Pytania o etymologie w językach różnych

[Wedyowisz]

-escu to archaiczny wariant -esc zachowany w nazwiskach (-eşti też, w toponimach, to tylko liczba mnoga), pamiętający czasy, gdy każde rumuńskie słowo kończyło się na samogłoskę. Chociaż pochodzi z łaciny, pomogło mu bardzo fonetyczne podobieństwo do słowiańskich końcówek typu -ski. W nowych przymiotnikach raczej się nie pojawia, chyba że reprodukuje fr./ang. -esque i jest wypierany przez -an i -ez, chociaż czasami - i to też slawizm - służy do tworzenia przymiotników odtoponimicznych (românesc, ardelenesc, moldovenesc, braşovenesc itd.).

A słowiańskie -anin to nie jest pożyczka?

Obczaiłem u Sławskiego i wg niego to *-(j)an- w nazwach odmiejscowych jest popalatalną wersją sufiksu *-ěn- (por. scs bodajże словѣнинъ, словѣни), który odpowiada lit. -ėnas, -ionis, łot. -ȩ̄ns. ,,Z formantem -jan- zestawia się także gr. patronimica typu οὐρανίων ,syn Uranosa, mieszkaniec nieba' < οὐράνιος ,niebieski' i galijskie nazwy plemion typu Suessiones, Κουριωνες." Z kolei jako o odpowiedniku łac. -ānus w īnsulānus, Silvānus pisze o sufiksie *-anъ w wyrazach typu *bratanъ, *sestranъ.

Nawiasem mówiąc, sądzę, że twój domysł jest o tyle słuszny, że później oddziaływało to częstokroć z podobnie brzmiącą końcówką łacińską, którą przekładano z automatu jako -anin np. w nazwach zakonów i określeniach wyznawców religii (np. arianin, poganin).

[spitygniew]

Jak hiszpańskie so dało soy? Jedyne co mi przychodzi do głowy, to fałszywa dekompozycja z so yo, ale jak często pytamy się o siebie?...

[Widsið]

Perry pisze, że brakuje ostatecznych wyjaśnień i zwraca uwagę, że -y dostało się także estar, dar, ir (estoy, doy, voy) oraz, w trzeciej osobie, haber (hay). Wszystkie te końcówki mają pochodzić od IBĪ i miały służyć dodatkowemu odróżnieniu form teraźniejszych od form koniunktywu i perfectum, które w innych przypadkach mają akcent padający na inną sylabę. Estoy powstało w wyniku analogii do soy, którego formy koniunktywu w międzyczasie zostały zastąpione supletywnymi formami wywodzącymi się z SEDĒRE.

Swoją drogą, forma soy yo ma nie tylko znaczenie pytajne, ale także coś w rodzaju "to ja", w odpowiedzi na pytania o wykonawcę czynności: - ¿Quién lo hizó? "kto to zrobił?" - (Soy) Yo. "ja", ¿Quién es? "kto tam?" - Soy yo. "to ja".

[Dynozaur]

Jaka jest właściwie etymologja "Saszy"? W ogóle, skąd u Ruskich te zjebane zdrobnienia?

[Jątrzeniot]

Skąd się wzięło "e" w rosyjskim это? I jaka jest etymologia ukraińskiego це?

[tureczka]

A skąd się wzięło słowo "modlitwa"?


przypomina mi to hetyckie - "multai"

[Todsmer]

Zdaje się, że z PIE *meldh-, SCS молити - modlić, prosić. PSł chyba modliti.

EDIT: Tutaj jest coś. Czyli "modlić" i "meldować" to kognaty

[Wedyowisz]

Coś mi się kojarzy, że w modle była w PS przestawka *ld > dl.

[spitygniew]

Skąd się wzięło "e" w rosyjskim это? I jaka jest etymologia ukraińskiego це?

Co do tego pierwszego, to doklejone wykrzyknienie (a one jak wiadomo leją na fonotaktykę), tak jak w polskim "oto". Na drugie nie znam odpowiedzi.

[Wedyowisz]

Znalazł jeśm:

ЦЕЙ, ця, це = /о/т + сей, /о/т + ся, /о/т + се

Por. ось i от (ros. вот). Ukraiński najwyraźniej lubi derywaty prasł. proksymalnego zaimka wskazującego.

[Dynozaur]

Na Zakarpaciu ciągle mówią sej, sja, se. Chyba oni jedyni zachowali to do czasów dzisiejszych.

EDIT: Aaaa, chyba jeszcze w rezjańskim to było. Coś mi świta w każdym razie (a to możliwe, bo rezjański jest dziwny). No i Wendowie, gdyby żyli, to by pewnie tak mówili.

[Jątrzeniot]

Wie coś ktoś może o etymologii kaszubskich kôrbic, kôrba oraz brzôd?

[Widsið]

Spróbuj dotrzeć do Etymologicznego słownika kaszubszczyzny Borysia, w Gdańsku powinno z tym być łatwiej niż gdziekolwiek indziej.

[Jątrzeniot]

Ok, poszukam, dzięki za trop.

[Towarzysz Mauzer]

Czy rosyjskie вещь `rzecz` mogło zdobyć swe znaczenie dzięki wpływowi Waregów, z nordyckiego «thing» `rzecz, wiec`?