Jamneński

[Widsið]

Mail thui moutui vidhaith thi choni veis heilm.
[ˈmailθuiˈõutuiˈviðaiθʲiˈxonʲiveisˈxeilm]

Zagadka polega na rozszyfrowaniu, co to za zdanie, skąd jest derywowany ten język, a także czym został być może zainspirowany.

[Feles]

Oparty na rosyjskim, inspirowany celtyckimi?

[Widsið]

Czemu na rosyjskim?

[Feles]

Tak jakoś mi wyglądały vidhaith i thrúdh.

[Widsið]

Poniekąd dobrze, chociaż to nie rosyjski, a generalnie języki słowiańskie są bazą dla tego języka. Z języka irlandzkiego natomiast została zaczerpnięta lenicja i przesłonięcie, chociaż wywołują je nieco inne etymologiczne naleciałości.

Sam język jest analityczno-fleksyjny, podobnie jak zachodnie języki romańskie. Nie posiada odmiany przez przypadki (poza szczątkową odmianą zaimków osobowych i pytajnych ceath "kto" i tseath "co"), odmiana czasownika została znacznie zredukowana (nie ma rozróżnienia aspektu, w zamian za to nieco bogatszy asortyment czasów), przymiotniki zachowały się w formach krótkich. Pojawia się rodzajnik określony, rodzaj męski i nijaki połączone w męskonijaki, formy mianownika i biernika wyrównane (w męskonijakim do M, w żeńskim do B), ewolucja fonetyczna jaci i nosowego o oraz wokalizacja jerów i rozwój sonantów dodały parę niezbyt słowiańskich dyftongów.

Zdanie Mail thui moutui vidhaith thi choni veis heilm można rozłożyć tak:

mail	thui	outui	vidhaith	thi	coni	veis	heilm
miał	rodz. okr. r. ż. l. poj.	owca	widziany	rodz. okr. r. wsp. l. mn.	konie	na	wzgórze

"Na wzgórzu owca (była) zobaczyła konie."

[Widsið]

Język ciągle nie ma nazwy, ale za to doczekał się zmian fonetycznych względem prasłowiańszczyzny:

Samogłoski
i > i (wyw. palatalizację)  /i/
ě > ai (nie wyw. palatalizacji) /ai/
e > e /e/ (nie wyw. palatalizacji)
ę > ã > a (wyw. przesłonięcie) /a/
o > o-, -u-, -o /o/, /y/
ǫ > õ > ui (wyw. przesłonięcie) /ui/
y > i /i/ (wyw. palatalizację)
a > a /a/
u > u /y/
ьCъ > ieiC /ei/ (wyw. palatalizację)
ъCъ eiC /ei/ (nie wyw. palatalizacji)
ь, jь > Ø (wyw. palatalizację, wzdł. zast.)
ъ > Ø (nie wyw. palatalizacji, wyw. wzdł. zast.)
-ь/ъCe, -ь/ъCo > eaC (nie wyw. palatalizacji)
VjV > V:
jV > V

Spółgłoski
t, d > th, dh /θ/, /ð/
ts, dz > t, d /t/, /d/
č > ts /ts/
š, ž > s /s/ (apik.)
Cx > C
st-, sk- > esth-, esc-
TarT, TorT, TerT > TairT, ToirT, TeirT
lT > l:
Vvt > Vut
CCv > CCu
vCC > uCC

Rozwój sonantów
XrX > XroiX (krkъ > croic)
XŕT > XraiX (čŕnъ > tsrain)
XŕT' > XreiT' (vŕtiti > vreidhí)
XŕK, KŕW > XírK, XírW (vŕxъ > vír, vŕbǫ > vírbui)
yr > uir (sěkyrǫ > saikuirui)
TlX, Tl'X > TílX (stlpъ > esthílp, slnьce > sílneat)
WlX, KlX, Wl'T, Wl'T' > WealX, KealX, WealT, WealT' (klbasǫ > cealbasui, vl'nǫ > vealnui, mlvǫ > mealvui, plkъ > pealc)
Čl'X > ČélX (čl'no > tsélean, žl'tъ > shélt)
Wl'X > WuilX (vl'kъ > vuilc)

[Towarzysz Mauzer]

ǫ > õ > ui (wyw. przesłonięcie) /ui/

J-urodziwe, skąd ten szalony pomysł?

[Widsið]

Nie wiedziałem co z tym zrobić, więc zdyftongizowałem. Przyjąłem założenie, że wymowa nosówki stała się asynchroniczna i była realizowana jako [ɔ̃j̃]. Potem się to odnosowiło do [ɔj], a samo ɔ się przymknęło do u. Trochę naciągane, zwłaszcza że druga nosówka się po prostu odnosowiła, ale lubię dyftong /ui/, a nie miałem z czego go zrobić ;p

[Todsmer]

(...) lubię dyftong /ui/, a nie miałem z czego go zrobić ;p

Był w PSł ton rosnący?

[Widsið]

Była w nim wznosząca intonacja najpewniej, ale nie chciałem uzależniać dyftongów od samych tylko cech prozodycznych.

[Towarzysz Mauzer]

Przyjąłem założenie, że wymowa nosówki stała się asynchroniczna i była realizowana jako [ɔ̃j̃]. Potem się to odnosowiło do [ɔj], a samo ɔ się przymknęło do u. Trochę naciągane

Ja tam to kupuję, skoro z [ę] się może zrobić [ja] . Natomiast jestem zupełnym celtyckim laikiem i nie wiem jak działa przesłonięcie (zresztą wpierw przeczytałem "palatalizacja" i stąd moje zadziwienie).

[Widsið]

To rodzaj asymilacji, która zachodzi na tle dia-, a nie synchronicznym. Oryginalne, wyspiarskoceltyckie przesłonięcie polega na tym, że w określonych, zgramatykalizowanych kontekstach, w kontakcie ze spółgłoską nosową (również etymologiczną), bezdźwięczna spółgłoska zwarta staje się dźwięczna, a dźwięczna zmienia się w nosową o tym samym miejscu artykulacji. Tutaj rozszerzyłem to działanie także na samogłoski nosowe.

[Dynozaur]

Jestem szalenie ciekaw morfofonologji. Mam nadzieję na celtyckie mutacje nagłosowe.

[Widsið]

Oprócz przesłonięcia jest jeszcze lenicja, na protezę t i h zabrakło mi uzasadnienia etymologicznego, ale jeszcze nad tym pomyślę.

[Dynozaur]

Mam nadzieję, że systemu dwudziestkowego też możemy się spodziewać. Rezjański, a poniekąd też połabski i słowiński udowadniają, że można.

W ogóle, niech żyją pojebane liczebniki!