Pytania odnośnie natlangów

[Widsið]

Pewnie dlatego, że w żadnym z wówczas ważnych języków g nie wymawiano jako [j]. Francuzi i Portugalczycy mówią tam [ʒ], Włosi [dʒ], a Niemcy [g], bo podjeżdża to pod ich własne zasady wymowy. Wszak w nowożytnej epoce łacina była już mową martwą, bodaj wtedy wypracowano też "narodowe standardy wymowy" i do teraz próby nauczania wymowy restytuowanej z żadnej epoki, kiedy ten język jeszcze żył, jakoś po prostu nie wychodzą.

Co do i w Tiberis, mój tutejszy wykładowca zwrócił uwagę, że wszystkie derywaty tego słowa traktują i jako część tematu (tiberius, tiberianus, tiberiolus), więc może historia jest za tym głębsza, ale nie mam dostępu do żadnych źródeł, które pomogłyby ją odkryć. Podziel się, jak coś znajdziesz!

Inne wyjątki tego typu, które przychodzą mi do głowy, to sitis "pragnienie", które na pewno widziałem w wielu tekstach w formie sitim, i vicis, które wymienia między e i i w Acc.Pl. Być może to jakieś formy reliktowe.

[spitygniew]

Pewnie dlatego, że w żadnym z wówczas ważnych języków g nie wymawiano jako [j]. Francuzi i Portugalczycy mówią tam [ʒ], Włosi [dʒ], a Niemcy [g], bo podjeżdża to pod ich własne zasady wymowy.

A to gdzieś <c> wymawiano w krajach romańskich jak [ipa][t-\s][/ipa], a nie odpowiednio [ipa][t-\S][/ipa] i[ipa][d-\Z][/ipa]?

Chociaż, tutaj jeden francuz udając łacinę wymawia właśnie [ipa][t-\s][/ipa]...

[Feles]

Pewnie dlatego, że w żadnym z wówczas ważnych języków g nie wymawiano jako [j]. Francuzi i Portugalczycy mówią tam [ʒ], Włosi [dʒ], a Niemcy [g], bo podjeżdża to pod ich własne zasady wymowy.

A to gdzieś <c> wymawiano w krajach romańskich jak [ipa][t-\s][/ipa], a nie odpowiednio [ipa][t-\S][/ipa] i[ipa][d-\Z][/ipa]?

Ztcp. ‹c› → /ts/ w zachodnioromańskich i /tʃ/ we wschodnioromańskich ( / _{e i}).

[spitygniew]

Ztcp. ‹c› → /ts/ w zachodnioromańskich i /tʃ/ we wschodnioromańskich ( / _{e i}).

Ale /ts/ we francuskim przeszło w /s/ już w XIII wieku.

[Wedyowisz]

Ja kiedyś czytałem, że na fali renesansowego zainteresowania antykiem zorientowali się, że pierwotnie c, g przed przednimi brzmiały jak przed tylnymi i próbowali upowszechnić ich stałą wymowę (por. antykwę), co w przypadku g powiodło się częściowo (ajencja, rejestr), a w przypadku c jako częstszego i bardziej ugruntowanego w zapożyczeniach nie powiodło się.

[Widsið]

A to gdzieś <c> wymawiano w krajach romańskich jak [ipa][t-\s][/ipa], a nie odpowiednio [ipa][t-\S][/ipa] i[ipa][d-\Z][/ipa]?

Zaryzykuję, że w Katalonii i Oksytanii, gdzie ten dźwięk istnieje po dziś dzień. Niemniej, wymowa przez [ipa][t-\S][/ipa] nie utrzymała się przecież w żadnym z romańskich standardów łaciny, poza rumuńskim, gdzie podobnie jak u nas oparto się na niemieckim wariancie.

[spitygniew]

Skąd tworzenie w niemieckim pluralu nazwisk przez -s?

[Wercyngetoryks]

Jak rozpropagowano na Litwie język litewski? Z tego, co wiem, nie był on powszechnie używany jeszcze 2 stulecia temu, a szczególnie wśród ludności miejskiej. Jego powstawanie było utrudnione przez zabory, a następnie ZSRR. W zasadzie Litwa miała tylko dwudziestolecie międzywojenne do swobodnego propagowania.

Jaki jest obecnie jego status wśród Litwinów?

[Towarzysz Mauzer]

Już przed I wojną światową z nacjonalizmami bałtyckimi sympatyzowali Niemcy, chcący sobie stworzyć mitteleuropejski bufor, i dużo mieszczan pochodzenia niemieckiego okazywało się nagle Bałtami. Poza tym to utrudnianie przez ZSRR to taki ogólnik. Litewski był językiem urzędowym LSRR, nauczano go normalnie w szkołach, szyldy były po litewsku, dzieci z małżeństw litewsko-rosyjskich uczyły się litewskiego, tylko przy okazji wszyscy znali rosyjski - albo z konieczności, albo z pragmatyzmu.

[Spiritus]

Jakie znamy żywe języki fleksyjne oprócz polskiego czeczeńskiego i niemieckiego (xD)?

[Widsið]

Wszystkie słowiańskie, żeby nie szukać daleko.

[Spiritus]

A spoza indoeuropejskich?

[Widsið]

Lapońskie, estoński też zmierza w stronę fleksji.

[Noqa]

A choćby i węgierski. czy hiszpański.

[Spiritus]

Od kiedy węgierski jest fleksyjny?