akurat pod ręką.

Poza tym, konwencja zapisu jest taka, że w przypadku połączeń ī + y oraz ū + w używa się po prostu jednej litery z šaddą - w przeciwnym wypadku mielibyśmy obok siebie dwa identyczne znaki spółgłoskowe nie przedzielone samogłoską, a tego zapis arabski nie dopuszcza (zresztą, fonotaktyka też nie bardzo). Przykłady:
عَصِيٌّ  'nieposłuszny', transliterowane caṣiyy.un (19:14:6) - formacja ze rdzenia c-ṣ-y najwyraźniej derywowana osnową 1a2ī3.
عَدُوٌّ  'wróg', transliterowane caduww.un (2:98:11) - formacja ze rdzenia c-d-w najwyraźniej derywowana osnową 1a2ū3.

I tutaj mała uwaga: istnieje grupa imion zakończonych na , które zachowują się kompletnie inaczej. Są to np. imiesłowy czynne czasowników defektywnych (z ostatnią słabą), w których nunacja zlewa się z końcowym radykałem. Przykładem może być 'sędzia' - qāḍ.in / al-qāḍī -, którego deklinacja wygląda w następujący sposób:

Stan nieokreślony:
NOM  qāḍ.in  قاضٍ
GEN  qāḍ.in  قاضٍ
ACC  qāḍiy.an  قاضِيًا

Stan określony:
NOM  al-qāḍī  القاضِي
GEN  al-qāḍī  القاضِي
ACC  al-qāḍiy.a  القاضِيَ

Zresztą, cała koniugacja czasowników defektywnych obfituje w kwiatki, które pokazują, że rozróżnienia iy <> ī oraz uw <> ū to kwestia dość umowna.
  •